เล่ห์ร้ายดวงใจรัก ตอนที่ 7
2116 คำ
ผมเลยเดินเข้าไปในห้อนก่อนที่จะถีบไอ้ชินอย่างแรงจนตกเตียงไปเลย ส่วนเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียงผมก็เอาผ้าขึ้นมาปิดเรือนร่างของเธอ เอาไว้แต่ดูท่าทางเด็กคนนี้จะซิงครับ เพราะรอยเลือดที่เปื้อนเต็มผ้าปูมันบ่งบอกแบบนั้น
“โอ้ยยย ใครวะ”ไอ้ชินร้องออกมาอย่างดังเลย ก่อนที่มันจะพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาบนเตียง และพอมันเห็นว่าเป็นผมมันก็รีบมุดลงไปใต้เตียงเหมือนเดิมทันที
“มึงไม่ต้องมาหลบกูไอ้ชิน มึงทำเหี้ยอะไรเนี้ย”
“ทำอะไรกูไม่ได้ทำ”
“ไม่ได้ทำอะไร ทำไมผู้หญิงถึงมีรอยเต็มไปหมด มึงทำร้ายเขาทำไมวะ”
“ก็อารมณ์มันพาไปอ่ะ”
“มึงหยุดเลย มึงลุกขึ้นมา”
ขณะที่ผมไปลากไอ้ชินออกมา ก่อนจะอัดมันไป 3-4 แบบจุกๆ สีหน้ามันดูเจ็บปวดอย่างเห็นไอ้ชัด แต่ตอนนี้ผมว่าผมควรจัดการอะไรก่อน ก่อนที่ผู้หญิงจะตื่น
“มึงไปแต่งตัวกันให้เรียบร้อยเลยนะ แล้วเก็บของข้างนอกด้วย”
“ทำไมวะ กูยังไม่ส่างเลย”
“รึมึงจะรอให้เด็กมันตื่นแล้วเรียกให้พ่อมึงมาลากมึงไปเข้าตาราง คิดดูจะเอายังไง”
ไอ้ 2 ตัวมันรีบส่ายหัวยิกๆเลย ก่อนที่พวกมันจะรีบไปทำตามที่ผมสั่ง แล้วไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็ขยับตัวสีหน้าเธอดูเจ็บมาก็แน่ละครับ ก็ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยของการกระทำจากไอ้เวรของคนนี่ไม่เจ็บก็ไม่รู้จะพูดยังไง แล้วพอลืมตาขึ้นมากเธอก็ตกใจทันที
“อะไรอ่ะ พวกพี่เป็นใคร แล้วหนูอยู่ที่ไหน หนูมาทำอะไรที่นี่”
สีหน้าตกใจของเด็กสาวคนนี้มันทำให้ผมนึกถึงดวงใจขึ้นมาโคตรน่าสงสาร ผมละเหนื่อยใจสุดๆเลยนะกับการกระทำของพวกมัน แต่ถ้าผมบอกความจริงเธอไป ไอ้ 2 คนนี้ได้ติดคุกหัวโตกันแน่นอนผมเลยจำเป็นต้องโกหกเธอ
“น้องใจเย็นนะ พอดีน้องโดนฉุดไปข่มขืน เพื่อนพี่ไปเห็นพอดีเลยช่วยน้องมา และที่สภาพน้องเป็นแบบนี้มันก็เป็นเพราะน้องเมายา ไม่ได้สติเลย พวกพี่ก็ไม่กล้าใส่เสื้อผ้าให้น้อง ”
“ข่มขืนเหรอ หนูโดนข่มขืนเหรอคะ” น้ำตาเธอไหลลงมาอาบ 2 แก็มทันที เพราะเด็กคนนี่ ยังไงก็ยังไม่จบ ม.6 การที่เธอต้องมารู้ว่าตัวเองโดนข่มขืน มันคงเป็นตราบาปในใจเธอไปอีกนานแน่ๆ
“ใช่ แต่พวกมันมีคลิปน้องไปด้วย พวกพี่ตามมาให้ไม่ได้จริงๆ”
เธอร้องไห้โฮหนักกว่าเดิมไปอีกครับ ที่จริงผมสงสารเธอมากและเสียใจที่ช่วยเธอไม่ทันจริงๆ แต่ก็ได้แค่สงสารแหละ เพราะถึงยังไง ผมก็ต้องช่วยไอ้เวร 2 ตัวนี้ก่อนเพราะมันเป็นเพื่อนผม
