12
[ภาขวัญ]
หนี
เขาใช้เข่าสองข้างกดขาฉันเพื่อถอดพันธนาการตัวเอง ฉันกดตามองตาไหวระริกหัวใจเต้นแรงอย่างหวาดหวั่น และเมื่อมันถูกดึงออกมาผงาดต่อหน้าโชว์ปลายสีชมพูมนหยัก ก็แทบอยากจะกรี๊ดออกมา
เมื่อคืนเห็นแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ฉันสติสัมปชัญญะครบไม่ได้โดนมอมยา ฉันรู้สึกกลัวมากกว่าจะตื่นเต้น
เขาเป็นคนตัวสูงร่างใหญ่ และแน่นอนว่าแก่นกายยิ่งใหญ่กว่ามาตรฐาน
"ยะ อย่านะ"
"หึ..." เขาไม่สนใจเสียงร้องห้าม ถอยลงมาเข้าประจำที่แล้วกดลำรักของตัวเองเข้าไปในคราวเดียว
'ปึก!'
มันเจ็บ!
"กรี๊ดดดดดดดด"
ร่างเล็กสั่นเทาเกร็งปวดไปถึงแผ่นหลัง ฉันเจ็บและแน่นจนอึดอัดเพราะช่องรักไม่ได้อยากเปิดทางให้เลย แต่คนป่าเถื่อนไม่หยุดพัก ทันทีที่เข้าไปได้เขาก็กดขาฉันกางกว้าง และก้มมองการเข้าออกของตัวเอง
มันเต็มแน่นและยากจะขยับ ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้าหาฉันจนนึกทุเรศตัวเองที่รู้สึกดีกับมัน
จนเอวหนาเร่งต
