"ขอตัวนะคะ"
พูดจบฉันก็เปิดประตูเข้าห้องของตัวเองทันที เพราะไม่ยากจะพูดหรือเถียงอะไร เพราะฉันรู้แค่มองผ่านๆก็รู้ว่าเธอคงไม่ใช่คนที่น่าคุยด้วยสักเท่าไหร่ ฉันไม่ต้องการจะมีปัญหา เพราะอีกไม่นานฉันก็จะไปจากชีวิตของเขาสองคน
วันนี้ทั้งวันหลังจากที่ฉันมีปากเสียงกับผู้หญิงที่ชื่อเส้นด้าย ฉันก็ไม่ออกไปจากห้องอีกเลย
จนกลางดึก จู่ๆ เสียงเคาะประตูห้องนอนของฉันมันก็ดังขึ้นถี่ๆ ตามมาด้วยเสียงเรียกชื่อฉัน ราวกับว่าบ้านไฟไหม้ต้องรีบขนของออกจากบ้านอย่างงั้นแหละ
ปัง ปัง ปัง!
"เปิดประตู วีนัส!!"
ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นเดินสะลึมสะลือไปเปิดประตูให้กับคนที่เคาะห้อง
แกร่ก~ ประตูห้องถูกฉันเปิดออก พร้อมกับไฟภายในห้องที่เปิดสว่าง แต่ไม่ใช่ฉันที่เปิดไฟ เป็นคนที่เคาะห้องต่างหากที่กดเปิดสวิตช์ไฟ
สายตาฉันค่อยๆปรับโฟกัสกับแสงไฟจ้าที่มันกระทบตาอยู่ตอนนี้ หลังจากที่สายตาเริ่มชินกับแสงไฟภายในห้อ
