Chapter 14 ความเงียบที่ดังที่สุด
1524 คำ
โรงพยาบาล S
“คุณทั้งสองคนเกิดภาวะกล่องเสียงอักเสบนะครับซึ่งเกิดขึ้นได้จากการติดเชื้อ อาทิ ไวรัส แบคทีเรีย วัณโรค เป็นต้น รวมทั้งการใช้เสียงมากเกินไป ทั้งการตะโกน ตะเบ็ง พูดทั้งวัน” อ่อแบบนี้เองสงสัยเมื่อวานจะเถียงกันเยอะไปหน่อย พอหมอบอกมาอย่างนั้นเราสองคนก็มองหน้ากันทันที
ความจริงฉันจะมาเองแต่โดนมันลากขึ้นรถมาด้วยเพราะว่าทางเดียวและเพราะว่ามาพร้อมกันอาการเดียวกันพยาบาลเลยส่งตรวจพร้อมกันเลยเพื่อความรวดเร็วของการตรวจและผลการตรวจก็คืออย่างที่หมอบอกมาด่ากันจนกล่องเสียงอักเสบ =_=
“ซึ่งคุณทั้งสองไม่ได้มีไข้ร่วมด้วยอาการก็จะอยู่ประมาณ 2-3 วัน ยังไม่เรื้อรังเพราะมาหาหมอเร็วนะครับ วันนี้หมอจะให้ยาไปทาน ทานยาให้ครบแล้วก็พักผ่อนเยอะ ดื่มน้ำอุ่นและงดใช้เสียงนะครับจะได้หายเร็ว ๆ”
“ค่ะ...” / “....” เราทั้งคู่เมื่อตรวจเสร็จก็ออกไปรอรับยา
ปึก!!! แต่ยังไม่ทันออกจากไปไหนเราก็ชนกันที่หน้าประตูเพราะแย่งกันออก -_-
“ฉันไปก่อน” หมับ! ธันเดอร์กระชากฉันออกจากประตูและเดินออกไปก่อนเมื่อกี้เขาทำปากเอานะไม่ได้ออกเสียงหรอก ฉันก็รีบเดินตามเขาออกไปและ...
ปึก!!! เตะตัดขา!อยากมาลองดีทำไม?
“สม! น้ำ! หน้า!!” ฉันเยาะเย้ยเสร็จก็ไปหาที่นั่งเพื่อรอพยาบาลเรียกไปรับยา
‘คุณธันเดอร์ คุณเทียนหอมรับยาที่สองช่อง 2 ค่ะ’ ธันเดอร์เดินนำไปก่อนรีบไปไหนวะยามันไม่หายไปไหนหรอก
“คุณเทียนหอมนะคะ” พยาบาลถาม
“ค่ะ” ฉันตอบเบา ๆ เพราะหมอไม่ให้ใช้เสียง
“คุณธันเดอร์ให้รวมค่ายาด้วยทั้งหมดเป็น 15,890 บาทค่ะ” ค่ายาห่าอะไรแพงขนาดนั้นวะแต่ก็นะมันเอกชนนิแล้วไอ้ธันเดอร์มันก็ให้จ่ายด้วย!!คอใครคอมันสิ!!!
“เอ่อ...นี่ค่ะ” ฉันส่งบัตรเครดิตให้เพราะไม่มีเงินสดจ่ายไปก่อนค่อยปะเอาคืน!!!
ปึก!!!
โป๊กกกก!!
“โอ๊ยย!!แค่ก ๆ” ฉันเดินขึ้นรถและปิดประตูรถของเขาอย่างแรกธันเดอร์ไม่พอใจจับหัวฉันโขกกระจก!!
“ปิดเบา ๆ” ฉันมองค้อนใส่เขาอย่างโกรธแค้นบอกกันดี ๆ ไม่ได้หรือไง?
“-_-^^”
บรื้นนนนนนนนนน!!!ตุบบ!! แล้วแม่งออกรถไม่บอกฉันหงายไปติดเบาะแถมยังไม่ได้คาดเข็มขัดเขาอยากให้ฉันตายใช่ไหมพูดดดด?!
“หึ” ยังมีหน้ามาขำอีก!
