บทที่3.กลิ่นนาง.....

1507 คำ

แต่... สิ่งที่เธอได้รับไม่ใช่คำพูด...แมทธิวรั้งเธอแรงๆ จนเผลอตัวล้มลงมาบนฟูกนอน ที่นอนไหวยวบจากน้ำหนักตัวของทิพยอาภา “อุ้ย!!” เสียงอุทานดังได้แค่ครั้งเดียว เมื่อแมทธิวพลิกตัวเร็วๆ เขาคร่อมทับทิพยอาภาไว้ทั้งตัว ดวงตาสีนิลจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาฉ่ำวาว กลิ่นของหล่อนที่รวยรินออกมา ทำให้แมทธิวรู้สึกพลุ่งพล่าน เลือดลมเขาสูบฉีด ลมหายใจหอบกระเส่า กลิ่นสาบสาว!! ที่ชายหนุ่มไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากหญิงคู่นอนคนไหนเลย? เรียวปากสีเข้มกดปิดริมฝีปากอ่อนนุ่ม เขาบดปากช้าๆ เบี่ยงนิดๆ เพื่อแย้มกลีบปากสีอ่อน ก่อนจะแทรกปลายลิ้นสุดชำนาญเข้าไปลุกไล้ปลายลิ้นเล็กๆ ที่พยายามถอยหนี เป็นการถูก ‘จูบ’ ครั้งแรก จากคนที่ตัวเองฝันถึง จากที่คิดจะผลักไส เพราะตกใจการกระทำ กลับกลายเป็นว่า... ทิพยอาภาเชิดหน้าขึ้น สนองการ ‘จูบ’ แบบดุดันของแมทธิวด้วยความยินดี รสหวานซ่านใจแผ่กระจายไปทั่วทุกอณูผิว...ประกาศนียบัตรเกียรติยศหลุดจากมือทิพยอาภา หล่นอยู่ข้างเตียงนอน มือของแมทธิวเหมือนหนวดปลาหมึก เขาแตะตรงไหนผิวกายของเธอก็รู้สึกร้อนวูบ ชายหนุ่มลูบคลำร่างกายของเธอเหมือนกำลังสำรวจความอุดมสมบูรณ์ ทิพยอาภาผวาเยือกเมื่อชายหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อชุดครุยที่เธอสวมใส่มา มือของเขาลูบไล้อยู่ใต้ฐานอก ก่อนจะเคลื่อนที่กอบกุมอกอูมอิ่มไว้แบบแนบแน่น เขาบีบเคล้นความหนั่นแน่นเบาๆ “อืมมม” เธอเผลอตัวครางกระเส่า แม้ปากยังถูกปิดด้วยปากของแมทธิวเช่นเดิม สองแขนวางคล้องเหนือบ่ากว้าง ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรู้สึกตรงหน้า ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวอีกต่อไป... ชายหนุ่มถอนปากออกจากความหวานฉ่ำ เมื่อยังมีอะไรๆ อีกมากมายให้สำรวจ แม้จะเมาจนสติเกือบปลิดปลิว แต่แมทธิวมั่นใจ เขาพาคู่นอนถึงฝั่งฝันก่อนที่เขาจะหลับได้แน่ๆ ปลายจมูกกดแนบแอ่งชีพจร เขาสูดกลิ่นหอมหวาน ที่แมทธิวแน่ใจ กลิ่นของหล่อนเหมือนกลิ่นดอกหญ้าที่ผลิบานเวลาเช้าตรู่ กลีบเล็กๆ และบางเบาแย้มบานรอแสงอรุณ เป็นกลิ่นที่สะอาดสดชื่นที่เขาชื่นชอบ ชายหนุ่มจึงวนเวียนสูดกลิ่นหอมละมุนนั่นด้วยความหลงใหล ไรหนวดสากๆ ลากผ่านเรือนกายอวบอิ่ม เขาเชยชมความงดงามทั่วๆ แวะขบเม้มจุดอันตรายบนตัวหล่อนหลายครั้ง ดูดดึงยอดอกสีปลั่งจนหญิงสาวผวาเยือก!! ร่างกายร้อนวูบวาบ แต่กลับทำให้ทิพยอาภา...คล้อยตามได้ง่ายๆ “ชอบละซิ” คำถามที่แฝงความหยามหยัน เมื่อคนใต้ร่างเขาครางเสียงละเมอ หญิงสาวสะบัดใบหน้า เธอไม่ได้ตอบกลับคำถามนั่น เวลานี้ทิพยอาภาเหมือนตกอยู่ในบ่วงหวาม เธออยากเดินไปข้างหน้า อยากไปให้ถึงปลายทาง ถึงจะยังไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดเธอต้องเจออะไร หญิงสาวก็อยากไปให้ถึง!! แมทธิวกระชากปราการด่านสุดท้ายบนเรือนกายอวบอิ่มสุดเสน่หาทิ้ง เขาแทรกตัวตนขนาดใหญ่ลงไปแบบไม่ออมแรง ก่อนจะชะงักกึก!! เมื่อความรู้สึกกระซิบเตือน...