ผมมองคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำไม่วางตา สีหน้าเขาดูอ่อนเพลียนิดหน่อยคงเพราะเมื่อคืนดื่มหนัก
ของที่นี่เขาแรงจริง
แต่ถึงจะดื่มหนักแค่ไหนผมก็ชิงตื่นก่อนอยู่ดี เพราะอยากออกมาดูบรรยากาศตอนเช้ามากกว่า
ทีแรกก็อยากจะปลุกคุณภาคให้ตื่นมาพร้อมกันอยู่หรอก แต่พอเห็นหลับลึกขนาดนั้นใครจะกล้าปลุกกัน
“หลับสบายดีมั้ยครับเมื่อคืน”
เขาพยักหน้ารับกับคำถามก่อนหน้านี้ ทว่าสีหน้ากลับตรงกันข้ามกับคำตอบโดยสิ้นเชิง
อีกฝ่ายเดินไปหยิบน้ำเย็นขึ้นมาดื่ม ก่อนจะมายืนขนาบข้างผมที่กำลังโบกกันแดด ยืนอ้าแขนรับลมแต่เช้าของวัน
“แต่สีหน้าคุณดูเหมือนคนไม่ได้นอน” ว่าพลางเหลือบหางตามองคู่สนทนาไปด้วย
“คงเพราะต่างที่ต่างถิ่น.. ก็เลยต้องใช้เวลาหน่อยกว่าจะหลับ” เขาตอบกลับเสียงเรียบ
“หาอะไรดื่มแก้แฮงก์หน่อยมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไร ฉันไหว”
“แต่วันนี้มีหลายอย่างที่เราต้องทำ คุณไหวแน่นะ”
ผมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ วันนี้มันมีทั้ง
