บทที่ 20
ชายหนุ่มจ้องมองความงดงามตรงหน้าอย่างตะลึงลาน ปากคอแห้งผากราวกับไม่เคยเห็นกายเปลือยของสตรีมาก่อน แก้วกัลยาสวยไปทั้งตัว สวยจนเขาไม่อาจจะต้านทานต่อไปได้อีก ก็ดูสิ ท่อนกายของเขามันกำลังจะทะลุออกมจากกางเกงชั้นในอยู่แล้ว
ช่างหัวมันเถอะว่าจะต้องแต่งงานหรือไม่ ขอเพียงแค่ตอนนี้... ให้เขาได้ลิ้มลองรสชาติหวานๆ ของแก้วกัลยาให้อิ่มเอมเสียก่อน และหวังเหลือเกินว่าพอสมใจหายอยากแล้วเขาจะสามารถขจัดแม่นี่ออกจากสมองและความรู้สึกนึกคิดได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้สักที
“อีตัว...”
“ค่ะ แก้วยอมให้คุณมองแบบนั้น หากมันจะทำให้คุณยอมแต่งงานกับแก้ว”
มือเรียวนุ่มนิ่มวางลงบนแผงอกกว้างด้วยท่าทางขลาดกลัวขณะขยับกายเข้าไปหาร่างใหญ่ เซร์คิโอไฟลุกท่วมกายเมื่อปทุมถันคู่งามเบียดบดลงมาบนกายของตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างดูพร่ามัวไปหมด และเขาก็จะไม่มีวันยอมปล่อยหล่อนไปโดยที่ยังไม่ได้ครอบครองอีกเด็ดขาด มันจะไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
