ทักษพรนิ่งงันแล้วก็ยิ้มน้อยๆ “คำถามนี้ คุณน่าจะไปถามคนในครอบครัวคุณมากกว่านะคะ”
วรภัทรอึ้งไป ในที่สุดเธอก็กล้าพูดสิ่งที่จี้ใจดำของเขาออกมา “ที่ผ่านมา คุณคิดว่าครอบครัวผมรังเกียจคุณ คุณก็เลยไม่ยอมรับความหวังดีจากผมงั้นเหรอ?”
ทักษพรส่ายหน้า เลือดที่แล่นพล่านในกายเพราะฤทธิ์ไวน์ทำให้ความกล้าหาญของเธอเพิ่มขึ้นหลายเท่า
“ระหว่างเรา ไม่เหมาะสมกับหลายอย่างค่ะ ครอบครัวก็เป็นส่วนหนึ่ง คุณพ่อคุณแม่ของคุณเมตตากับพนักงานทุกคน ท่านเป็นคนดีมากและท่านเองก็หวังให้คุณได้คู่ครองที่ดี ดิฉันอยากเห็นครอบครัวคุณภัทรมีแต่ความสุขค่ะ”
“ถ้าผมมีคุณกับน้องพืช ผมก็มีความสุขแล้วนะ”
หญิงสาวถอยหลังหนึ่งก้าว “ไม่ใช่หรอกค่ะ ถ้าคุณต้องขัดแย้งกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณ คุณก็ต้องเป็นทุกข์ เราไม่ได้มีความผูกพันกัน ทำไมไม่ถอยไปแล้วยืนมองให้ดีๆ อีกครั้งคะ? บางทีคุณอาจจะพบว่ากับดิฉัน คุณก็แค่เมตตาหวังดีในฐานะพนักงานคนหนึ่งก็พอแล้ว”
