________________
ฉันไม่ได้อยากจะร้องไห้แต่น้ำตามันก็ดันไหลออกมาเองและมันไม่มีทีท่าเลยว่า
ฉันจะสามารถหยุดร้องไห้ได้ง่ายๆ คนใจร้ายและไร้หัวใจอย่างเขาทิ้งตัวนอนลงข้างๆฉัน อย่างไม่ใส่ใจใดๆ บนเตียงที่แสนจะกว้างใหญ่ขนาดคิงไซส์ ลูคัสเอามือก่ายหน้าผากพร้อมๆกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง นั้นทำให้ฉันแอบเหลือบมองๆไปที่คนนอนข้างๆ
แผ่นอกแกร่งของลูคัสยังคงขยับขึ้นลงๆตามจังหวะหายใจที่หอบเหนื่อยราวกับว่าเพิ่งออกกำลังกายอย่างหนักหน่วงมามาดๆ ส่วนตัวฉันนั้นก็ยังคงนอนแน่นิ่งอย่างไม่ขยับตัวไปทางไหนเลยเพราะยิ่งขยับตัวมากเท่าไหร่ ก็ย่ิงเจ็บระบมไปทั่วร่างกายมากเท่านั้น
และที่ที่เจ็บมากที่สุดก็คงเป็นจุดสงวนที่บอบบางตรงนั้น ที่เขาไม่เคยปราณีกับฉันเลย
"ฮื้ออ"ฉันเมมปากและเก็บเสียงสะอื้นเอาไว้ให้ลึกที่สุด แต่ว่า..
"เธอจะหยุดร้องไห้ได้รึยัง?"
"ฉันรำคาญจนนอนไม่หลับแล้วนะ!"คนที่นอนข้างๆหันมาพูดกระแทกเสียงใส่ฉันทันที
ถ
