18
หลังผ่านการยอมรับของคุณพ่อคุณแม่ ป้องเกียรติไม่รีรอทำคะแนนว่าที่ลูกเขย มาทานข้าวเย็นที่บ้านเป็นประจำ ขณะที่ปัถฐกรรีบบึ่งรถขอโทษทุกคนพร้อมบอกเหตุผลที่จำเป็นต้องแต่งงานด้วยท่าทางสำนึกผิดจากใจจริง
เป็นปัญหาครอบครัวใครก็ของคนนั้น ไม่เกี่ยวกับบ้านนี้แล้วแม้เคยสนิทสนมกัน คุณแม่เองก็หนักใจเมื่อชายหนุ่มยังขอเป็นเพื่อนของเณศราต่อไป ไหนจะมีเรื่องของอาจารย์ป้องว่าเขาเป็นลูกใคร อย่างไรคงหนีกันไม่พ้น
“ผมคงดูใจร้ายที่ยอมไม่กลับบ้าน แต่อะไรที่น้องมีผมไม่เคยได้ เรื่องอะไรที่ผมไม่ผิด ผมก็ต้องผิด... ขนาดน้องเดินมาตบหน้าผม ผมก็ผิด...” เสียงทุ้มบอกผู้ใหญ่ทั้งสองให้เข้าใจเหตุผลของเขาบ้าง ก่อนจะเอี้ยวคอมองคนข้างหลัง
“เนยคงไม่ตบพี่ใช่ไหมครับ?”
“โธ่... อาจารย์ป้องน่ารักน่าสงสารขนาดนี้ ใครจะตบลงคะ เนยไม่กล้าทำร้ายพี่หรอกค่ะ” พูดพลางวางพักมือไว้บนบ่ากว้าง ส่งยิ้มหวานให้อาจารย์หนุ่มที่เงยหน้าขึ้นหา เธอยืนอยู
