"ก็ได้! ครั้งนี้ถือว่ากูพลาดเองที่ประมาทพวกมึงเกินไป"
ผลั่ก!! "ว้าย!" ปลัดหนุ่มมองหน้าร่างใหญ่ที่หยุดยืนปักหลั่นไม่ห่างตัวด้วยดวงตาเกลียดแค้นเกรี้ยวกราด ก่อนจะผลักร่างเล็กในเงื้อมมือจนถลาไปตามแรง ภูมิศิลารีบคว้าหล่อนมากอดเอาไว้ทั้งที่สายตายังประสานสื่อกับศัตรูตัวร้ายไม่คลาดเคลื่อน
"มึงก็ปล่อยคนของกูซะ..."
"กูปล่อยแน่...ก็ไม่ผิดคำพูดไม่ทำอะไรหมาๆ อย่างพวกมึงหรอก ณกร...ให้คนเลื่อนรถออกไปได้แล้ว" เขาเอ่ยปากกับน้องชายบุญธรรม ฝ่ายณกรก็พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่ติดตามเขามาทำตามคำสั่งนั้น รถพ่วงสิบล้อถูกขับออกจากการกีดขวางเส้นทางจราจร ร่างของนายพิทักษ์จึงถูกณกรพาเดินเข้าไปยังกลุ่มของตนเองแล้วจึงปล่อยตัว ยังคงรั้งอาวุธเล็งไปยังศัตรูไม่วางมือ ป้องกันการใช้วิธีลอบกัดจากอีกฝ่าย
ปลัดคิมหันต์ยังเหลียวมาจ้องหน้าสองพี่น้องด้วยความอาฆาต ยกนิ้วชี้หน้าหมายมาดตีตราเอาไว้ พร้อมถ่มน้ำลายลงพื้นในขณะที่
