Episode 3
1462 คำ
Episode 3
KAOPAN TALK
แง้ ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องมาเผลอหลับในวันที่ตัวเองมีนัดด้วย แถมนัดของฉันก็คือการไปกินข้าวเย็นกับแฟนหนุ่มนั่นเอง เขานัดฉันไว้ตอนหกโมงครึ่ง หน้าคณะ และตอนนี้มันก็ใกล้หกโมงครึ่งแล้ว
ใครบอกว่าห้องสมุดมหาลัยกับคณะฉันใกล้กัน เถียงขาดใจเลย โคตรจะไกลเลยจ้า!
"แฮ่ก ๆ ๆ" ฉันหายใจด้วยความเหนื่อยพร้อมกับยื่นหอบแฮ่กๆเหมือนหมา ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าคณะของตัวเองพอดี ทันเฉียดฉิวเลย!
โชคดีจริงๆที่ฉันมาทัน ถ้าเกิดไม่ทันแฟนหนุ่มของฉันคงจะเสียใจแน่ๆ ไม่สิ... ต้องโดนบอกเลิกอีกครั้งแน่เลย ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ไม่อยากจะโดนบอกเลิกอีกแล้ว
อ๊ะ! ยังไม่แนะนำตัวเลย ฉันชื่อ ข้าวปั้น อายุ 20 ปี เรียนอยู่ปี2 โสดสนิท เอ๊ย! มีแฟนแล้ว แถมแฟนฉันยังหล่อมากๆอีกด้วย ที่สำคัญตอนปี1เขาเคยเป็นดาวมหาลัยด้วยนะไม่อยากจะอวด ผู้หญิงทุกคนต่างอิจฉาฉันที่มีแฟนเป็นผู้ชายหล่อๆแบบเขา
เฮ้อ... แต่ถ้าให้บอกตามตรง การที่มีแฟนหล่อ เจ้าชู้แบบนี้มันก็ลำบากเหมือนกันนะ เพราะฉันไม่สามารถห้ามความเจ้าชู้ของเขาได้เลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าพวกเราจะเป็นแฟนกันแต่เขาก็ไปไหนมาไหนกับผู้หญิงคนอื่น ทำให้ฉันหึงหวงสุดๆ... แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะฉันเคยบอกเขาเรื่องนี้แล้ว แต่สิ่งที่ได้มาคือคำบอกเลิก ซึ่งฉันก็ไม่อยากโดนเขาบอกเลิกอีก ฉันเลยไม่ห้ามและไม่พูดอะไรกับเรื่องนี้อีก
หลายๆคนคงจะถามว่าทำไมฉันถึงต้องทนอยู่กับผู้ชายแบบนี้ คำตอบคำเดียวฉันบอกได้อย่างมัั่นใจเลยว่าฉัน 'รักเขา' ฉันรักเขามาก และพวกเราก็คบกันมาแล้วตั้งหนึ่งปี ตั้งแต่ตอนปีหนึ่งจนถึงตอนนี้ ฉันไม่อยากให้เวลาพวกนั้นมันสูญเปล่าไป
อ๊ะ! พอนึกถึงเรื่องนี้ก็ทำให้ฉันอยากจะเล่าขึ้นมาหน่อย
คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักของฉันก็เริ่มมาจากที่พวกเราสองคนมาเจอกันในคณะวันที่มีกิจกรรมรับน้อง ฉันกับเขาถูกให้ออกไปทำกิจกรรมร่วมกันอยู่บ่อยครั้ง และนั่นแหละที่เป็นจุดเริ่มต้นทำให้พวกเราสนิทสนมกันและกลายมาเป็นเพื่อนกัน ซึ่งเพื่อนในกลุ่มของพวกเรามีประมาณ 6 คนเมื่อรวมฉันกับเขาแล้ว
"เธอไม่สมัครเป็นดาวมหาลัยเหรอ หน้าตาเธอเองก็น่ารักใช่ย่อยนะ" เสียงทุ้มเข้มของ 'ชิโน่' เอ่ยดังขึ้นพลางใช้มือหนาลูบแก้มฉันอย่างถึงเนื้อถึงตัว ฉันรู้ว่าเขาคงจะไม่ได้คิดอะไรกับฉันตอนที่ทำแบบนี้เหรอก แต่มันทำให้ฉันหน้าแดงเอามากๆ
"มะ...ไม่เอาอ่ะ ฉันเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยกล้าแสดงออก" ฉันบอกออกมาตามตรง แม้ว่าคนอื่นจะบอกว่าฉันหน้าตาน่ารัก แต่ฉันก็คิดว่าตัวเองไม่ได้หน้าตาดีขนาดนั้น
"ก็ดี คนอื่นจะได้ไม่ต้องมาเห็นความน่ารักของเธอ ฉันจะได้เห็นคนเดียว" ร่างสูงเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะร่า เวลาเขายิ้มและหัวเราะมันทำให้หัวใจของฉันพองโต และเมื่อเราใกล้ชิดกันเเบบนี้เรื่อยๆก็ทำให้ฉันได้ตกหลุมรักเขา
ฉันทนเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้หลายเดือน จนกระทั่งฉันอยากจะพูดออกไป ฉันไม่อยากจะทนเห็นเขาสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่น อยากให้เขามองฉันแค่คนเดียวเท่านั้น ฉันอยากจะได้เขามาเป็นเจ้าของ เพื่อวางใจว่าเขาจะไม่เป็นแฟนกับผู้หญิงคนไหนนอกจากฉัน
ฉันเข้าใจนะว่ามันเป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างจะพิลึกไปหน่อย แต่ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ.... ฉันรักเขาจนอดทนไม่ไหวอีกแล้ว
