Chapter 7 เรามีเรื่องจะต้องคุยกันยาว
เจ้าของเรือนร่างแข็งแกร่งที่บอกได้ถึงการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าของเป็นอย่างดีเดินผ่านหน้าหญิงสาวไปรอที่รถก่อน พายพิณจึงเดินตามไป กลิ่นที่ยังหลงเหลืออยู่ในรถแม้จะถูกทำความสะอาดเรียบร้อยทำให้พายพิณรู้ว่าเขาไม่ได้โกหก เธอจำไม่ได้แม้แต่น้อย
หลังจากที่ขับรถออกมาได้สักพัก ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวเงียบก็ถามขึ้น “หิวหรือเปล่า” เขาถามด้วยความห่วงใย
ลายไทยไม่รู้ว่าหญิงสาวกำลังอายสายตาของเจ้าหน้าที่โรงแรมม่านรูดที่มองเธอตอนออกมา
“แล้วแต่ค่ะ”
“ฉันมีงานด่วน ไม่มีเวลาแวะ เพราะหัวหน้าช่างโทรตามแล้ว แต่ถ้าหิวผมจะแวะซื้อให้มากินในรถ”
หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆ มองเวลาบนคอนโซลหน้ารถก่อนจะตอบ สายตาเธอเหลือบไปเห็นปั๊มน้ำมันข้างหน้าพอดี “ก็ได้ค่ะ แวะร้านสะดวกซื้อในปั๊มน้ำมันก็ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปในเป้าหมายข้างหน้าโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่รถหยุดหญิงสาวก