“ขอบคุณพวกพี่ๆมากๆเลยนะคะที่ช่วยหนู”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่เธอจะกลับเลยมั้ย พี่จะเรียกแท็กซี่ให้”
“ค่ะ”
เธอค่อยๆใส่เสื้อผ้าพร้อมกับเสียงสะอื้น ผมไม่รู้นะว่าต่อไปเธอจะใช้ชีวิตยังไง แต่อย่างน้อยเธอก็คงใช้ชีวิตไม่ประมาทมากขึ้น แล้วผมก็เดินลงไปส่งเธอข้างเธอเดินช้าๆราวกับหมดอาลัยตายอยาก แล้วพอมาถึงข้างล่าง ผมก็นึกอะไรออก
“เดี๋ยวน้อง รอพี่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อของให้ก่อน”เธอทำหน้างงนิดนึง ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปที่ร้านขายยาแล้วกลับมาพร้อมกับกล่องยา 1 กล่องเล็กๆ
“กินนี่ซะ 1 เม็ด แล้วอีก 12 ชั่วโมงกินอีก 1 เม็ด”
“ยาอะไรคะ”
“ยาคุมฉุกเฉิน เผื่อไว้กันพลาดนะ”
เธอรีบกล่องยาด้วยมือที่สั่นเทาก่อนที่จะปล่อยน้ำตาลงมาอีกรอบ
“ขอบคุณค่ะพี่”
“อืม ไปเถอะ แท็กซี่มาและ”
เธอพยักหน้า ก่อนที่จะขึ้นรถแท็กซี่ออกไป และพอกลับขึ้นมาผมก็จัดการ ฟาดมัน2 คนไปคนละหลายหมัดโทษฐานทำเรื่องชั่วๆ ซึ่งมันก็ไม่ตอบโต้นะ ผมละเซ็งจริงๆ พอทุกอย่างเคลียร์หมดแล้ว พวกมันก็สั่งเหล้าขึ้นมากินโดยมีผมนั่งกินด้วย ที่จริงก็ไม่อยากกินหรอกครับ แต่ใจมันยังบอบช้ำเรื่องกานอยู่ ก็กินๆแม่งไปเหอะ
“ทำไมวันนี้ถึงแดกเหล้าวะ เครียดเรื่องอะไร”ไอ้เดร็กชงเหล้าให้ผมพร้อมกับถามคำถามที่โคตรจี้ใจผมเลย
“ป่าว”
“กูไม่เชื่อ ร้อยวันพันปีมึงแม่งไม่เคยโผล่หัวมา นอกจากกูจะโผล่ไปเอาของมึงเอง แต่พอโผล่มาก็แดกเหล้าเฉย บอกกูมาซะดีๆเลยนะไอ้ไวย”
“เออ กูก็อยากรู้เหมือนไอ้เดร็กเลย”
ผมไม่ได้ตอบนะแต่เลือกที่จะถอนหายใจออกมาแทน ก่อนที่ผมจะกระดกเหล้ายกกินจนหมดแก็วภายในพริบตา
“ไอ้แม็คมันเอากานไปแล้ว”
“อะไรนะ ไอ้เหี้ยแม็คอะนะงั้นพวกเราต้องกระทืบมัน ไปไอ้ชิน ไปกระทืบมัน”
“พอเลยพวกมึง กูก็อยากทำนะ แต่กูก็ไม่อามีปัญหา เกิดกูโดนไล่ออกขึ้นมา พี่วิคงได้นอนโรงบาลบ้าจริงๆแน่”
“งั้นก็หาเมียใหม่ แจ่มๆเยอะแยะ ให้กุช่วยหาก็ได้นะ”
“คนดีๆมันหายากเว้ย”
“แล้วถ้าเป็นคนดีอย่างที่มึงบอกจริง เขาจะทิ้งมึงไปหาคนรวยๆอย่างไอ้แม็คทำไมวะ เพ้อเจ้อน่ามึง”
มันก็จริงอย่างไอ้ 2 ตัวมันพูดนะ ถ้ากานหนักแน่นจริง กานก็คงไม่ทิ้งผมไปแบบนี้หรอก ถึงมันจะเป็นคำสั่งของพ่อแม่กานก็ตาม แต่ก็อย่างวาแหละ ก็ไอ้แม็คมันมีอนาคตมากกว่าเด็กหลังซ่องอย่างผมเป็นไหนๆ
