บทที่ 9
หญิงร้าย ชายเลว
ทันใดนั้น ริมฝีปากแดงของหรงหรานคลี่ยิ้มอย่างเยือกเย็น
“ก็หากไม่มีข่าวว่าข้าตายแล้ว เจ้าก็คงไม่ได้หมั้นหมายกับเขา ข้าพูดถูกหรือไม่”
ลู่เมิ่งซุยมาจากตระกูลยากจน แม้จะเป็นสหายสมัยเด็กของหยวนหลิงอวี้ แต่หากเทียบฐานะระหว่างหรงหรานกับอีกฝ่าย แน่นอนว่าสกุลหยวนย่อมเลือกหรงหรานก่อน
ทว่าเมื่อไม่มีก้างขวางคอชิ้นใหญ่อย่างหรงหรานอยู่แล้ว จึงเป็นโอกาสของลู่เมิ่งซุย ทั้งหยวนหลิงอวี้นั้นก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว สกุลหยวนที่ไม่มีตัวเลือกอื่นจึงเลือกลู่เมิ่งซุยมาเป็นคู่หมั้น
ลู่เมิ่งซุยร้อนตัว ลุกพรวดจากเก้าอี้ ชี้หน้าตวาดใส่หรงหราน
“อยากได้หลิงอวี้คืนจนถึงขั้นใส่ร้ายข้าเชียวหรือ!”
หยวนหลิงอวี้ยิ่งโง่เขลา แก้ตัวแทนคู่หมั้น
“ข้าไม่คิดเลยว่าหรงหรานจะมีนิสัยเยี่ยงนี้ ความจริง ข้ากลุ้มใจเรื่องของเจ้ามากรู้หรือไม่ ใจข้าไม่อยากคิดว่าเจ้าตกหน้าผาสิ้นชีพ ทั้งศพก็หาไม่เจอ กว่าจะทำใจเ
