Chapter 19 จะทนเด็กขี้อ้อนคนนี้ได้นานแค่ไหน
คนตัวสูงเดินจูงมือสาวน้อยจ่ายตลาด เขาเลือกที่จะมาตลาดสดแทนการซื้อของในห้างสรรพสินค้า เขาไม่ยอมปล่อยมือจากเธอแม้กระทั่งตอนเลือกของ แม่ค้าในตลาดหลายคนมองและอมยิ้มตาม
“ปล่อยได้แล้วค่ะ คนมองทั้งตลาดแล้ว”
“อายเหรอ” เขาหน้าบึ้งและปล่อยมือจากเธอ เดินหิ้วของนำไปทันที
“คุณไท” พายพิณวิ่งตามไปดึงแขนของเขาอยากเอาใจ “เรายังไม่ได้ซื้อกุ้งเลยนะคะ คุณไทบอกว่าอยากกินกุ้งอบวุ้นเส้น”
“กินไข่เจียวก็ได้” เขาบอกเสียงเรียบ เดินไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งรอ
“อยากซื้ออะไร ก็ไปซื้อเถอะ เดี๋ยวผมนั่งรอในรถ” เขายื่นกระเป๋าตังค์ส่งให้เธอ
“คุณโกรธพายเหรอคะ”
“เปล่า”
“ถ้าเปล่าก็ยิ้มให้พายหน่อยสิคะ” เขาเอนเบาะรถลงนอนในท่าที่สบายที่สุด ไม่สนใจคนพูดแม้แต่นิด พายพิณจึงต้องเดินไปซื้อกับข้าวคนเดียว มันเป็นงานที่เธอถนัดที่สุดก็ว่าได้
ชายหนุ่มเผลอหลับไปจริงๆ เพราะเมื่อคืนกว่า