“เออ ไอ้เดร็ก กูจะบอกมึงว่ากูมีเป้าหมายใหม่ละ เพิ่งคุยกัน”
“ใครวะ แจ่มว้าวรึเปล่า”
“แจ่มว้าวสัสๆ อายุ 18 เด็กสตรีเซนโยเว้ย มากูจะเอารูปให้ดู”
ไอ้ชินเปิดเฟสก่อนจะเลื่อนรูปให้ไอ้เดร็กดู ส่วนผมก็ดันหันไปมองพอดีเลยเห็นว่าในรูปมีดวงใจยืนอยู่ด้วย ผมจึงกระชากโทรศัพท์มาจากมือไอ้ชินทันที
หลังจากที่ผมแย่งโทรศัพท์มาจากไอ้ชิน ผมก็ค่อยๆ ขยายภาพเพื่อดูว่าเด็กคนนั้นใช่ดวงใจรึเปล่า ว่าแต่ ทำไมเห็นรูปของเธอ ผมก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผลเลย แต่ก็ไม่แปลกมั้งครับก็เธอน่ารักมากมายขนาดนี้
“อ้าวไอ้ไวย เป็นเหี้ยอะไรเนี้ย นั่นโทรศัพท์กู”ไอ้ชินแย่งโทรศัพท์จากมือผมกลับไป ไอ้เวร กูยังดูอยู่เลยนะ
“เออกูรู้แล้วน่า ว่าแต่ไอ้ชินมึงรู้จักเด็กคนนี้มั้ยวะ”
ผมชี้ไปที่รูปของดวงใจ ซึ่งไอ้เดร็กกับไอ้ชินก็รีบมองไปยังนิ้วผมทันที
“รู้ดิ ก็เป็นเพื่อนของเด็กกูนี่แหละ ทีแรกกูก็เล็งคนนี้ไว้นะ แต่เด็กกูบอกบ้านรวยมากรวยชิบหายกูเลยกลัว”
“มึงนี่ปอดชิบหายเลย แล้วไงเนี้ย มึงสนใจเหรอวะไอ้ไวย กูเห็นแบบนี้ก็ก็สนใจนะ หรือว่ากุจะจีบดี”
“ส้นตีน พวกมึงห้ามแตะต้องเด็กคนนี้เด็ดขาดเลยนะ นี่คือคำสั่งจากกู”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ทำเอาไอ้เดร็กเงียบแล้วหันไปมองหน้าไอ้ชินทันที
“มึงได้ยินมั้ยว่ากูสั่งอะไรอ่ะ”
“เออรู้แล้ว แล้วยังไง กะเอาเองว่างั้น ชอบขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออ เอาเฟสมาให้กูทีดิ”
“เฮ้ย มึงสนใจจริง กุไม่เคยเห็นมึงขอเฟสผู้หญิงเลยนะไอ้ไวย ขนาดกาน กานยังเป็นคนแอดหามึงเลย”
“เออ เร็วๆเหอะมึง”
แล้วไอ้ชินมันก็เอาโทรศัพท์มันเลื่อนหาเฟสของดวงใจอยู่พักใหญ่ ไม่นานเฟสของดวงใจก็มาอยู่ในมือผมแบบง่ายดายโดยไม่ต้องอดิ้นรนไปหาเอง ผมค่อยๆเลื่อนดูสเตตัสของเธอ เธอดูเป็นผู้ดีมากเลยนะ และแต่ละรูปที่ลงก็ดูน่ารักสมวัย ยิ่งเห็นก็ยิ่งหลงมากขึ้นไปอีก ผมว่า ถ้าผมมัวแต่ดูแบบนี้ผมคงไม่ได้คุยกับเธอแน่นอนอผมจึงกดแอดเพื่อนเธอไป ไม่นานเธอก็กดรับเพื่อนผม และแน่นอนว่าผมรีบทักหาเธอทันที
“จำกันได้รึเปล่า”ผมพิมไป ใจก็กังวลไป ผมกลัวว่าเธอจะไม่ตอบกลับครับ แล้วซักพักเธอก็อ่านครับ แต่หายไปนานเลย เธอคงกำลังไปค้นหารูปผมจากเฟสแน่นอนแต่เชื่อเหอะว่าไม่มี เพราะผมไม่เคยลงรูปหน้าตัวเองเลย นอกจากรูปรอยสักบนร่างกาย และผมก็มั่นใจว่าเธอทายไม่ถูก
“พี่ไวย”
