“ขอเพียงท่านพี่ไม่โกหก หัวใจของเถียนเถียนก็จะยังอยู่ตรงนี้ที่เดิม ต่อให้ท่านพี่กล่าวว่าไม่มีวันมอบความรักกลับคืน เถียนเถียนก็ยังจะรอ” นางวางมือของตนไว้บนอกซ้ายของสามี ขณะกล่าวกลั่นคำหวานจากหัวใจดวงน้อย
อ้อมกอดของภรรยาทำให้ท่านแม่ทัพหนุ่มเกิดความต้องการมิต่างจากที่เคย ทว่าคราวนี้กลับพ่วงความรู้สึกอบอุ่นวาบหวามหัวใจมาด้วย คล้ายถูกน้ำทิพย์ชโลมหล่อเลี้ยงต้นหญ้าที่กำลังจะแห้งตายก็มิปาน เขาค่อย ๆ เชยคางของภรรยาขึ้นมา และแทนที่จะมอบจูบดุดันตามความชอบ กลับทาบทับแผ่วเบาลงไปบนแก้มนวลราวกับกลัวว่านางจะเจ็บ
เหตุใดจึงรู้สึกอิ่มเอมใจยิ่งนัก
เหตุใดภรรยาตัวน้อยจึงทำให้หัวใจของเขาเปราะบางยิ่งนัก
“วันนี้เจ้านั่งวาดรูปเหนื่อยทั้งวัน ควรพักผ่อนให้เร็วสักหน่อย ส่วนเรื่องอาบน้ำ เดี๋ยวข้าจะจัดการเอง” หยางเหวินเย่จูบศีรษะของภรรยา
“ท่านพี่เบื่อหน้าเถียนเถียน จนมิอยากให้อาบน้ำให้เลยหรือเจ้าคะ” นางกะพริบตาถาม
