_____________
"ห้ามข่มขู่โจทย์นะครับคุณ"ตำรวจคนหนึ่งเดินมาจับตัวของผมแยกออกห่างจากยัยนั่นทันที
ฟุ๊บ!! ผมสะบัดแขนของตำรวจออกทันทีอย่างสุดจะทน
ผมกระชากตัวของยัยจอมขี้ขลาดนั้นเข้ามาหาใกล้ตัวทันที
"บอกความจริงที่เธอต้องการบอกพวกมันไปสิ"
"ไม่แน่นะเธอกับครอบครัวพี่สาวอาจะไม่มีแม้แต่บ้านจะซุกหัวนอน!"ผมพูดต่อไปด้วยท่าทีจริงจัง แต่เสียงเบาแทบกระซิบลาลิลณ์หันมามองทางผมนิ่งๆ ยัยนั่นกำหมัดแน่นและนิ่งอยู่นาน
"ว่าไงครับคุณ?"ตำรวจเอ่ยถามอีกครั้ง
"แจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจตามข้อเท็จจริงได้เลยนะครับ ไม่ต้องกลัวอะไรนะครับ"ตำรวจพูดต่อด้วยความมั่นอดมั่นใจ
ทำเอาผมหลุดหัวเราะออกมาไม่ได้จริงๆผมตวัดสายตาไปมองหน้ายัยนั่นก็จะเหยียดยิ้มออกมา อีกครั้ง
"คือเขา.."ลาลิลณ์พูดขึ้นอย่างหลบสายตาของผมไป
กร๊อบ แกร๊บ
ผมก็หักกระดูกนิ้วมือระหว่างรอฟังคำตอบไปอย่างคลายความปวดเมื่อยที่ฝ่ามือของตัวเอง
ผมมองใบหน้าของหญิงสาว
