หนี้รักคุณแสนร้าย (ปลัดดนย์:ดาหวัน)

ตอนที่ 14 ชาวบ้านรู้หมดแล้ว

"มะ..ไม่ได้นะจ๊ะ"

"อะไร" ถามพร้อมอมยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา

"ก็คุณปลัดมองดาหวันแบบนี้" มันจะหมายความว่าไงล่ะ เธอไม่ใช่เด็กสักหน่อยที่จะอ่านสายตาเขาไม่ออก แต่ตรงนี้ที่ทำงาน

"เก่งนะเรา หึหึ" เดาท่าทางเขาออกด้วยว่าเขาคิดอะไร

"ดาหวันจะกลับแล้วจ้ะ จะไปนอนนอนเอาแรงสักหน่อย เย็นนี้ดาหวันต้องไปทำงาน" บอกแล้วทำท่าจะลงแต่คนตัวโตไม่ยอม

"งานที่ไหน ก็บอกลาออกให้แล้วไง" ถามติดเสียงไม่ค่อยพอใจ ทำไมถึงดื้อนักนะเด็กคนนี้

"ไม่เอาหรอกจ้ะ ดาหวันไม่อยากอยู่เฉยๆ ทำงานก็ได้เงิน"

"ถ้าอยากได้เงินก็บอก" ทั้งที่สามารถปอกลอกจากเขาได้ วิธีง่ายๆ กลับไม่ทำ จะไปทำงานให้เหนื่อยทำไมก็ไม่รู้

"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ให้กลับไปทำงานอีกแล้ว แต่ฉันจะจ้างให้ไปดูแลทำความสะอาดบ้านให้ได้ไหมไม่มีเวลาทำ"

ปกติเขาจ้างคนในหมู่บ้านไปทำสามวันครั้ง แต่ถ้าดาหวันว่างจะไปทำทุกวันเขาก็ยินดีจ่าย หรือจะไปค้างด้วยก็ได้ จะได้สะดวกเวลาที่เขาจะ