"รถมาแล้วคุณปลัด..." นายพิทักษ์เอ่ยปากบอก ด้วยยืนดูสถานการณ์อยู่ไม่ไกล รถเก๋งสองคันเลี้ยวเข้ามาด้วยความเร็ว และจอดอยู่ด้านหลังของปลัดคิมหันต์ นายพิทักษ์และลูกน้องที่เหลือรีบปรี่ขึ้นไปประจำที่บนรถแต่ละคันเพื่อเตรียมพร้อม ในขณะที่คนงานในไร่ก็ไม่ได้ละเลยในการจับตามองเช่นกัน
"เร็วๆ!! ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ!"
"พี่ภูมิ...อย่านะ อย่าทำ..." ยิ่งเขาเข้ามาใกล้เท่าไหร่ โมรียาก็รู้สึกชาวาบไปทั้งร่างมากเท่านั้น หัวใจมันปวดหนึบโหวงเหวง รู้ว่ามันคือการเสียศักดิ์ศรีอย่างที่สุด ยิ่งต่อหน้าคนงานทั้งไร่ด้วยแล้วแทบกู้คืนอะไรกลับมาไม่ได้เลยหากเขายอมก้มลงกราบแทบเท้าของปลัดคิมหันต์จริงๆ เพราะต้นเหตุมาจากผู้หญิง
ภูมิศิลาคลานเข่ามานั่งอยู่ตรงหน้าคนทั้งคู่ ปลัดคิมหันต์มองเขาด้วยสายตาแสนชังสมแก่ความแค้น ในมือเขายังถือปืนจ่อศีรษะของโมรียา นิ้วกดแตะไกปืนพร้อมระเบิดกระสุนอยู่ทุกเมื่อ โมรียาลอบสะอื้นสายตาไม่ได้ละเลยไป
