"มะ..ไม่ได้นะจ๊ะ"
"อะไร" ถามพร้อมอมยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา
"ก็คุณปลัดมองดาหวันแบบนี้" มันจะหมายความว่าไงล่ะ เธอไม่ใช่เด็กสักหน่อยที่จะอ่านสายตาเขาไม่ออก แต่ตรงนี้ที่ทำงาน
"เก่งนะเรา หึหึ" เดาท่าทางเขาออกด้วยว่าเขาคิดอะไร
"ดาหวันจะกลับแล้วจ้ะ จะไปนอนนอนเอาแรงสักหน่อย เย็นนี้ดาหวันต้องไปทำงาน" บอกแล้วทำท่าจะลงแต่คนตัวโตไม่ยอม
"งานที่ไหน ก็บอกลาออกให้แล้วไง" ถามติดเสียงไม่ค่อยพอใจ ทำไมถึงดื้อนักนะเด็กคนนี้
"ไม่เอาหรอกจ้ะ ดาหวันไม่อยากอยู่เฉยๆ ทำงานก็ได้เงิน"
"ถ้าอยากได้เงินก็บอก" ทั้งที่สามารถปอกลอกจากเขาได้ วิธีง่ายๆ กลับไม่ทำ จะไปทำงานให้เหนื่อยทำไมก็ไม่รู้
"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ให้กลับไปทำงานอีกแล้ว แต่ฉันจะจ้างให้ไปดูแลทำความสะอาดบ้านให้ได้ไหมไม่มีเวลาทำ"
ปกติเขาจ้างคนในหมู่บ้านไปทำสามวันครั้ง แต่ถ้าดาหวันว่างจะไปทำทุกวันเขาก็ยินดีจ่าย หรือจะไปค้างด้วยก็ได้ จะได้สะดวกเวลาที่เขาจะ
