ผู้หญิงของพยัคฆ์

บทที่ 4 ปากไวมือไว

พยัคฆ์:"จะไปไหน เฮียบอกว่ายังไงเวลาพูดกับผู้ใหญ่ทำไมสอนแล้วไม่ทำตาม หรือต้องให้เฮียใช้กำลังแต่อาจจะไม่ใช่แค่จูบปากนะ อาจจะเป็นจูบอย่างอื่นแทน...

พิมพ์:"เฮียโรคจิตชัดๆ หน้าตาก็ดูดีนะ แต่ทำไมนิสัยตรงข้ามกันนัก"

พยัคฆ์ฟังแล้วหงุดหงิดกับเด็กคนนี้ เลยฉุดแขนเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตูทันทีแต่ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ ก็หันมาสั่งลูกน้อง ที่ยืนอยู่แถวนั้นให้เฝ้าด้านนอกห้องน้ำไว้ .

พิมพ์:"เฮียจะทำอะไร อย่านะนี่ห้องน้ำนะเดี๋ยวมีคนมาเห็นมันจะดูไม่ดีนะคะ"

พยัคฆ์:"ไม่มีใครมาเห็นหรอก ฉันสั่งลูกน้องเฝ้าหน้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว มาพูดคะอะไรตอนนี้ไม่ทันแล้วมั้งครับน้องพิมพ์"

พิมพ์:"เฮียจะทำอะ..อุ๊บ"

ยังไม่ทันที่พิมพ์จะพูดจบ ก็โดนพยัคฆ์ขโมยลมหายใจไปซะก่อน เขาบดขยี้ริมฝีปากบางของเธออย่างรุนแรงดิบเถื่อน แล้วออกแรงบีบคางของเธอจนเธอเจ็บต้องอ้าปากให้เขาสอดใส่ลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากตัวเอง

ตอนแรกพิมพ์ก็ต่อต้านพยัคฆ์ แต่พอถูกดูดดึงริมฝีปากและลิ้นสลับกันไปมา ทำให้พิมพ์เคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่พยัคฆ์มอบให้ ตอนนี้อารมณ์ของพิมพ์เตลิดเปิดเปิงไปจนหมดสิ้น...

มือไม้ของพยัคฆ์เริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปตามต้นขาขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอกของหญิงสาวแล้วพยัคฆ์ก็บีบมันเข้าเต็มมือ จนพิมพ์สะดุ้งได้สติแล้วรีบผลักพยัคฆ์ออก..

พิมพ์:"เฮีย !! นอกจากจะปากไวแล้ว ยังจะมือไว้อีกหรอนิสัยไม่ดี."

พยัคฆ์:"ก็หนูมันน่าหมั่นเขี้ยวหนิ ใครจะไปอดใจไหววะ ขอเฮียจับหน่อยไม่ได้รึไงทำอย่างกับไม่เคยให้แฟนจับ อย่าทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลยพิมพ์.."

พิมพ์:"เฮีย!! ถึงหนูจะมีแฟนหนูก็ไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นนะ แล้วพี่เจ้าขุนเขาก็เป็นสุภาพบุรุษด้วยไม่เหมือนเฮีย"

พยัคฆ์:"รักกันจังนะ คบกันนานพอที่จะรู้จักนิสัยกันขนาดนั้นเชียว งั้นก็แสดงว่าเฮียเป็นคนแรกของหนูทุกอย่างใช่ไหม"

พิมพ์:"ถ้าไม่รักจะคบกันเป็นแฟนหรอ แล้วอีกอย่างหนูก็คบกับเฮียขุนได้3ปีแล้ว แล้วเฮียบอกว่าคนเเรกอะไรของเฮีย...คะ"

ที่ต้องคะเพราะถูกสายตาคมกริบ จ้องมองมาอย่างดุดัน พิมพ์กลัวเขาจะทำอะไรอีก..

พยัคฆ์:"เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจมีแฟนตั้งแต่ม.ปลายเลยรึไง ที่เฮียบอกว่าเฮียเป็นคนแรกทุกอย่างของพิมพ์คือจูบแรก แล้วก็..."

พยัคฆ์เว้นคำไว้แล้วมองไปยังหน้าอกของพิมพ์ ทำให้พิมพ์รีบเอามือจับหน้าอกไว้..

พิมพ์:"คนนิสัยไม่ดี หนูไม่คุยกับเฮียแล้ว ชิ!!."แล้วพิมพ์ก็รีบออกไปจากห้องน้ำทันที..

