3 ตัดสินใจ
412 คำ
ฉันกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะมาเก็บเสื้อผ้า และกลับไปนอนเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล พี่เพทายเป็นคนอาสามาส่งฉันที่บ้าน แล้วก็ไปส่งฉันที่โรงพยาบาล
"เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับพ่อให้นะเรื่องค่ารักษา อย่าร้องไห้ป้านาต้องหาย" พี่เพทายเอามือเอื้อมมาจับมือฉันในขณะที่กำลังขับรถอยู่
"งะ เงินตั้งหลายล้าน ฮึก...พี่ทายอย่าลำบากเลยค่ะ" ฉันรู้ว่าทางบ้านเขามีฐานะ แต่เงินขนาดนั้นคงไม่มีใครกล้าให้ยืมหรอก
''พี่อยากช่วย" พี่เพทายพูดสีหน้าจริงจัง
"ขอบคุณนะคะ ที่พยายามจะช่วยหนู ฮึก...''
19:30 น.
พอมาถึงโรงพยาบาล พี่เพทายก็รีบกลับบ้านเพื่อไปคุยกับทางบ้านเรื่องช่วยค่ารักษาให้ ฉันก็แอบมีหวังนะ แต่ก็เผื่อใจเอาไว้แล้วแหละว่าคงจะไม่ได้หรอก เพราะเงินมันมากเกินไป
"ป้านิ่ม..." ฉันเรียกป้านิ่มจากทางด้านหลัง ตอนนี้ป้านิ่มกำลังร้องไห้อยู่ ฉันรู้ว่าป้านิ่มก็คงรู้สึกไม่ต่างจากฉัน
"วีนัสเอ่ย ป้าหมดปัญญาแล้วลูก..." ป้านิ่มพูดทั้งน้ำตา
ฉันเอื้อมมือไปจับมือป้านิ่มแล้วออกแรงบีบเบาๆ
"แม่ต้องได้ผ่าตัด หนูจะไม่ยอมปล่อยให้แม่เป็นอะไรไปเด็ดขาด"
"กตัญญูจริงๆลูกเอ้ย ถ้านามันรู้ว่าลูกสาวมันพยายามจะช่วยมันขนาดไหนมันคงดีใจมาก" ป้านิ่มยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ
สองวันผ่านไป
คืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับ เพราะแม่ยังไม่ได้รับการผ่าตัดเลย เราต้องมีเงินพร้อมหมอถึงจะผ่าตัดให้
ฉันอายุแค่นี้ฉันจะหาเงินมาจากไหน ป้านิ่มบอกว่าจะไปกู้เงินนอกระบบ แต่ก็คงได้ไม่เยอะ แถมดอกยังแพงมากอีกด้วย ส่วนพี่เพทายที่ว่าจะช่วย เขาโทรมาขอโทษฉันแล้ว บอกว่าทางบ้านไม่ยอมช่วย ซึ่งฉันก็เข้าใจ ไม่มีใครอยากจะมาเสี่ยงกับคนที่ไม่ใช่ญาติหรอก
ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาเรื่องที่จะขายไตอยู่ ฉันคิดจะขายไตข้างหนึ่งจริงๆ เพราะการผ่าตัดมันรอไม่ได้ ยิ่งปล่อยไว้นานแม่ก็ยิ่งจะแย่ลงทุกวัน
เรื่องที่จะขายไตฉันไม่ได้บอกใครเลย เพราะฉันไม่อยากให้ใครเป็นห่วง
- ผู้เขียน
