Chapter 15 เอาสิ...ซ้ำเติมกันให้พอ
“เราแอบไปดูกัน”
“ไม่เด็ดขาด”
“ไม่อย่างนั้นเราต้องหาแผนใหม่”
“แผนอะไรของแกอีก” พายพิณบอกอย่างเบื่อหน่าย
“ก็ใช้แผนเดิมที่แกเคยใช้กับแม่แกนั่นแหละ แต่รอบนี้ฉันจะจัดหนัก อยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับแกกันแน่”
“ไม่ล่ะ ช่วงนี้กำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบ ไม่อยากเที่ยวกลางคืน”
“คืนเดียวไม่ทำให้แกสอบตกหรอก ตกลงตามนั้นนะแก”
พายพิณทำหน้าเบื่อหน่าย “ฉันขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน ไม่รับปาก”
นกแก้วกวาดสายตามองก่อนจะถาม “แกเอางานของอาจารย์ก้องภพมาส่งหรือเปล่า วันนี้เดดไลน์วันสุดท้ายนะ ฉันกำลังจะไปส่งพอดี ไปด้วยกันได้ไหม”
พายพิณยกมือขึ้นทาบอกอ้าปากหวอ อาการแบบนี้คือลืมสนิท เมื่อเช้ามัวแต่ใจลอยเลยลืมหยิบออกมาจากโต๊ะกินข้าว
“ฉันลืมสนิทเลยแก เดี๋ยวตอนเที่ยงคงต้องกลับไปเอา”
พายพิณเปิดประตูห้อง ก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงอยู่ข้างใน เธอเดาว่าน่าจะเป็นแม่บ้านพี่มาช่