พิมพ์:"ยัยพิมพ์เอ้ยแทนที่จะโกรธเขา ทำไมไม่โกรธนะ"

พิมพ์บ่นพึมพำออกมาคนเดียว แล้วก็เดินไปหาแฟนหนุ่มของเธอ..

พยัคฆ์:"สักวันเฮียจะทำให้หนูเป็นของเฮียคนเดียว แล้ววันนั้นเฮียจะไม่ยอมให้หนูเดินหันหลังให้เฮียแบบนี้อีก.."

แล้วพยัคฆ์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วตรงไปยังกลุ่มเพื่อนๆและน้องชาย..

ภรัณ:"ไงเฮีย กูว่ามึงเพลาๆลงบ้างก็ได้นะเรื่องอย่างว่าเนี่ย แ***คุยกันแป๊บเดียวก็ชวนกันเดินขึ้นห้องแล้ว แล้วประเด็นก็คือห้องกูด้วย"

พยัคฆ์:"เออน่ากูก็ไม่ได้ทำอะไรบนที่นอนมึงสักหน่อย ก็แค่ยืมห้องเฉยๆป่ะ"

ภรัณ:"สัส"

พยัคฆ์:"เอ๋า!! ไอ้นี่กูพี่มึงนะโว้ย."

เอเดน:"กูว่าน้องมึงก็น่าด่ามึงอยู่หรอก"

พยัคฆ์:"เสือกอีกและสัส"

รุจ:"แล้วเป็นไงเด็กมึงเด็ดป่ะ"

พยัคฆ์:"เด็ดเห*้ยอะไร แ***อย่างกับผ่านศึกมาเป็นร้อย"

เอเดน:"เอ๋า แล้วนี่มึงไม่คลั่งหรอวะ "

พยัคฆ์:"คลั่งอะไรของมึงวะ แ***หงุดหงิดชิบหาย"

เอเดน:"ก็คลั่งที่มึงไม่ได้ปลดปล่อยไงวะ อย่าบอกนะว่าผ่านศึกมาเยอะแบบนั้นมึงก็เสร็จได้หรอวะ ปกติหงุดหงิดแล้วไล่ออกมาไม่ใช่หรอ"

พยัคฆ์:"มึงรู้ดีจังนะ อย่างกับไปมุดอยู่ใต้เตียงกูงั้นแหละสัส เรื่องของกู แล้วไหนสาวๆพวกมึง บอกจะมาล่าแต้มทำไมกูไม่เห็นเลยวะ."

รุจ:เห็นเชี้ยไรหละ มึงพาหญิงขึ้นห้องไปพวกกูก็แพ้แล้วดิวะ"

เอเดน:"มึงแพ้ไปคนเดียวเลย นู้นกูเจอเป้าหมายแล้วเล็ง ล็อคเป้ากูไปก่อนนะ"

เอเดนพูดจบก็เดินลิ่วๆไปหาสาว คุยกันสักพักก็พาสาวมานั่งโต๊ะด้วย...

อดัม:"โหเฮียล็อคเป้าได้จริงว่ะ ฮ่าๆๆ"

ทุกคนต่างอดขำอดัมไม่ได้

เอเดน:"ไง มึงสนใจจะเป็นศิษย์เฮียไหมล่ะ"

อดัม:"ได้หรอเฮีย จัดไปเลยสิคร้าบบ"

ภรัณ:"เห็นผู้หญิงแ***ดี๊ด๊าสัส ทีทำงานส่งอาจารย์ไม่เห็นมึงจะดีดแบบนี้"

ทุกคนต่างพากันหัวเราะชอบใจ...

พยัคฆ์:"ไอ้รุจทำไมวันนี้มึงเงียบวะ ผิดสังเกตนะสัส ปกติเรื่องสาวๆมึงแ***ไวกว่าไอ้เอเดนไม่ใช่ไง?.."

รุจ:"เออวันนี้กูขี้เกียจว่ะ ไว้วันหน้า"

เอเดน:"คนอย่างมึงนี่นะขี้เกียจกูไม่อยากเชื่อ"

รุจ:"เออมึงเชื่อเถอะวันนี้กูเหนื่อยว่ะ "

พูดแล้วเอเดนก็ทำหน้าเศร้าๆ...

พยัคฆ์:"แ***กูรู้แล้วว่าใครทำให้มึงหงอยเหมือนหมา นู่นไงแฟนเก่ามันกำลังดื่มอยู่กับผู้ชาย."