คอนโด TD
เราทั้งคู่วันนี้ไม่ได้ไปเรียนเพราะว่าลาป่วยนี้แหละเพื่อนฉันเงียบกริบไม่มีใครห่วงสักคนแต่ฉันก็บอกพวกมันแล้วแหละ
“เอิ๊ก!” ฉันเผอเรออกมาเมื่อกินโจ๊กเสร็จซึ่งตรงหน้าฉันก็มีธันเดอร์อยู่ด้วย
“เฮ้อ!” เขามองหน้าฉันอย่างเอือมละอายพร้อมส่ายหัว อยู่กับเขาฉันเป็นอิสระและตัวของตัวเองฉันไม่ต้องคอยคีพลุคอะไรเท่าไหร่อยากทำอะไรก็ทำ
“?” เขาเลิกคิ้วใส่ฉันอย่างสงสัยเมื่อฉันมองหน้าของเขาไม่เลิก
“เลอะ” ฉันบอกกับเขาเบา ๆ ให้เช็ดปากเพราะว่ามันเลอะ แต่เขาเช็ดไม่โดนสักทีฉันเลยยื่นมือไปเช็ดให้แต่มือฉันน่ะ...เปื้อนน้ำปลานะ
“ยัย!!แค่ก ๆ”
“ชู่ววว!!ไม่พูด ๆ นะ” ฉันเอาคืนที่เขาให้ฉันจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ แกล้งเสร็จฉันก็ลุกเอาจานไปล้างแต่ว่า
ปึก! หมับ!! เขาสกัดขาฉันจะให้ล้มแต่เขาก็มาประคองตัวฉันไว้ทัน ใจหายหมดเลย T^T
แล้วเขาก็มาจับถ้วยในมือของฉันออกก่อนจะ...ตับ!!! ปล่อยตัวฉันลงพื้น!!!
“ไอ้ธัน!แค่ก ๆ ” แสบคอ >0เวลาต่อมา...
หลังจากที่เรากินข้าว ล้างจาน กินยาเสร็จแล้ว ธันเดอร์ก็เข้าไปในห้องนอนตัวนอนเพื่อทำการสตรีมเกมไม่ดูสังขารเลยเนอะเสียงก็ไม่มียังจะทำงานอีก แต่นั่นไม่เรื่องของฉันจะตายก็เรื่องของเขาสิฉันเองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและคุยกับเพื่อนไปเรื่อย
LINE!
วีวี่: มึงได้ดูธันเดอร์สตรีมป่ะ?
เบน: ไม่ได้ดูอะมีอะไรเหรอ??
ควิกซ์: กูไม่รู้เรื่อเกม =_=
อยู่ด้วยกันทุกวันแล้วยังต้องมาฟังเราของเขาอีกเหรอเนี่ยโคตรหลอกเลย ฉันหันไปมองประตูห้องของเขาก่อนจะแลบลิ้นใส่ไปที
“แบร่~”
แกร๊ด!! แล้วเสือกเปิดประตูออกมาพอดีเลย เยี่ยมจริง ๆ เขาเดินมาและมองหน้าของฉันเท้าเอวด้วยนะเกินไปแล้วไหม?
“?” ฉันมองหน้ามองและเลิกคิ้วประมาณว่า ‘มีเรื่องอะไรเหรอวะคะ?’
“ต่อหน้ากับลับหลังเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ” เขาพูดออกมาเสียงเบา ๆ
“หะ?!” แต่ฉันแกล้งไม่ได้ยินเขาจะได้พูดออกมาและเส้นเสียงอักเสบแรง ๆ ไปเลย
“ต่อหน้ากับลับหลังกันเหมือนกันเลว...เลว” หนอยยย!!! แรงไปป่ะแค่แลบลิ้นเองยังไม่ได้ทำไรเลย!!
“แค่แลบลิ้นไม่ได้ฆ่าพ่อนายนะ =_=”
“เธอกำลังนินทาฉันใช่ไหม?” เขาถามอย่างรู้ทัน รู้ดีจริง ๆ อย่างกับหมาแหนะ
“เออ” ก็กำลังจะนินทาแต่ยังไม่ได้นินทาเลย ฉันก็เลยมองข้อความในโทรศัพท์ว่าเพื่อนฉันจะพูดเรื่องอะไรกันแน่??
วีวี่: เขาว่าธันเดอร์มีแฟนแหละ
ควิกซ์: มันก็ปกติป่ะ?
วีวี่: มันไม่ปกติเพราะตอนแรกนางบอกว่าไม่มีแต่อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงโพล่งเข้ามาใลฟ์และมันก็ปิดไปเลย!!
อ้าว! เขามันคนตอแหลนิว้า!!
“มองหน้าทำไม?”