เธอตอบกลับมาครับ ทำเอาผมงี้ยิ้มแก็มแทบแตก เพราะไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะจำผมได้
“รู้ได้ยังไงเนี้ยว่าเป็นพี่”
“ดวงใจจำรอยสักพี่ไวยได้ค่ะ รอยสักพี่ไวยสวย”
“เก่งนะเรา”
ผมไม่รู้จะเอาไงต่อเลย ไอ้จะพิมพ์ต่อก็ขี้เกียจพิม ผมจึงกดโทรหาดวงใจแทนก่อนที่จะเดินมาที่ระเบียงเพื่อที่ไอ้ 2 คนมันจะได้ไม่ได้ยิน แล้วไม่นานดวงใจก็รับสายผม
“ค่ะพี่ไวย”
“รับช้าจัง”
“ก็ ดวงใจยังงงอยู่นี่คะที่พี่ไวยรู้จักเฟสดวงใจด้วย”
“ก็พี่เก่งนี่นา”
ดวงใจไม่ตอบอะไรครับ แต่ผมได้ยินเสียงเธอหัวเราะนิดนึงนะ เอาวะอย่างน้อยก็ทำให้เธออารมณ์ดีผมก็ดีใจละ
“ดวงใจจะว่าอะไรมั้ย ถ้าพี่จะขอคุยกับดวงใจแบบนี้ ดวงใจสะดวกรึเปล่า”
“แล้วทำไมพี่ไวยถึงอยากคุยกับดวงใจละคะ”
ถามแบบนี้จะให้ผมตอบยังไงละครับ ถามได้โคตรตรงประเด็นเลย
“ก็เอ่อ พี่... พี่ก็เห็นว่าดวงใจน่ารักดี”
“พี่ไวย ตรงจังเลยนะคะ”
“ยังไม่ตรงนะ ถ้าจะให้ตรง ต้องบอกว่าพี่ชอบดวงใจต่างหาก”
คำตอบผมเล่นเอาคนในสายเงียบไปนานเลย ผมว่าดวงใจคงจะเขินแหละครับ ขนาดผมที่เป็นคนพูดยังเขินเลย
“พี่ไวยพูดแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าคะ”เป็นคำถามที่ผู้หญิงส่วนใหญ่มักถามกันนะ
“ไม่ครับ พี่ไม่เคยพูดคำนี้กับใครเลย”
“เอออ คือว่า ดวงใจ ต้องทำตัวยังไงคะ ที่พี่มาบอกชอบดวงใจแบบนี้ คือ ดวงใจไม่เคยมีความรักนะคะ เลยทำตัวไม่ถูก” ให้ตายเหอะ ผมละโคตรดีใจเลยที่ผมกลายเป็นคนแรกที่ดวงใจกำลังจะเปิดใจคุยด้วย ไม่ได้ ผมจะปล่อยเธอหลุดมือไปไม่ได้เด็ดขาด
“ไม่ต้องทำอะไรเลยนะ เพราะแค่นี้พี่ก็ชอบใจจะตายอยู่แล้ว”
ผมแม่งรู้ตัวเลยว่าตัวเองโคตรน้ำเน่า แต่ทำไงได้ละครับ ผมรู้สึกว่าผมชอบดวงใจมากๆ นี่ขนาดเจอกันแค่ 2 ครั้งนะ ทำไมผมถึงอาการหนักขนาดนี้ก็ไม่รู้
“ว่าแต่ดวงใจให้พี่ไปหาที่บ้านได้มั้ย”
“อะไร … อะไรนะคะมาหาที่บ้าน ไม่ได้ค่ะพ่อดวงใจดุมากเลย มาไม่ได้นะคะ”
“ดวงใจก็แอบออกมาซิ ปีนรั้วมาก็ได้”
“ดวงใจปีนรั้วไม่เป็นค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับ และถ้าดวงใจไม่ออกมา พี่จะกดกริ่งหน้าบ้านดวงใจแทน”
ผมกดวางสายทันที ก่อนที่ผมจะรีบออกจากห้องมา โดยมีไอ้ 2 ตัวด้วยความงงๆ ผมบึ่งมอเตอร์ไซค์ไปหาดวงใจที่บ้าน ผมไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะออกมาหาผมจริงๆรึเปล่า เพราะเท่าที่ดู ดวงใจเป็นเด็กดีมาก ผมอาจจะมาเก็อก็ได้ เพราะผมก็ใจไม่กล้าพอที่จะกดกริ่งหน้าบ้านจริงๆ
- ผู้เขียน