รุจ:"แ***ชนแก้วดิวะ สนใจทำไมก็แค่ผู้หญิงหลายใจคนนึง"

อดัม:"อ้าวโชนนคร้าบบ."

ภรัณ:"แ***แดกแค่นี้คออ่อนแล้วหรอวะ รั่วเลยนะมึง"

ทุกคนยังคงคุยเรื่องสนุกสนาน แต่คงจะมีแค่พยัคฆ์ที่เอาแต่คอยมองพิมพ์อยู่ตลอดเวลา ที่ตอนนี้เธอเริ่มดื่มหนักขึ้นเรื่อยๆ

พยัคฆ์:"เป็นเด็กเป็นเล็กดื่มขนาดนั้นจะกลับยังไงไหววะ แฟนตัวดีก็ไม่รู้จักห้ามรึไงวะ"

ภรัณ:"เฮียจะห่วงน้องมันทำไมวะ เขาโตแล้วจะยุ่งกับเขาทำไม ไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อยหรืออยากเป็น"

พยัคฆ์:"แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นลูกของเพื่อนเตี่ยนะโว้ย ตอนเด็กๆแกก็ชอบดูแลน้องเหมือนกันไม่ใช่หรอวะ แล้วทำไมตอนนี้แกไม่สนใจล่ะ"

ภรัณ:"ไม่รู้ คงเป็นเพราะว่าเราโตขึ้นแล้วก็ไม่ได้สนิทกันเหมือนแต่ตอนเป็นเด็ก"

สองพี่น้องนั่งคุยกันสักพักก็มีรุ่นน้องของภรัณเดินเข้ามาทักที่โต๊ะ...

"หวัดดีครับเฮียภรัณ"

ภาคินเด็กรุ่นน้องที่เรียนอาชีวะด้วยกันเดินเข้ามาทักภรัณ แล้วก็มีเพื่อนๆของเขาอีก3-4คน แล้วก็ตามมาด้วยพี่สาวของภาคินและเพื่อนพี่สาวอีกหนึ่งคน...

"เออ แล้วนึกไงวันนี้มึงมาเที่ยวคลับกูได้วะ"

ภรัณเอ่ยถามรุ่นน้อง..

ภาคิน:"วันนี้มาดื่มฉลองทำงานส่งอาจารย์เสร็จครับ เลยชวนกันมาที่นี่."

ลินดา:"งั้นฉันไปหาโต๊ะนั่งก่อนนะ"ลินดาบอกกับน้องชายแล้วเดินไปหาที่นั่งกับเพื่อนแล้วก็รุ่นน้อง...

ภรัณ:"วันนี้มึงพาแฟนมาด้วยหรอวะ "

ภรัณถามภาคิน..

ภาคิน:" ผมพาแฟนมาด้วยไม่ได้รึไงเฮีย แล้วเฮียถามทำไมสนใจหรอ ว่าแต่ใครที่เฮียว่าแฟนผม"

ภาคินแซวภรัณเพราะรู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบผู้หญิงสักเท่าไหร่

ภรัณ:"ก็คนที่พูดกับนายเมื่อกี๊ไง แฟนนายไม่ใช่ไง?.."ภรัณถามภาคิน

ภาคิน:"นั่นพี่สาวผมครับเฮีย น่ารักไหมฮ่าๆๆ"ภาคินแซวภรัณ..

ภรัณ:"ก็ใช้ได้"ภรัณตอบภาคินแบบหน้าตายแล้วไหวไหล่เล็กน้อย

อดัม:"ใช้ได้ที่ไหนไอ้ภรัณ น่ารักว่ะ พี่มึงจริงเหรอวะไม่เห็นหน้าเหมือนกันตางไหนเลย"

ภรัณ:"ก็ปกติเหมือนผู้หญิงทั่วไป"

พยัคฆ์:น่ารักว่ะ น้องคนนั้นเป็นพี่นายหรอภาคิน เฮียว่าเฮียเคยเจอน้องเค้าบ่อยอยู่นะ"..

เอเดน:"ไอ้เสือเริ่มแล้ว มึงเคยเจอน้องเค้าบ่อยได้ไงเล่าให้กูฟังดิ๊."

พยัคฆ์:"น้องเค้าชอบไปแซะคาเฟ่กูที่ไกล้ ม.เราไงวะ มึงจำไม่ได้ไง?."

เอเดน:"อ๋อ เออๆจริงด้วยโลกกลมจังวะ"

พยัคฆ์:"เขาเรียกบุพเพสันนิวาสหรือเปล่าวะ"

ภรัณ:"มุกเก่าชิบหายเลยเฮีย"...