"ชิโน่ ผู้หญิงที่นายไปกินข้าวที่ห้างเมื่อวาน เป็นใครเหรอ?" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัยขณะที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ที่คอนโดของเขา ใช่... พวกเราสนิทกันมากจนไปคอนโดของกันและกัน แต่สิ่งที่น่าแปลกหนึ่งอย่างเขาไม่ทำอะไรกับฉันเลยสักครั้ง และฉันคิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะไม่รอดไปแล้ว แต่เพราะฉันเป็นเพื่อนของเขา
"หืม เมื่อวานเหรอ? อ๋อ เพื่อนของเพื่อนต่างคณะอ่ะ ทำไมอ่ะ หึงเหรอ" ชิโน่เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ ฉันได้แต่กำกระโปรงแน่นจนมันยับยู่ยี่ไปหมด ฉันเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว
"นายมีคนที่ชอบรึยังอ่ะ"
"ถามทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าเธอชอบฉัน" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นพลางมองหน้าฉันและเขาก็หัวเราะ แต่สีหน้าของฉันตอนนี้มันจริงจังเอามากๆจนไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ชิโน่ที่รู้แบบนั้นเขาเลยไม่พูดแกล้งเล่นกับฉันอีก
"ใช่ ฉันชอบนาย ชอบมาก ชอบมาตลอด หึงนายทุกครั้งที่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น" ฉันบอกออกมาตามตรงและจู่ๆหยดน้ำใสๆของฉันก็ไหลรินออกมา นิ้วเรียวยาวของชิโน่ค่อยๆเช็ดน้ำตาของฉันทีละหยด และเขาก็จับหน้าฉันให้มองกับเขา
"ขอโทษนะ... อย่าร้องไห้แบบนี้ดิ"
"ฮึก... ฉันชอบนาย นายรู้แบบนี้คงจะเลิกเป็นเพื่อนกับฉันใช่ไหมละ" ฉันบอกออกมาด้วยความเสียใจ ฉันรู้ว่าเขาเองคงจะไม่รู้สึกแบบเดียวกับฉัน และความเป็นเพื่อนของพวกเราต้องแหลกสลายลงทันตาแน่ๆ
"ใครบอกละว่าฉันไม่ชอบเธอ ที่จริงฉันก็ชอบเธอเหมือนกันแหละ น่ารักขนาดนี้ใครจะทนไหว" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกพร้อมกับดึงฉันเข้าไปกอด ทุกอย่างที่เป็นชิโน่ทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้ เขาพูดแบบนี้แสดงว่าใจของเราตรงกันงั้นเหรอ ฉันยังมีโอกาสใช่ไหม???
"นะ...นายพูดแบบนี้แสดงว่านายยอมเป็นแฟนกับฉันงั้นเหรอ เป็นแฟนกันนะชิโน่!" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างไม่รีรอ ชิโน่ยิ้มขำให้กับฉันพร้อมกับหยิกแก้มฉันเบาๆ
"ยัยบ้า คำพูดนี้ต้องให้ผู้ชายเป็นฝ่ายพูดดิ"
ตั้งแต่วันนั้นวันที่ฉันบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปฉันกับชิโน่ก็ได้เป็นแฟนกัน แต่เราก็ทำเหมือนเพื่อนทุกๆอย่าง และเขาก็เป็นคนสอนทุกๆอย่างให้กับฉัน
ไม่ว่าจะเป็นการจับมือ กอด จูบ จนกระทั่งมีอะไรกัน เขาก็เป็นคนเริ่มก่อนทั้งหมด ก็อย่างที่ทุกคนรู้นั่นแหละ ฉันไม่ซิงแล้ว มันไม่ผิดใช่ไหมละถ้ามีอะไรกับคนที่รัก ฉันไม่เสียใจเหรอกที่ทำแบบนี้ลงไป เพราะมันเป็นความต้องการของฉัน พูดละเขินชะมัด T///T
จบๆเรื่องของฉันเอาไว้เท่านี้ดีกว่า ตั้งแต่นั้นมาพวกเราก็เป็นแฟนกันและผู้หญิงคนอื่นก็ต่างอิจฉาที่ฉันมีแฟนหล่อขนาดนี้ แต่นิสัยเสียอย่างเดียวก็คือความเจ้าชู้ ฉันไม่อาจจะปราบความเจ้าชั่วของชิโน่ได้ ทำให้ฉันได้แต่ร้องห่มร้องไห้ และวันนั้นเองฉันก็ไปร้องไห้ที่หอสมุด ทำให้ได้เจอกับผู้ชายแปลกๆอย่างเอย์จิ
พอคิดถึงความปากเสียของหมอนั่นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดแหะ แต่ฉันก็ผิดเองแหละที่ไปรบกวนเขา... แถมช่วงนี้เวลาว่างฉันก็มักจะไปหอสมุดที่เขาอยู่ด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงไปอีก แต่พออยู่ใกล้กับเขามันทำให้ฉันรู้สึกสงบใจอย่างบอกไม่ถูก แถมทำให้ลืมเรื่องที่ตัวเองกำลังคิดมากอีกด้วย
"ชิโน่!" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยตะโกนเรียกชิโน่ทันทีเมื่อเห็นเขาเดินออกมาจากห้องชมรมทันที แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตะโกนดังเท่าไหร่ก็เห็นเขาเดินจับมือออกมากับผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดผู้หญิงคนนั้นเป็นนักร้องในวง...
พอเห็นอะไรแบบนี้แล้วเจ็บชะมัด... แต่ไม่เป็นไร ฉันทนได้ไม่ว่าชิโน่จะเจ้าชู้แค่ไหน เขาเป็นแฟนที่ฉันรักเพียงคนเดียว ฉันทนได้ ^^
- ผู้เขียน
