นี่พี่ทีเร็กซ์กำลังหาเรื่องแกล้งกันอยู่รึไงกันทั้งที่รู้ว่าเธอไม่สบายยังตามมากวนถึงหน้าห้อง ของที่มีก็แค่นมและขนมแค่นั้นส่วนของอย่างอื่นอยู่อีกถุงที่พี่ทีเร็กซ์ถือตามมาก่อนจะส่งให้แม่บ้านนั่นไง
ส้มจัดของที่ซื้อมาวางไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือก่อนจะเดินไปอาบน้ำอุ่นไม่นานก็เดินออกมาในชุดนอนลายหมีน่ารักแต่ว่ายังปวดหัวไม่หายและอาการที่เป็นก็คล้ายว่าหนักขึ้นด้วย
เธอเปิดประตูออกตั้งใจว่าจะออกไปกินยาแล้วดื่มน้ำแต่กลับเห็นพี่ไดโนยกมือคล้ายว่าจะเคาะประตูแล้วถือถาดมีน้ำมียามีผลไม้และเจลลดไข้มาด้วย
"เป็นไงบ้างดีขึ้นรึยัง?"
"ยังเลยค่ะ"
"กินยาก่อนสิจะได้ดีขึ้นแล้วเดี๋ยวพี่ติดเจลลดไข้ให้นะ"
"ขอบคุณค่ะพี่ไดโน"
ทีเร็กซ์เปิดประตูห้องออกมาหลังจากอาบน้ำเรียบร้อย เขาตั้งใจจะเดินออกไปหาพ่อแต่สิ่งที่เห็นอยู่นั้นเล่นเอาหัวใจกระตุกวูบ พี่ชายยืนคุยกับน้องส้มแล้วหัวเราะกันเบาๆก่อนที่จะแตะแก้มของเธอแล้วเดินจากไป
เขารีบเดินออกมาแต่ประตูห้องน้องส้มก็ปิดไปแล้วส่วนไดโนก็ถือถาดเดินลงไปชั้นล่าง แน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับภาพเมื่อกี้อยู่แล้วเพียงแค่สงสัยว่าไดโนมันจะเสนอตัวเอายาแก้ไข้มาให้ทำไมในเมื่อเขาก็ทำให้ได้อยู่แล้ว
ทำไมต้องแตะแก้มของน้องส้มด้วย!!
…ไม่ชอบใจเลย!!
แก้มของเธอเขายังแทบไม่มีโอกาสได้สัมผัสเลยด้วยซ้ำนะแล้วไดโนมันเป็นใครกันวะถึงได้มีโอกาสแบบนั้นห่ะ! แฟนก็ไม่ใช่ คู่หมั้นก็ไม่ใช่ พี่ชายก็ไม่ใช่ สนิทกันก็ไม่ ไดโนเป็นได้แค่คนรู้จักเท่านั้นแหละแล้วทำไมถึงกล้าถึงเนื้อถึงตัวแบบนั้นด้วยเล่า
หรือไดโนมันคิดเกินเลยกับน้องส้ม!
...โอ้ไม่นะ!!!!
จากที่ลงบันไดทีละขั้นในตอนนี้กลับเริ่มกระโดดข้ามขั้นโดยที่ไม่สนใจว่าจะพลาดตกเลยด้วยซ้ำ เขารีบตามพี่ชายไปจนเกือบทันแต่กลับมาคนกล้ามาจับแขนรั้งเอาไว้จนน่าหันไปซัดหน้าสักทีให้รู้ว่าอย่าเสือกในเวลานี้
อ้าว! ลุงมังกรพ่อเขาเอง!!
"จะไปไหนอีกห่ะทีเร็กซ์พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย"
"ธุระอะไรอีกห่ะผมมีเรื่องจะคุยกันไดโนอยู่"
"แกพาน้องส้มไปไหนห่ะ?"
"แล้วพ่อยุ่งอะไรด้วยเหล่า!"
"เอ้าไอ้นี่!!"
"ก็แค่พาไปกินข้าว...พอใจยัง!?"
ไดโนเดินมาเห็นพ่อคุยกับน้องชายด้วยท่าทีเคร่งเครียดแล้วก็เป็นห่วงกลัวว่าจะโดนพ่อด่าเลยเข้าไปนั่งฟังเผื่อจะคอยห้ามปรามได้แต่ทีเร็กซ์กลับเดินมานั่งข้างแล้วกอดอกจ้องมองเสียจนคิ้วกระตุก
"เมื่อกี้มึงทำอะไร?"
"อยู่ห้องครัวไง"
"กูหมายถึงกับน้องส้ม นี่มึงคิดจะช่วยกูหรือเครมไว้แดกเองกันแน่ห่ะ?"
"กูไม่ได้ชั่วเหมือนมึงนะเว้ยทีเร็กซ์"
"แล้วมึงจับแก้มน้องส้มทำไมวะ!?"
"อะไรของมึงเนี่ย!!"
"กูถามมึงก็ตอบดิ!"
"แค่เช็คเฉยๆว่าไข้ขึ้นรึเปล่า เนี่ยกูก็แค่เอาหลังมือแตะไม่ได้จับอะไรแบบที่มึงเข้าใจเลย แล้วนี่มึงเป็นอะไรห่ะหาเรื่องกูไม่หยุด!"
"เปล่า! กูแค่สงสัยเฉยๆงั้นกูไปนอนละ"
"เอ้า!"
