โคแก่เคี้ยวเด็ก

ชิมเด็ก

เวลา02.00 หลังจากพอสกลับมาที่บ้านหลังจากไปส่งนับดาว

"นอนไม่หลับวะ" มันอดคิดถึงนับดาวไม่ได้ อีกนิดเดียวผมจะได้ชิมเธอแล้ว ทำยังไงดีถึงจะได้เห็นหน้าเธอทุกวัน ผมควรรุกจีบเธอเลยไหม

"เฮ้อ....ต้องอดทนนี่มันโคตรทรมานเลยนะ" พอสก้าวขาลงจากเตียงก่อนที่เขาจะรีบขับรถไปที่บ้านของนับดาว ความคิดถึง โหยหา ทำให้เขาต้องมาหาเธอที่บ้านในเวลาที่ทุกคนนอนกันหมดแล้ว

พอสนั่งอยู่ในรถสายตาของเขามองไปที่หน้าต่างบ้านของเธอก่อนที่เขาจะหลับตายิ้มดีใจ

"หึ" ทั้งที่พรุ่งนี้ ก็จะได้เห็นหน้าแล้วแท้ๆ อดทนรอนิดหน่อยก็ไม่ได้

พอสส่ายหัวเขาแอบชะเง้อมองไปที่หน้าต่างก่อนจะกอดอกนั่งมองอยู่อย่างนั้นด้วยรอยยิ้ม ถึงจะไม่เห็นหน้าขอแค่เห็นหน้าต่างบ้านก็ยังดี

ในขณะเดียวกัน นับดาวที่คิดว่าหลับไปแล้ว เธอนอนกลิ้งบนเตียงไปมามือทั้งสองข้างจับแก้มตัวเอง

"มันไม่ใช่ความฝัน...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือความจริง" ฉันกับคุณลุงเราคนที่สำคัญ

นับดาวกลืนน้ำลายลงคอเธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนรู้สึกเจ็บก่อนที่ยกมือขึ้นแตะที่ริมฝีปากตัวเองภาพในหัวของเธอตอนนี้ยังคงวนเวียงอยู่ในช่วงเวลาที่เธอได้ใช้ปากเล็กๆสัมผัสดูดกลืนท่อนเอ็นเพื่อช่วย

เพี๊ยะ

"บ้าคิดอะไรอยู่หน้าไม่อาย" นับดาวตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็หุบยิ้มไม่ได้อยู่ดี

"ตะแต่ว่าฉันพึ่งจะช่วยลุงพอสด้วยปากตัวเองนะ" นับดาวลืมตาขึ้นเธอนอนตะแคงมองรูปถ่ายที่ตั้งไว้ที่โต๊ะมันคือรูปถ่ายของพอส เขาเป็นนักธุรกิจระดับร้อยล้านส่วนเธอก็แค่ลูกแม่ค้าที่ขายอาหารตามสั่ง มีป้านางเป็นแม่บ้านคอยทำความสะอาดบ้านให้เขาเท่านั้นเอง เธอจึงได้แค่มองอยู่ห่างๆแต่มาวันนี้เธอได้รู้ความจริงแล้ว ความจริงที่เขาเป็นคนส่งเสียให้เธอร่ำเรียน

"หัวใจเต้นแรงจนนอนไม่หลับเลย....พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำอาหารให้ลุงพอสด้วยแล้วแบบนี้จะกล้ามองหน้าลุงเหรอ" นับดาวกลิ้งไปมา ไม่ต่างจากพอสที่นั่งมองหน้าต่างห้องเธออยู่ในรถด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบานมีความสุข เขาแอบถ่ายรูปหน้าต่างห้องเธอเก็บไว้

"เฮ้อ...ต้องรูปเจ้าของห้องสิถึงจะถูก" เขาบ่น ก่อนจะค้นหาผ้าห่มที่นำตัวมาด้วยห่มนอนในรถ

เช้าวันใหม่เวลา06.00 นับดาวที่เข้าครัวมาทำอาหารแต่เช้าเธอขมวดคิ้วงงเมื่อได้ยินเสียงคนเดินอยู่ข้างหลังพอหันกลับไปมองตะหลิวในมือก็สั่นเธอรีบก้มหน้าลง

