วันนี้สโนว์รับหน้าที่ผ่าตัดต่อจากผม เพราะมีคนไข้ที่สำคัญต่อรพ.เข้ามา
ณ ห้องผ่าตัดroom1 ในขณะที่กำลังผ่าตัดทำบายพาสหัวใจให้แก่ผู้ป่วยอยู่นั้น
ตึ๋ง...เสียงไมค์ดังขึ้น
..?? ..: หมอนทีออกจากห้องผ่าตัดด่วน//นั่นคือเสียงของพ่อที่พูดเข้ามาในห้องผ่าตัด ผมเงยหน้าไปมองด้านบนที่เป็นตู้กระจกสำหรับให้คนอื่นมาชมการผ่าตัด ผมทำหน้าสงสัยไปทางพ่อ
พ่อ : ท่านมารักษากับเรา คงรู้นะว่าเป็นใคร หมอนทีต้องไปรักษาโดยเร็วที่สุด//ผมพยักหน้าตอบรับกลับไป ผมจำเป็นที่จะต้องไปผ่าตัดผู้ป่วยคนนั้น ใจ
จริงไม่อยากไปด้วยซ้ำ แต่ปฏิเสธไม่ได้
พ่อ : ทางนี้จะให้หมอสโนว์มาผ่าตัดต่อ//ตึ๋ง...พ่อพูดจบก็ปิดไมค์
ผม : หมอเดฟ พย.จุ๊บ วิสัญญีเนย คุณ3คนอยู่ช่วยหมอสโนว์
หมอเดฟ : ครับหมอนที
พย.จุ๊บ : แต่จุ๊บอยากไปช่วยพี่หมอนิคะ
ผม : คำสั่งของผม
พย.จุ๊บ : ก็ได้ค่ะ//หล่อนทำหน้าอย่างไม่พอใจ
ผมทำบายพาสฝั่งด้านซ้ายเสร็จ เหลือฝั่งขวาที่คน