"แล้วอย่าไปกวนน้องส้มอีกละทีเร็กซ์ พ่อไม่อยากให้น้องป่วยหนักเพราะแกเข้าใจไหมอีกอย่างแกห้ามแกล้งน้องด้วย แกไม่ได้เป็นคู่หมั้นแล้วก็ทำตัวเหมือนพี่ชายที่ดีคนหนึ่งหน่อยไม่ได้รึไงแล้วช่วยลดความชั่วลงบ้าง!"
"ใครอยากเป็นพี่ชายยัยเด็กซื่อบื้อนั่นห่ะพ่อ!"
"ปากแกนี่นะมันน่าอุดไว้จริงๆ!"
"แล้วอีกอย่างนะพ่อต้องไปเตือนน้องส้มนู้นไม่ใช่ผม ถึงยังไงเราก็ต่างคนต่างอยู่ พ่อต้องไปบอกน้องส้มเถอะว่าอย่าเสร่อมายุ่งกับผม!"
“มั่นหน้าเกินไปไหมห่ะ?”
“ก็คนมันหล่ออะทำไงได้!”
“ไม่กวนประสาทพ่อสักวันจะนอนไม่หลับเลยใช่ไหม!?”
เช้าวันต่อมาส้มขับรถไปหาเพื่อนตามที่นัดเอาไว้เพื่อจะช่วยกันทำงานให้เสร็จทันอาทิตย์หน้า เธอหอบเอาทุกอย่างมาด้วยความยากเย็นเพราะไม่สบายเรี่ยวแรงที่มีเลยน้อยลงตามสภาพร่างกายที่อ่อนแอ
เพื่อนซี้ของเธอเป็นผู้ชายตัวสูงกว่านิดหน่อย หน้ากลมมีแก้มอย่างกับซาลาเปาและเป็นหนอนหนังสือไม่ต่างกันเลยด้วยเพียงแค่อ่านคนละแนวเท่านั้นเอง เราแวะนั่งกินอาหารเช้าง่ายๆแต่เธอแอบสังเกตเห็นรอยแดงที่ต้นคอของเพื่อนจนเผลอคิดว่าเมื่อคืนอาจจะมีการจัดหนักก็ได้
ผู้โชคดีคนนั้นเป็นใครกันนะ?
หลังจากกินอาหารเรียบร้อยก็ย้ายตัวเองมานั่งทำงานต่อที่มหาลัยตามนัดกับเพื่อนคนอื่นจนเวลาผ่านไปถึงสี่โมงเย็นอาการเมื่อยล้าก็เข้ามาเยือนแล้วตายังพร่าเบลอมากอีกด้วย
"เห้ยส้มวันนี้มีคนเลี้ยงชาบู...กินป่ะ?"
"ใครเหรอ?"
"พี่ชายแกไงเล่าโทรมาช่วยเมื่อกี้นี้เอง"
"พี่ฟ้า?"
"อื้ม สรุปกินป่ะ?"
"กินดิใครจะพลาดของฟรีเล่า"
"งั้นไปกันเถอะแกจะได้ไม่ต้องกลับดึกมาก"
พี่ฟ้าคือลูกชายของอาเพชรแต่ว่าไม่ค่อยถูกกับพ่อตัวเองเท่าไรและสนิทกับเธอมากพอสมควรเลยละเพราะว่าเราโตมาด้วยกันพึ่งจะแยกก็ตอนเข้าเรียนแต่ที่เธอสงสัยจริงๆคือพี่ฟ้ารู้จักกับก้อนสนิทจนสามารถชวนกันไปกินชาบูได้เลยเหรอไหนจะเรื่องเบอร์โทรอีกละ
ความจริงพี่ฟ้าควรจะโทรหาเธอไม่ใช่เหรอหรือว่าคิดว่าเธอยุ่งเลยไม่อยากรบกวนก็ได้เพราะว่าในตอนนี้สถานะการณ์ไม่เหมือนเดิมซะหน่อยแล้วบางทีผู้ชายสองคนคุยกันอาจจะรู้เรื่องกว่าการคุยกับเธอก็ได้มั้ง
ก้อนนั่งรถมากับเพื่อนสนิทพร้อมทั้งเปิดเพลงฟังไม่ปล่อยให้บรรยากาศมันเงียบเหงาเกินไป วันนี้ส้มก็มาหาเช้าเกินไปเพราะว่าเขาพึ่งกลับมาถึงหอตั้งใจว่าจะนอนหลังจากที่ไม่ได้นอนทั้งคืนเพื่อนก็ขึ้นมาเคาะประตูเรียกแล้ว
เมื่อคืนเขาชวนส้มไปเที่ยวแต่ว่าส้มไม่สบายเลยมาไม่ได้ เขานั่งดื่มคนเดียวปล่อยหัวใจให้โลดแล่นไปกับเสียงเพลงแล้วโยกตัวตามท่วงทำนองสนุกสนาน เมื่อคืนเมาหนักขนาดที่จำไม่ได้ว่าเต้นอยู่กับใครแล้วตื่นมาเช้ามืดจะเข้าห้องน้ำก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
บนเตียงไม่ได้มีเขาอยู่คนเดียวแต่ว่ามีอีกคนนอนคว้ำมีเพียงผ้าห่มปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายบริสุทธิ์แต่ประสบการณ์ครั้งนี้มันต่างออกไปมากจนแทบจะลากสังขารออกมาจากคอนโดหรูไม่ไหว
เขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่าใครคือที่นอนคว้ำอยู่