บทที่5.งานเข้า....

1519 คำ

เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ ของหลานชาย ทำให้มาดามจูเลียรับรู้ แมทธิวเองก็กำลังกลุ้มใจไม่น้อย “หล่อนเล่นแง่อย่างนั้นเหรอ...คนชั้นต่ำแบบนั้น กำพืดแบบหล่อนจะต้องการอะไร ถ้าไม่ใช่เงิน!! ” มุมปากเหี่ยวๆ ยกยิ้มหยัน...สมเพชตัวเองที่อุ้มชูงูพิษไว้ จนกระทั่งมันแว้งกัดถึงได้มานั่งเสียใจ แมทธิวไม่ได้ตอบ...เขาคิดในใจ หากทิพยอาภาต้องการเงิน...เขาคงไม่มานั่งกลุ้มใจอยู่แบบนี้...แต่นี่...ไม่เคยสักครั้งที่หล่อนจะเรียกร้อง สิ่งที่หญิงสาวผู้นั้นทำมาตลอด คือ...หนี... “ช่างเถอะ!! ว่าแต่เรื่องข่าว” มาดามตัดบท ยังไงเสีย ‘เด็ก’ ก็อยู่ในกำมือ ต่อให้ตะขิดตะขวงใจยังไง เด็กนั่น!! ก็มีสายเลือดดีแลนที่นางปฏิเสธไม่ลง... “แกไม่ควรปล่อยตัวแบบนั้น มันไม่ดีต่ออนาคต” นางเตือน...จริงอยู่ว่าแมทธิวเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ แต่ความประพฤติแบบนั้น...อาจจะทำให้ฐานอำนาจเขาสั่นคลอน ชายหนุ่มถอนฉุน... เขามัวแต่กังวลใจเรื่องทิพยอาภา และไม่รู้ว่าภาพนั่น!! หลุดออกไปได้ยังไง... อาพาร์ทเม้นท์หรูกลางเมือง... เอ็มม่านอนกลิ้งไปมาบนที่นอนขนาดใหญ่ หล่อนหัวเราะคิกคัก ขณะที่ยกหนังสือพิมพ์สื่อดังขึ้นเปิดอ่านช้า ๆ “ถูกใจคุณไหมครับคนสวย...” เสียงแหบพร่าจากบุคคลที่ยืนอิงกรอบประตูห้องน้ำ เขาทอดสายตาหวานเชื่อมมองผู้หญิงอวบอึ๋มที่มีเพียงผ้าห่มคลุมกายเพียงชิ้นเดียว ด้วยสายตาสื่อความหมาย “ยิ่งกว่าถูกใจอีก แซก!! คุณทำได้สมราคา...แบบนี้เอ็มม่าคงไม่เสียดายเงินที่ต้องจ่าย” ใช่...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแผนการของหล่อนเอง...การจะจับคนเจ้ายศเจ้าอย่างสักคน ก็ต้องทำกันแบบโจ่งครึ่ม!! เมื่อคนอย่าแมทธิวรักหน้าตายิ่งกว่าอะไรทั้งหมด... “ผมไม่คิดว่าคุณจะใช้วิธีนี้” แซก เวล นักข่าวอิสระแต่งานของเขามักจะดังเปรี้ยงปร้างเสมอ ดังนั้นไม่แปลกหรอกที่เขาส่งไฟล์ให้สื่อสิ่งพิมพ์แล้วจะไม่มีใครรับ และข่าวครั้งนี้ก็ทำให้ยอดขายของหนังสือพิมพ์พุ่งพรวด เมื่อเป็นข่าวเกี่ยวกับเซเลปชื่อดังแมทธิว ดีแลน หนุ่มในฝันที่สาวๆ ค่อนโลก เฝ้าติดตาม “เอ็มม่าไม่สนวิธีหรอกค่ะแซก ขอแค่...” หญิงสาวยิ้มย่อง... เธอวางตัวเฉยๆ ทำตัวเป็นคู่ควงที่ดี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้แมทธิวกินฟรี เพราะหากเธอสามารถฉกแมทธิวมาครองได้...นั่นหมายถึงเธอจะมีทั้งเงิน และชื่อเสียง... “ผู้หญิงอย่างคุณนี่ อันตรายจริงๆ” ชายหนุ่มเปรยยิ้มๆ เอ็มม่าเป็นผู้หญิงฉลาด ที่ผู้ชายควรอยู่ห่างๆ หล่อนไม่สนใจวิธีการ ขอแค่กุมชัยชนะแค่นั้นเอง “ช่วยไม่ได้ค่ะ...ผู้ชายคนนี้เอ็มม่าจองแล้ว คนอื่นอย่าหมาย” หล่อนโยนหนังสือพิมพ์ลงไว้ข้างเตียง ยกมือชูสูงๆ แบบมีความหมาย เมื่อยังต้องร้อยแซกไว้ใช้อีกหลายงาน เธอยอมเปลืองตัว เมื่อแมทธิวห่างๆ ไป เขาไม่ใคร่สนใจเรื่องบนเตียง แล้วทำไมเธอต้องยอมอดอยากปากแห้ง เมื่อยังมีผู้ชายอีกมากที่ปรารถนาเรือนกายอวบอัดของตัวเอง แซกกระตุกผ้าเช็ดตัวที่พันกายไว้หมิ่นๆ ทิ้ง เขาก้าวขึ้นไปบนเตียง พร้อมกับเริ่มบทพิศวาสอีกครั้ง ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งความหฤหรรษ์...แบบนี้มีใครโง่ปฏิเสธบ้างล่ะ... ดังนั้น จึงมีแต่เสียงครางดังๆ ของมนุษย์สองคนที่กำลังเสพสังวาสกันแบบดุเดือด เป็นการรวมตัวของคนจิตใจสกปรก...ความคิดในสมองโสมม...มีแต่เรื่องร้ายๆ แมทธิวนั่งหน้าเคร่ง เบื้องหน้าเขาคือจาคอปที่ยืนกุมมือประสานกันตรงหว่างขา “ผมว่า...เพื่อนคุณทิพคงไม่คิดจะบอกเรา เรื่องที่อยู่ของเธอ” จาคอบแนะ ไทรีสกินอยาก หมอนั่นดูลึกลับ และฉลาดเป็นกรด ดวงตาของเขามีแต่แววชิงชัง “ช่างแม่มัน...ภายใน1 เดือนนี่ ต้องตามหล่อนให้เจอ กูไม่อยากเสียเวลาเปล่า” “ครับ” การ์ดหนุ่มประสานมือตั้งใจฟัง “แล้ว...” เป็นครั้งแรกที่แมทธิวพูดต่อไม่ได้ ทิพยอาภาแทบจะไม่มีคนรู้จัก ชีวิตหล่อนอับเฉา แล้วใครล่ะจะช่วยให้ที่หลบซ่อนแกหล่อน เขาคิดจนหัวจะแตกก็ยังนึกไม่ออก แถมยังไม่รู้ว่าหล่อนจะเก็บตัวอยู่ ณ ที่แห่งไหน...ในอเมริกา เขาเชื่อว่าหล่อนยังไม่ไปไหนไกล....แต่ทำยังไงก็ตามหาไม่เจอ... “ครับ” “ถ้าเป็นมึงล่ะจาคอป มึงจะหนีไปไหน... ตอบกูหน่อย” แมทธิวถามสีหน้าเคร่งเครียด “ผมก็ไม่ทราบครับ” จาคอปตอบเสียงแหบ...เขากับทิพยอาภาคนละคนกัน เขามีญาติพี่น้อง แต่ผู้หญิงคนนั้นแทบไม่มีใคร บุคคลที่น่าจะรู้เรื่องหล่อนดีที่สุดก็ปิดปากเงียบ “ตอบให้ตรงคำถามสิวะ!! ยัยนั่นจะไปไหนได้...” การ์ดหนุ่มถอนใจ...เขาเองก็ควานหาตัวทิพยอาภาให้ควัก...แต่ก็ไม่เคยตามรอยหล่อนได้เลยเหมือนร่องรอยของหล่อนจะถูกกลบจากใครคนหนึ่ง “จับตาดูไอ้หมอนั่นไว้ ฉันเชื่อ...มันต้องรู้” แมทธิวคำรามเสียงขุ่น ไทรีสเป็นผู้ชาย ทิพยอาภาเป็นผู้หญิงหล่อนกับมันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว ไอ้หนุ่มนั่นถึงดูเป็นห่วงเป็นใยหล่อนเหลือเกิน แมทธิวคิดเคืองๆ แม้จะไม่ปรารถนาหล่อนมายืนเคียงคู่ แต่ก็ไม่อยากให้ใครซ้ำรอย...หากเขายังไม่เอ่ยปากอนุญาต “ครับ...” จาคอปถอยหลังออกไป ปล่อยให้เจ้านายอยู่เพียงลำพัง การ์ดหนุ่มถอนใจเฮือกๆ ไวโอเล็ตฉวยถังน้ำ กับไม้กวาด หล่อนเดินสวนกับจาคอปตรงระเบียง มุมปากอิ่มกระตุกยิ้ม แววตาจัดจ้า เมื่อมองประตูห้องทำงานของแมทธิวด้วยแววตาหมายหมาด ก๊อกๆ “ขออนุญาตทำความสะอาดค่ะ” หล่อนแสร้งเคาะประตู รีบแทรกตัวเข้าไปด้านใน เมื่อไม่มีเสียงปฏิเสธ แมทธิวถอนฉุน เขาเตรียมจะออกจากห้อง เมื่อสาวใช้ต้องการทำความสะอาด ที่สำคัญเขายังคิดไม่ออก แต่...