บทที่ 12 อยากเป็นพ่อ

1492 คำ

“คุณแม่มีประชุมที่บริษัทครับ” เด็กชายยืดอกพยักหน้า “อ้อ ประชุมนี่เอง” “รีบไปกันเถอะ คุณยายรออยู่นะ” เธอวางกระเป๋าเป้ของลูกใส่ตะกร้าหน้ารถ อุ้มเด็กชายนั่งบนเบาะเด็กด้านหน้า “วันนี้คุณแม่สั่งอะไรไว้ให้ผมกินบ้างครับ?” ผักกาดหัวเราะเบาๆ ลูกชายตัวกลมของเธอชอบถามถึงของกินทุกวันหลังจากเลิกเรียน ก่อนจะมารับเธอจะสั่งอาหารผ่านแอพพลิเคชั่นเอาไว้ พอไปถึงบริษัทพนักงานส่งอาหารก็จะขี่มอเตอร์ไซด์มาถึงพอดี “สปาเก็ตตี้ที่ลูกบอกเมื่อเช้าไงล่ะครับ? ดีไหม?” เด็กชายพยักหน้าหงึกหงัก “ดีครับ” ป้าน้ำแม่บ้านของบริษัทรับอาสาช่วยดูแลเด็กชายด้วยความเอ็นดู ตั้งแต่เธอได้ยินเรื่องราวน่าสงสารของสองแม่ลูกก็ไปขอร้องให้คุณไวพจน์เจ้าของบริษัทอนุญาตให้ผักกาดพาลูกชายมาที่บริษัทหลังเลิกเรียนได้ คุณไวพจน์กับวรภัทร์เห็นว่าผักกาดขยันขันแข็งและทำงานเก่งจึงได้อนุญาต เด็กชายมานั่งรออยู่ส่วนรับแขกของออฟฟิศตั้งแต่สองขวบจนตอนนี้ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม