ทักษพรยิ้มแหยๆ ในใจรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่เขาไม่ได้สนใจเธอกับลูกแค่มาเยี่ยมญาติของเขา อีกส่วนก็รู้สึกโล่งใจว่าเขาไม่ได้สงสัยในตัวน้องพืช
“บ้านคุณอยู่แถวนี้เหรอ?”
“ลุงนา บ้านผมหลังนั้นครับ” น้องพืชชี้นิ้วไปยังบ้านของตัวเองที่อยู่ไม่ไกล
“อ้อ หลังนี้เอง มิน่าถึงได้เจอกับทิกเกอร์บ่อยๆ” ปกรณ์พยักหน้า “คุณผัก คราวหน้าเชิญคุณกับน้องพืชไปทานข้าวที่บ้านพวกเราบ้างนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ” ทักษพรรีบขอบคุณตามมารยาท แค่ได้ยินว่าเป็นญาติของธนาเธอก็รู้แล้วว่าไม่ควรเข้าไปข้องเกี่ยว
“ไหนๆ ก็อยู่หมู่บ้านเดียวกันก็เดินไปตอนนี้เลยสิ” ธนาหอมแก้มเด็กชายในอ้อมกอดอีกที “น้องพืชหิวหรือยังครับ?”
เด็กชายไม่อยากจะให้ธนาปล่อยตนลง อย่างน้อยถูกอุ้มไปอีกสักพักก็ยังดีจึงรีบพยักหน้า “หิวแล้วครับ”
ทักษพรไม่กล้าทักท้วงเพราะกลัวจะเป็นการหักหน้าธนา ในฐานะที่เขาเป็นนายจ้าง หากเธอทำเช่นนั้นกลัวว่าเขาจะเพ่งเล็งเธอ หญิงสาวจึงเด
