เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"คุณปลัดส่งดาหวันแค่นี้ก็พอจ้ะ" ถึงหน้าปากซอยที่ดาหวันอาศัยอยู่รีบเตือนคนขับรถเพื่อไม่ให้เขาขับเลยไปส่งถึงหน้าบ้าน เดี๋ยวแม่ได้สงสัยเอา จากเรื่องที่เธออยากเก็บเป็นความลับมันจะเปิดเผยเปล่าๆ ธีรดนย์ค่อยๆ ชะลอความเร็วลงเพื่อจอด อีกห้าสิบเมตรถึงบ้านดาหวันไม่น่าจะเป็นอะไร หญิงสาวหันมายกมือไหว้ "ขอบคุณที่ช่วยเหลือดาหวันนะจ๊ะ ถ้าไม่ได้คุณปลัดดาหวันมองไม่เห็นหนทางเลยจ้ะ" "ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้ช่วยฟรี" ดาหวันหน้าเจื่อนลงไปนิด ก็อย่างที่เขาว่านั่นแหละ เขาไม่ได้ช่วยเธอฟรีๆ เพราะมีข้อแลกเปลี่ยน แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเขา "งั้นดาหวันไปนะจ๊ะ" เปิดประตูลงจากรถเดินเท้าด้วยความเร็วเพื่อให้ถึงบ้าน จะได้รีบไปตลาดต่อ ธีรดนย์เลี้ยวรถกลับบ้านพัก ความจริงบ้านพ่อแม่เขาอยู่ในตัวจังหวัด แต่เทียวลำบากเขาจึงเลือกมาเช่าบ้านของชาวบ้านอยู่ บ้านเช่าในต่างจังหวัดราคาไม่แพงเหมือนกรุงเทพ เดือนละพันสองพัน แถมยังได้รับน