"มาแต่เช้าเลยเหรอ...แล้ววันนี้ทำอะไรให้ฉันกิน" พอสเดินเข้ามาหานับดาวด้วยผ้าขนหนูตัวเดียว นับดาวรีบหันหลังให้เขาเธอกัดริมฝีปากแน่น

"หนูจำได้ว่าลุงพอสชอบทานข้าวต้มกุ้งเลยทำให้ค่ะ...แต่ว่าอาจจะไม่ค่อยอร่อย" นับดาวสะดุ้งร่างกายสั่นระริกเมื่อ พอสเดินเข้ามาใกล้เขาจงใจให้ร่างกายแนบชิดกับเธอทำให้เธอแก้มเริ่มขึ้นสีเมื่อมีอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้ผ้าขนหนูกำลังเสียดสีกับก้นเธอ

"ลุงพอสพึ่งจะอาบน้ำมาเหรอคะ"

"ใช่....พอดีว่าฉันร้อน....ร้อนแปลกๆเลยไปว่ายน้ำเพื่อคลายร้อน...แต่ทำไมพอได้มาเห็นเธอร่างกายมันก็เริ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง...ร้อนไปทุกส่วน"

"ลุงพอสไม่สบายรึเปล่า" พอสแสยะยิ้มเขากัดริมฝีปากแน่นมือที่กำลังจะบีบขยำก้นของเธอก็ต้องหยุดชะงัก ถึงอย่างนั้นเขายังคงแกล้งเบียดให้มันเสียดสีกับก้นเล็กตรงหน้า นับดาวทำตะหลิวหลุดมือเธอรีบก้มลงไปเก็บ กึก นับดาวกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นเท้าของพอสเธอกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นแก้วเล็กเริ่มแดงเมื่อผ้าขนหนูมันดูใหญ่ผิดปกติ ยิ่งเธอมองสูงขึ้นไปเรื่อยๆหัวใจยิ่งเต้นแรง ซิกแพคเป็นลอน พอสยักคิ้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"..." ตอนลุงพอสผมเปียกหล่อจัง

พอสเอียงคอมองตามเขาแอบกลืนน้ำลาย ก่อนจะยื่นมือออกไป

"เป็นอะไรรึเปล่า" นับดาวไม่กล้าจับมือเขาแต่ก็กลัวเขาจะเสียความรู้สึกจึงรีบคว้ามือหนาไว้ พอสเลียริมฝีปากเขาใช้โอกาสนี้ลูบมือที่แสนนุ่มของเธอ นับดาวพยายามแกะมือของเขาออก

"ลุงพอส...ปล่อยได้แล้ว"

"กลัวเหรอ" เขาโน้มหน้ามากระซิบถามเขายอมปล่อยมือเล็กที่แสนนุ่ม นับดาวรีบกุมมือไว้แน่น

"หนูว่าลุงไปแต่งตัวดีกว่านะคะเดี๋ยวไปทำงานสาย" พอสมองสำรวจนับดาววันนี้เธอใส่ชุดนักเรียนน่ารัก

"แล้วหิวอะไรหรือยัง"

"ยังไม่ค่อยหิวค่ะ...หนูคิดเอาไว้ว่าจะออกไปกินข้างนอก"

"ทำไมต้องกินข้างนอก....กินฉันสิ" ดวงตาเล็กเบิกกว้างเธอหันกลับมาสบตากับเขาแล้วถาม

"กิน...กินอะไรนะคะ"

"ฉันบอกว่ากินข้าวกับฉันสิ" เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ นับดาวเกาหัว

"เมื่อกี้ไม่มีคำนี้นิ"

"คิดมากไปรึเปล่า...หรือความจริงเธออยากกินฉันจริงๆ"

"เปล่านะคะ" พอสยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อนึกแผนที่จะได้กินนับดาวออก

