ช่วงค่ำ
คาเทียร์นั่งอยู่บนเตียงนอนและมองไปยังโคลินที่ยืนผูกทักซิโด้อยู่ตรงหน้ากระจก หญิงสาวจ้องมองเขาด้วยสายตาจดจ่อเพราะรู้ดีว่าชายหนุ่มกำลังโกรธเรื่องที่เธอไปคุยกับชวอว์น หลังจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อกลางวันเสร็จสิ้นลงบรรยากาศในห้องก็เงียบเสียจนเธอเองยังไม่กล้าถอนหายใจออกมาเสียงดัง
"คืนนี้ฉันไม่กลับมานอนบ้านนะ" เขาบอกเสียงเรียบ
"คุณจะไปนอนที่ไหน?" โคลินหยิบน้ำหอมขึ้นมาฉีดพรมลงบริเวณต้นคอ เขาเมินเฉยที่จะตอบคำถามของเธอ คาเทียร์ได้แต่ทำหน้าบึ้งตึงและไม่กล้าถามอะไรออกไปอีก นอกจากปรายตามองคนตัวโตที่แต่งตัวหล่อเหลาผิดหูผิดตา
หญิงสาวจ้องมองใบหน้าสุดแสนเย็นชาที่ถูกปกคลุมด้วยสีหน้าเคร่งขรึมอีกครั้งหนึ่ง เรือนผมสีทองถูกจัดระเบียบเรียบร้อย ดวงตาสีเขียวมรกตเป็นประกายวาววับโดยเฉพาะในเวลานี้ ใบหน้าหล่อคมคายแบบฉบับชาวตะวันตกราวถูกพระเจ้าสรรสร้างมาอย่างน่าหลงใหล หากเธอไม่นึกเกลียดชังเรื่องที่เขาทำกับ
