Chapter 25 ไม่ตื่นลักหลับ...จับปล้ำนะ
ลายไทยนั่งอยู่ปลายเตียง หญิงสาวก็ยังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เธอคงจะเหนื่อยกับความเอาแต่ใจของเขา ชายหนุ่มนั่งมองนิ่งๆ ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถขบกลั้นความกระหายยาก ครอบครองเธอโดยไม่ปล่อยโอกาสให้เธอไปเจอคนอื่นเหมือนที่ตั้งใจเอาไว้แต่แรก ใจอยากลงไปนอนกอดก่ายไม่ไปไหนทั้งวัน แต่เขาก็ต้องตัดใจ วันนี้ต้องขับรถกลับกรุงเทพฯ
ชายหนุ่มโน้มจมูกลงไปกดหนักๆ ที่พวกแก้ม “ตื่นได้แล้วแมวน้อย” ชายหนุ่มกระซิบ
“อือ...” คนนอนหลับครางฮืออย่างขัดใจ
“ไม่ตื่นลักหลับ...จับปล้ำนะ” เขากระซิบที่หูอีกครั้ง แต่คนหลับก็ยังนิ่ง
ตาคมหรี่มองคนหลับ เขาจำได้ดีว่าเมื่อคืนกลิ่นเนื้อนางหอมหวานเพียงใด ที่สุดเขาก็อดใจไม่ไหวล้มตัวลงนอน ขยับกายแนบชิดร่างนุ่ม มือข้างหนึ่งโอบเอวกิ่วรั้งร่างให้เข้ามาชิดใกล้
ยกคอเกยคางไว้ที่หัวไหล่ของหญิงสาวหวังปลุกให้เธอตื่น ปากอิ่มก็น่าจูบที่สุด
ชายหนุ่มโน้มหน้า
