ฐิรวิชญ์หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จเล่นได้สักพักธัญญ์นลินก็พาเขาไปนอนในห้องนอนที่ฐิติกรเอาไว้พักผ่อนเวลาทำงานจนดึกดื่นไม่ได้กลับบ้าน เมื่อลูกหลับไปแล้วเธอก็เดินออกมาหาสามีที่ห้องทำงานโดยฝากให้ชานนท์กับญาดาที่อยู่หน้าห้องช่วยดูลูกชายให้สักประเดี๋ยว
ธัญญ์นลินยกกาแฟและของว่างมาให้เขาหวังจะเอาใจให้เขาหายโกรธแต่ชายหนุ่มยังไม่ยอมพูดกับเธอสีหน้าที่มองเธอก็เย็นชาห่างเหิน ธัญญ์นลินอยากจะข่วนหน้าเขาให้หายงี่เง่านักแต่ก็ยังใจเย็นพูดกับเขาดีๆ
"ทานของว่างสักหน่อยนะคะ เมื่อกี้คุณทานข้าวได้น้อย เดี๋ยวจะหิว"
ฐิติกร "..."
"ช่วงบ่ายสาม บัวไปรับตาซอด้วยนะคะ วันนี้เราพาลูกๆไปทานข้าวนอกบ้านกันดีไหม"
ฐิติกร "..."
ชายหนุ่มยังคงไม่สนใจจ้องมองเพียงหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ไม่แม้แต่ปรายตามองเธอสักนิด เธอชวนคุยแล้วชวนคุยเล่าเขาก็ไม่สนใจ
"สรุปว่าคุณจะไม่คุยกับบัวใช่มั้ยคะ"เธอเอ่ยถามเขาด้วยเสียงราบเรียบทั้งโกรธแ