แววตาฉ่ำหวานของสาวใช้รูปร่างดี ที่แมทธิวเคยเห็นหน้าบ่อยๆ ตรึงปลายเท้าของเขาไว้ ปลายลิ้นสีชมพูแลบออกมาไล้เลียริมฝีปาก กับใบหน้าที่เชิดขึ้น บวกกับแววตาท้าทาย แมทธิวกดยิ้มมุมปาก เขารู้สึกสมเพชผู้หญิงตรงหน้า ที่ออกท่าเชิญชวนเหมือนผู้หญิงบริการ ชายหนุ่มทรุดนั่งลงที่เดิม เขากระดิกปลายนิ้วเรียกหล่อน เหมือนกระดิกนิ้วเรียกสุนัขจรจัดตัวหนึ่ง... ไวโอเล็ตห่อปากทำตาโต หล่อนรีบทิ้งของในมือ ถลาเข้าหาเจ้านายหนุ่มพร้อมกับยิ้มยั่ว “คุณแมทธิวอยากให้ไวโอเล็ตทำอะไรบ้างคะ” หล่อนออกตัวโดยที่แมทธิวไม่ต้องเปิดปากถาม... ชายหนุ่มกดยิ้มมุมปาก เขาแบะหน้าขาให้กว้างขึ้น ลดสายตาลงมองโดยไม่คิดจะปริปากพูด แมทธิวไม่เคยคิดจะมีอะไรกับสาวใช้ เขาแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง... ไวโอเล็ตทรุดนั่ง หล่อนคลานเข่าเข้าหาแมทธิวเหมือนทาสผู้ซื่อสัตย์ มือเรียวเล็กยกขึ้นรูดซิปกางเกงของเจ้านายหนุ่ม หล่อนกัดมุมปากล่างกลั้นเสียงครางเอาไว้ พร้อมกับแอบดีใจกับความโชคดีของตัวเอง เหมือนส้มหล่นลงมาที่เธอเข่งใหญ่ๆ แมทธิวกลั้นลมหายใจ เขาจ้องมองสาวใช้หน้าคุ้น ๆ แบบลุ้นระทึก เขาไม่อยากบอกให้หล่อนเสียกำลังใจ...บอกตรงๆ เลย อารมณ์สุนทรีย์ของเขาไม่ลุกกระพือ แม้แต่ความอยากที่เคยมีเป็นนิจ ยังหดหาย เกิดอะไรขึ้นวะ!! ก่อนที่สวรรค์จะล่ม...เขาคงต้องหยุดมันก่อน แมทธิวตัดใจ...เขายกมือดันศีรษะไวโอเล็ต ก่อนที่หล่อนจะทำอะไรมากไปกว่า... “ออกไป!! ” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนผงาด ตวาดเสียงกร้าว!! รูดซิปกางเกงขึ้นเร็วๆ ปรายตาเฉยชามองไวโอเล็ตจนหล่อนต้องรีบลนลานออกไปจากห้อง สาวส้มหล่นยืนหอบหายใจแรงๆ อยู่หน้าประตูห้อง สายตาหวาดๆ มองเข้าไปด้านใน หล่อนยังงงไม่หาย ไม่รู้ว่าตัวเองพลาดตรงไหน ทำไมบันไดสวรรค์ถึงหดกลับไปไวนัก “โว๊ะ!! ” แมทธิวเกือบคลั่ง เขาถอนใจเฮือกๆ ก้มมองอวัยวะตรงหน้าขาด้วยสายตาไม่เข้าใจ เขายังไม่ได้แก่เกินไปสามสิบห้า ปีคือช่วงเริ่มต้นของวัยหนุ่ม แล้วที่สำคัญ...แมทธิวไม่กล้าปรึกษาหมอ เขาจะเอาหน้าไปไว้ไหนหากมีบุคคลที่สามล่วงรู้ความลับที่ปกปิดไว้ มันน่าอายมากกว่าน่าภาคภูมิ... “ฮึมๆ” ชายหนุ่มคำราม เขาเดินวนไปเวียนมาในห้อง จนพื้นพรมแทบฉีก เมื่อแมทธิวกระแทกส้นเท้าแรงๆ ทุกจังหวะการเดิน ชายหนุ่มฉวยสูทขึ้นสวม...เขาทนอุดอู้อยู่แต่ในห้องแคบๆ นี่นานเกินไป คงต้องไปเปิดหูเปิดตาบ้าง...แต่เขาควรไปที่ไหนดีล่ะ? แมทธิวแน่ใจ...ข้างนอกนั่น ไม่มีอะไรทำให้ ‘น้องชาย’ ของเขา ผงาดขึ้นมาเหมือนเดิม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more