เขาเพิ่งจะฉีกกระชาก เยื่อบางๆ ที่ผู้คนทั่วไปเรียกว่า ‘พรหมจรรย์’ พร้อมกับเสียงร้องกรี๊ดๆ ของผู้หญิงที่นอนระทดระทวยใต้ร่างกายของเขา “กรี๊ด!!” ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง!! เขาก้มมองหล่อนผ่านม่านตาฝ้ามัว ใบหน้าหล่อนเผือดซีด น้ำตาไหลกลบตา...หล่อนคงเจ็บปวดทรมานจนชายหนุ่มรู้สึกเวทนา เขาสูดลมหายใจแรงๆ โน้มตัวลงใกล้ๆ แมทธิวบดจูบหล่อนเพื่อหันเหความสนใจ โดยที่ร่างกายยังเชื่อมติดกัน ความช่ำชองของแมทธิวทำให้ทิพยอาภาคลายความเจ็บ เขาเบี่ยงเบนความสนใจของหล่อนด้วยการปรนเปรอร่างกายส่วนอื่นของทิพยอาภาแทน ความกระสันซ่านหวนคืนกลับมาอีกครั้ง ดังนั้น... เมื่อแมทธิวเสือกเสยร่างกายของเขาเข้าใส่ หญิงสาวที่ไม่รู้ประสาก็แอ่นสะโพกตอบรับ บทเพลงแห่งรักจึงเริ่มต้นอีกครั้ง ด้วยจังหวะเนิบนาบ จนถึงจังหวะถี่ยิบ!! ร่างกายของทิพยอาภาสั่นคลอน...เพราะชายหนุ่มโหมกำลังใส่แบบสุดแรง ความหวามแผ่ซ่าน จนกระทั่ง...ความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในร่างกาย ระเบิดพร่างพราย พร้อมกับเสียงกรีดร้อง... “อ้ายยยย...” แมทธิวโจนจ้วงสุดแรงที่เหลือ เขาตามหล่อนไปติด และเผลอตัวปล่อยเชื้อพันธุ์ชีวิต สาดใส่หล่อนจนหมดทุกหยาดหยด... เขาพลิกกายลงด้านข้าง รั้งหล่อนมากอดแนบอก และหลับสนิทในนาทีต่อมา.... โดยที่ด้านนอก เหล่าหนุ่มสาวยังคงสนุกสนานกันการสังสรรค์แบบไร้กรอบ... แมทธิวตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา...เขาหลับยาวแบบที่ไม่เคยทำ ชายหนุ่มยกมือขึ้นกดเหนือหว่างคิ้ว เขาสูดปากครางเบาๆ เพราะรู้สึกชาวาบไปทั้งท้องแขน ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมอง เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะเอื้อมมือผลักทิพยอาภาจนกระเด็น “โอ๊ะ!!” หญิงสาวร้องเสียงหลง ความฝันแสนหวานหายวับไปกับตา เมื่อเธอฝันถึงงานวิวาห์ท่ามกลางความยินดีของคนรอบตัว ทิพยอาภากอดตัวเองแน่น เธอควานมือจนพบผ้าห่มผืนใหญ่ หญิงสาวรั้งผ้าผืนนั้นมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนจะช้อนสายตาขลาดอายมอง ‘สามีทางพฤตินัย’ ของตัวเอง แมทธิวจ้องคนแปลกหน้าตาถลน เขาก้มมองตัวเองก่อนจะสบถเสียงขุ่น “พระเจ้า!!” หลักฐานตรงหน้าขา...คือความอัปยศที่ชายหนุ่มแทบจะรับไม่ไหว เขาหลับนอนกับหล่อนโดยปราศจากการป้องกันตัว หลักฐานที่เห็นทนโท่ คือคราบน้ำรักที่แห้งกรังติดอยู่ตรงอวัยวะเพศของเขาเอง “เธอเป็นใคร?” ชายหนุ่มถามเสียงขุ่นเขียว ทิพยอาภาก้มหน้าน้ำตาตก...เธอกัดริมฝีปากล่าง รู้สึกอับอายจนหน้าชา “ฉันถามว่าเธอเป็นใคร!!” แมทธิวกรรโชกถามซ้ำ เขาฉวยกางเกงมาสวมลวกๆ กระโจนลงจากเตียงนอนเหมือนโดนไฟลนก้น “ทิพ เอ่อ...ทิพ” หญิงสาวพยายามจะตอบ เธอมองชายหนุ่มผ่านม่านน้ำตา แววตาเธอสั่นระริก ความหวาดกลัวแผ่ซ่านขึ้นทั่วหน่วยตา “เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง ใครพาเธอมา?” แมทธิวตะโกนก้อง มือเขาปัดไปโดนแจกันจนหล่นแตกดังเปรื่องปร้าง เพล้ง!! เพราะเสียงแจกันแตก จาคอปที่อยู่ด้านนอก จึงถลันวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นๆ “เกิดอะไรขึ้นครับ?” การ์ดร่างยักษ์กวาดตามองไปรอบๆ เขาระวังอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นกับเจ้านายตามสัญชาตญาณ “มาก็ดี...หล่อนเป็นใคร?” แมทธิวเสยผมแรงๆ เขาชี้นิ้วไปยังทิพยอาภาที่นั่งสะอื้นไห้อยู่ตรงซอกเตียง จาคอปปรายตามอง เขากลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ ก่อนตอบ สภาพหญิงสาวเท่าที่เห็น ไม่ต้องเดาก็พอรู้ หญิงสาวคงถูกแมทธิวปู้ยี่ปู้ยำจนไม่เหลือชิ้นดี “เจ้านายให้ผมไปรับเธอมานี่ครับ” การ์ดหนุ่มตอบไม่ตรงคำถาม... แมทธิวหันขวับ!! เขาถลึงตามองการ์ดส่วนตัว สลับกับการมองทิพยอาภา “Damn!!” ชายหนุ่มสบถแล้วสบถอีก เขาเดินหมุนไป หมุนมา...รู้สึกปวดศีรษะซีกซ้าย จนเส้นเลือดข้างขมับเต้นตุ๊บๆ “หึ!!” แมทธิวทิ้งตัวนั่ง เขายกมือรองใต้คาง มองทิพยอาภาด้วยสายตาถมึงทึง... “เธอต้องการอะไร?” ชายหนุ่มถามเสียงดังๆ ทิพยอาภากะพริบเปลือกตาปริบๆ น้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย เธอไม่เข้าใจคำถาม “ฉันถาม...และเธอต้องตอบ...เธอต้องการอะไรกับการเสนอตัวให้ฉันครั้งนี้ ฉันเมาจนไม่มีสติ...เธอต้องการอะไรหะ...ถึงได้ถลกกระโปรงให้ฉันเอา!!” ชายหนุ่มตะโกนเสียงลั่น น้ำลายกระเซ็นกระสาย เมื่อแมทธิวฉุนขาด เขาโมโหสุดขีดจนหมดสิ้นการควบคุมตัว... หญิงสาวอยากกลั้นใจตาย เธอเกือบเป็นลมเพราะความตกใจ น้ำตาที่รินไหลหยุดชะงัก เธอไม่เข้าใจคำถาม...เธอไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาเลย... “ไม่!! ทิพไม่ได้ต้องการอะไรจากคุณค่ะ ทิพแค่มาขอบคุณ ที่คุณเมตตาส่งเสียจนทิพเรียนจบ” ทิพยอาภาตอบเสียงแหบแห้ง เธอส่ายใบหน้า น้ำตาหยดแหมะๆ ดวงตาเธอแดงก่ำ เมื่อเจ็บรวดร้าวไปทั้งใจ กับสายตาหยามเหยียดที่มองมายังตัวเอง “อ๋อ...เธอเลยสนองคุณฉัน ด้วยการกระโจนขึ้นเตียงฉันงั้นสิ!!” ชายหนุ่มครางยาวเหยียด เขาพูดด้วยเสียงน่าเกลียดที่สุดเท่าที่ทิพยอาภาเคยได้ยิน น้ำตาของเธอไหลออกมาเงียบๆ อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีเสียงสะอื้น “ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ หากคิดว่าฉันจะรับผิดชอบเธอ เธอคิดผิด!! เธอจะไปร้องเร่แห่กระเซิงที่ไหนก็เชิญ!! แต่ฉันจะไม่รับผิดชอบใดทั้งสิ้น!! เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น มันเกิดเพราะความอยากของเธอ ฉันเมาปลิ้น!! ฉันปล้ำเธอไม่ได้หรอก ยกเว้นเธอยอมเอง”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more