Chapter 17 หรือคุณรังเกียจที่จะจูบพาย
“พายพิณ” เสียงทุ้มบอกแผ่วเบา เขาพยายามหักห้ามความรู้สึกบางอย่างที่กำลังลิงโลด เมื่อสัมผัสอกอวบนุ่มหยุ่นที่บดเบียดข้างลำตัว ความรู้สึกตอนนี้...เหมือนเขื่อนกำลังทะลัก มันช่างไม่ปรานีกับความเป็นสุภาพบุรุษของเขาเอาเสียเลย
“หรือคุณรังเกียจที่จะจูบพายคะ”
“ทำแบบนี้ไม่สนุกนะพาย” ชายหนุ่มเตือนสติ ที่จริง...ต้องการเรียกสติของตัวเขาเองมากกว่าเพราะแกนกายกับลาวาในร่างของเขาทรยศความเป็นสุภาพบุรุษพร้อมรบเต็มที่
“พายหึงคุณไท พายไม่อยากให้คุณไทอยู่ใกล้ผู้หญิงคนอื่น แล้วทำไมคุณไทต้องรังเกียจพายเพียงคนเดียวล่ะคะ” หญิงสาวตัดพ้อ หัวไหล่ไหวสั่นสะท้านเพราะเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
สติที่ชายหนุ่มเพิ่งจะเรียกกลับมาได้...ขาดผึงลงทันที น้ำในหูไม่เท่ากันขึ้นมาเสียดื้อๆ มันอื้ออึงจนฟังไม่ได้ศัพท์ จนต้องถามย้ำกับเธออีกรอบ
“พายว่าอะไรนะ”
“นอนเถอะค่ะ” หญิงสาวก้มหน้างุด
ชายหนุ่มใ
