_____________________
"..เฮีย..ลิลณ์น่าสงสารมากเลยนะ"เจบีพูดอย่างพยายามพูดเพื่อช่วยฉัน
ลูคัสเงยหน้ามองไปที่ไอ้เจบีพร้อมกับกัดกรามแน่น
"มึงก็ช่วยหุบปากกันสักที"
"จะยืนคุยต่ออีกสักชั่วโมงจนยัยนี้เลือดหมดตัวเลยดีไหม?"เขาหันไปพูดกระแทกใส่เจบีไป
"เออ ยังไม่ได้ทำแผลเลยนิยัยหัวหน้า"เจบีเกาหัวเล็กน้อยและยิ้มแบบเกร็งๆ
เขามักจะติดปากเรียกฉันว่าหัวหน้าห้อง เพราะเราเคยเรียนมัธยมมาด้วยกันนานถึงหกปี และฉันก็รับตำแหน่งหัวหน้าห้องมาโดยตลอด
เท่าที่รู้จักเจบีเป็นคนที่ชอบใช้กำลังก็จริง แต่เขาไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนและหัวรุนแรงเหมือนกับใครบางคนแถวนี้ เจบีสนิทกับอลิเซียมากๆและเอาจริงๆสมัยเรียนสองคนนี้เป็นคนที่คอยข่มขู่ฉันเวลาที่พวกเขาจะ หนีเรียน หรือไม่ยอมทำการบ้าน ซึ่งนั้นเลยทำให้เราค่อยๆสนิทกันโดยไม่รู้ตัว
"ยัยนี้ เดี๋ยวกูจัดการเอง"ก่อนที่คนป่าเถือนนั้นจะเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง
ฉันหันไปมองใบหน้าขอ
