"คุณปลัดส่งดาหวันแค่นี้ก็พอจ้ะ" ถึงหน้าปากซอยที่ดาหวันอาศัยอยู่รีบเตือนคนขับรถเพื่อไม่ให้เขาขับเลยไปส่งถึงหน้าบ้าน เดี๋ยวแม่ได้สงสัยเอา จากเรื่องที่เธออยากเก็บเป็นความลับมันจะเปิดเผยเปล่าๆ
ธีรดนย์ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงเพื่อจอด อีกห้าสิบเมตรถึงบ้านดาหวันไม่น่าจะเป็นอะไร
หญิงสาวหันมายกมือไหว้ "ขอบคุณที่ช่วยเหลือดาหวันนะจ๊ะ ถ้าไม่ได้คุณปลัดดาหวันมองไม่เห็นหนทางเลยจ้ะ"
"ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้ช่วยฟรี"
ดาหวันหน้าเจื่อนลงไปนิด ก็อย่างที่เขาว่านั่นแหละ เขาไม่ได้ช่วยเธอฟรีๆ เพราะมีข้อแลกเปลี่ยน แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเขา
"งั้นดาหวันไปนะจ๊ะ" เปิดประตูลงจากรถเดินเท้าด้วยความเร็วเพื่อให้ถึงบ้าน จะได้รีบไปตลาดต่อ
ธีรดนย์เลี้ยวรถกลับบ้านพัก ความจริงบ้านพ่อแม่เขาอยู่ในตัวจังหวัด แต่เทียวลำบากเขาจึงเลือกมาเช่าบ้านของชาวบ้านอยู่
บ้านเช่าในต่างจังหวัดราคาไม่แพงเหมือนกรุงเทพ เดือนละพันสองพัน แถมยังได้รับน