“นายมีแฟนเหรอ?” ฉันถามเขาถามมีแฟนแล้วทำไมไม่พาแฟนไปหาพ่อวะจะเอาฉันมาอยู่ด้วยทำไม แต่ว่าฉันก็ได้ประโยชน์ด้วยนั่นแหละแต่ก็สงสัย
“ไม่นะ”
“เพื่อนฉันบอก” ฉันเอาไลน์ให้เขาดู
“อ่อ มีหมามาอ้วกในห้องฉันจำได้ไหม?” เขาพูดและฉันก็พยายามคิดย้อนเมื่อวานฉันอ้วกไม่ใช่หมาสักหน่อยแล้วฉันก็อยู่ในห้องของเขาด้วย งั้นหมายความว่าคนในไลฟ์ก็คือฉันเอง!!
“0.0!!”
“ไม่ต้องตาโตยัยโง่!”
“โง่อีกแล้วนะ!!” ฉันขึ้นอย่างไม่ทนเขาด่าฉันรอบหลายแล้วนะไอ้คนเลว!!!
ตุบ!!ฉันเลยจัดการเอาหมอนอิงที่โซฟาฟาดไปที่ตัวของเขาและมีเหรอที่คนอย่างเขาจะยอมก็พยายามตอบโต้ฉันเหมือนกันด้วยการเอาหมอนอีกอันมาตีฉันน!!
ตุบ! ตุบ! ตุบ!!
“ธันเดอร์!!!!” ฉันออกแรงอย่างเต็มที่ก็ยังไม่สามารถต่อต้านเขาได้
“แรงควายชัด ๆ” ฉันบอกกับเขา
“ก็เธออยากลองดีก่อนทำไม?!” พลั๊ว!!!ตุบตับ!!! เขาทำให้ฉันล้มลงที่โซฟาก่อนจะคร่อมและฟาดหมอนใส่ฉันไม่ยั้งมันไม่ใช่ลูกผู้ชายยยย!!!
“นี่!!พอแล้ว!!” แควก!! ฉันกระชากเสื้อของเขาขาดคามือ =_=
“เธอกระชากเสื้อฉันขาด?”
“เออไง -_-” หลักฐานก็คามืออยู่จะบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ได้ด้วยไง
แควกกก!!
“นาย!! 0.0” เขาเองก็กระชากเสื้อของฉันกลับทำให้มันเห็นชั้นในด้านใน
“หึ” เขายิ้มมุมปากอย่างสะใจ หนอย!!
“อยากดูนมก็ไม่บอกทำมาเป็นหาเรื่อง” ฉันเลิกคิ้วใส่คิดว่าฉันจะเขินอายเหรอไม่มีทางย่ะ!!!
“นมเธอ?”
“เออไง ไม่งั้นนายจะกระชากเสื้อฉันทำไม?”
“เพราะเธอทำฉันก่อนแล้วทำไมฉันต้องยอมเธอฝ่ายเดียวด้วยละ?” ทำเป็นย้อน
“อย่ามาทำเป็นอ้างเลยน่า~~~” ฉันเอามือลูบไล้แผงอกของเขา
“....”
“อย่าดูก็พูดมาอย่ามาทำเป็นอ้างความเท่าเทียม ^^”
“เธอ...รู้ไหมว่าการท้าทายคนอย่างฉันมันเป็นยังไง?” เขาโน้มตัวลงมาส่วนฉันก็ยังคงนอนเงยหน้ามองเขาอยู่
“ฉันยังไม่ได้ท้าทายเลยนะเพราะถ้าท้าทายมันต้องแบบนี้...” พรึ่บ!! ฉันพลิกตัวและคร่อมร่างของเขาแทนจากนั้นก็เอามือลูบตั้งแต่ลำตัวและเลื่อนลงไปที่เป้ากางเกงลูบ ๆ มันนิดหน่อยให้แข็งสู้มือและจากนั้นก็...
“ไปนอนดีกว่า~ ง่วงงงง จุ๊บ!” ฉันจูบที่ปากของเขาเบา ๆ ก่อนจะลุกออกจากของเขาทำให้อยากและจากไป
“อ่อ แต่แบบนี้ฉันเรียกว่ายั่วมากกว่า” หมับ!!
“ว้ายยย!!” แล้วเขาก็เข้ามาและอุ้มฉันเดินเข้าห้องของตัวเองไป
ดะเดี๋ยวสิ!!!เดี๋ยวววววว
ปัง!!!!
- ผู้เขียน