"งั้นฉันคงไม่กินข้าวเช้า" ได้ผลนับดาวหันมาสบตากับเขา

"ทำไมล่ะ....หนูตื่นเช้ามาทำให้ลุงพอสกินเลยนะ" เรื่องมากจัง หรือว่ามันหน้าตาไม่น่ากิน

"ฉัน...อยาก...ชิมเธอ" พอสใช้แขนกักขังเธอไว้ ไม่ให้หนีก่อนที่เขาจะก้มลงมองลูกชายของเขาที่แข็งใหญ่พร้อมใช้งานแค่คิดว่าเธอยังไม่พร้อมก็เมื่อยมือแล้ว

"ชิมหนู" ชิมอะไร

"ใช่...เมื่อวานยังไม่ได้ชิมเลยถ้าวันนี้เธอให้ฉันชิม....ฉันจะยอมกินข้าวเช้า" เขากระซิบบอกเธอเสียงแหยพร่า

"ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย"

"เกี่ยวสิ...ฉันจะโทรฟ้องป้าของเธอบอกว่าเธอทำอาหารไม่ได้เรื่อง"

"ลุงขี้โกง...มันอร่อยจะตายหนูจะชิมให้ดู" นับดาวพูดเธอรีบตักข้าวต้มกุ้งที่เธอตั้งใจทำขึ้นมาชิมก่อนจะหันมาสบตากับเขาแต่ทว่านั่นกับเป็นแผนลวงของเขา พอสบีบคางเธอให้อ้าปากก่อนที่เขาจะบดจูบสอดลิ้นเข้าไปข้างในเกี่ยวกับลิ้นเล็กอย่างหื่นกระหาย ฝ่ามือหนาเลื่อนไปลูบก้นของเธอ นับดาวสะดุ้งเธอพยายามดันเขาให้ออกห่างแต่หูของเธอกับได้ยินเสียงครางเสียวของเขา

"อ๊าา...นับดาวเธอพึ่งกินลูกอมมาหรือไงปากโคตรหวานเลย" พอสกระซิบถามเขากัดริมฝีปากของเธอเบาๆก่อนจะจูบอีกครั้ง

"อ๊าา...ลุงพอสหนูหายใจไม่ออก" พอสรีบผละออกอย่างเสียดายเขาเลียริมฝีปากที่แห้งพร่า นับดาวสะดุ้งเมื่อฝ่ามือหนาสอดเข้ามาใต้กระโปรงนักเรียนก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยกลีบดอกกุหลาบที่มีเพียงกางเกงชั้นในบางๆกั้น

"ซี๊ดด....อ๊าาา" พอสซี๊ดปากคราวเสียวเขาค่อยๆนั่งคุกเข่านับดาวจับขอบกระโปรงไว้แน่น

"ลุงพอส...ตรงนั้นไม่ได้หนูอาย...จริงๆนะคะ" คนมันอายไม่รู้หรือไง

"ก็หลับตาสิ...ก็หลับตาสิแค่นี้ก็มองไม่เห็นฉันแล้ว" ร่างเล็กสะดุ้งเธอก้มลงมองพอสที่มุดหายเข้าไปใต้กระโปรง

"อ๊ะ" เพียงแค่ปลายลิ้นสัมผัสที่กางเกงชั้นในบางๆร่างกายของเธอก็สั่นระริกนับดาวยกมือขึ้นปิดปากตัวเองมือข้างหนึ่งจับกระโปรงไว้แน่น

"อ๊าาา" พอสกลืนน้ำลายลงคอเขาจูบซับมันแรงจนนับดาวกระตุกเกร็ง

"วันนี้สีดำเหรอ" เขาถาม นับดาวก้มลงมองเธอหน้าแดงเมื่อเห็นกางเกงชั้นในของเธอถูกถอดตกลงมาอยู่ที่ข้อเท้า

"อ๊าา...อ๊ะตะตรงนั้นอ๊าา" พอสแสยะยิ้มเขาตวัดลิ้นที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำลายลากลิ้นกลีบดอกกุหลาบสีชมพูแรกแย้มอย่างหื่นกระหายมือก็บีบขยำก้นของเธอ

"อ๊าาา...หอมเหมือนที่คิดไว้เลย"