บทที่ 27
เซร์คิโอคำราม ก้มลงดูดดื่มเต้างามอย่างหลงใหล พร้อมๆ กับสอดนิ้วใหญ่เข้าไปหยอกเย้าคูหารักชุ่มฉ่ำด้วยจังหวะหนักหน่วง
“อ๊า... เซร์คิโอ... ได้โปรด...”
สาวน้อยแหงนหน้าไปด้านหลัง สะบัดสะโพกระรัวแรง ปากก็ร้องครางซู้ดซี้ดอย่างต่อเนื่อง เมื่อถูกสามีหนุ่มปรนเปรอทั้งด้านล่างด้านบนด้วยลีลาช่ำชองเกินบรรยาย
“คิโอ้ขา... เดี๋ยวนี้ แก้วไม่ไหวแล้ว...”
คนตัวโตไม่ตอบ แต่ก็ละมือจากร่องสาวมาปลดตะขอกางเกงขาขาวออกจากกัน จากนั้นก็รูดซิปลงและควักเจ้าสิ่งมหัศจรรย์ที่ทั้งใหญ่ทั้งยาวแถมยังแข็งชันไม่ต่างจากท่อนเหล็กออกมา มือใหญ่จับมันถูไถไปตามร่องรอยผ่าของกลีบสาวตีเบาๆ จนสาวน้อยซู้ดปากไม่หยุด
“ฉันคิดถึงเวลานี้ทั้งวัน... คิดถึงความคับแน่นของเธอทุกลมหายใจ”
“ได้โปรด...”
เมื่อสาวน้อยแอ่นกายเข้าหาฟางเส้นสุดท้ายของเขาก็ขาดกระจุยไปต่อหน้า เซร์คิโอจำต้องดำดิ่งเข้าสู่ซอกรักคับแน่นที่นุ่มลื่นดุจกำมะหยี่ราคาแพง
