บทที่ 2 สัญญาแต่งงาน
1108 คำ
“วิธีอะไรคะ”
“สัญญาแต่งงานของคุณพ่อไงล่ะที่รัก” เมื่อยี่สิบปีก่อนคุณปู่ของอาทิตย์และคุณปู่ของกรองแก้วตกลงกับว่าหากหลานทั้งสองโตขึ้นท่านก็อยากให้เด็กๆได้แต่งงานกัน การเป็นดองกับเพื่อนสนิทมันเป็นอะไรที่สบายใจเพราะรู้จักนิสัยใจคอกันดีอยู่แล้ว ที่พวกท่านทำไปก็เพราะความหวังดีทั้งนั้น
“จริงด้วยค่ะแต่ว่าจริงๆวิก็ไม่ค่อยเห็นด้วยนะคะเพราะวิไม่อยากให้เราบังคับหนูแก้ว”
“หนูแก้วจะมีความสุขแน่นอนถ้าได้ลูกชายของเรามาดูแลหัวใจเชื่อพี่สิ”
“ค่ะวิเองก็เชื่อแบบนั้นเหมือนกันค่ะ”
“เราต้องมาลุ้นแล้วล่ะว่าลูกชายของเราจะสมหวังหรือเปล่า”
“ต้องสมหวังแน่นอนค่ะ” หลังจากที่หยิบยกเรื่องของสัยญาการแต่งงานขึ้นมาพุดคุย อลงกรณ์จึงตัดสินใจโทรไปหากฤษณะและพูดถึงเรื่องนี้กับคนเป็นเพื่อน กฤษณะเองมีท่าทีหนักใจเพราะไม่อยากจะบังคับฝืนใจลูกสาว แต่อีกใจคิดไปคิดมาก็หวังดีอยากให้ลูกได้คนดีๆมาดูแลอยู่ข้างกาย กฤษณะจึงขอเวลาให้ตนได้พูดคุยกับลูกสาวก่อนจะตัดสินใจเรื่องแต่งงาน ด้านอลงกรณ์ก็ยินดีรอคำตอบอย่างใจเย็น
“คุณแม่ครับทำแบบนี้จะดีหรอครับ น้องจะอึดอัดใจนะครับผมว่าผมพอมีวิธี”
“แต่วิธีของลูกมันไม่ทันใจไงล่ะจ๊ะ แม่ไม่อยากให้มีใครหน้าไหนมาคว้าว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่ไป”
“’งั้นผมก็จะเคารพการตัดสินใจของน้องครับ” เขาทำได้แค่ยอมรับความจริง หากหญิงสาวยอมตกลงเขาก็สมหวังแต่หากเธอปฎิเสธเขาคงจะเสียใจไม่น้อยเลย
ด้านกรองแก้วเมื่อคนเป็นพ่อเอ่ยเรื่องสัญญาการแต่งงานขึ้นมาก็ทำให้เธอต้องคิดหนัก เธอจำได้รางๆว่าคนในอดีตนั้นชั่งแสนดี เขาดูแลเอาใจใส่เธออย่างดี เธอไม่รู้ว่าปัจจุบันเขาเป็นอย่างไรมีใครในใจแล้วหรือยังเธอไม่อยากบังคับให้เขาต้องมาแต่งงานด้วยถ้าเขามีคนที่รักอยู่แล้ว
“ตาอาทิตย์ยังโสดตอนนี้ทำงานที่โรงพยาบาลของอลงกรณ์”
“ว้าวเป็นคุณหมอเลยหรอคะ”
“ใช่ลูก เป็นหมอที่หน้าตาดีที่สุดเลยละมั้งพ่อว่า”
“อยากจะเห็นหน้าพี่อาทิตย์เลยค่ะว่าจะหล่อขนาดไหน เรื่องราวตอนเด็กๆแก้วเองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว”
“พ่อจะนัดให้ลูกเจอกับตาอาทิตย์ล่ะกันนะลูก ลูกจะได้ตัดสินใจได้ว่าจะเอายังไงจะแต่งงานดีไหม”
“เรื่องของความรัก...”
“ความรักมันก่อเกิดได้ตลอดเวลาแก้วเชื่อพ่อสิ”
“ก็ได้ค่ะแก้วจะลองสักตั้งก็ได้”
“พ่อดีใจนะที่ลูกยังเปิดใจรับใครคนอื่นเข้ามา”
“เพราะว่าแก้วรู้ตัวแล้วไงคะว่าตัวแก้วเองก็มีค่าและสักวันก็ต้องมีคนเห็นค่าในตัวแก้ว”
“ดีมากลูกพ่อภูมิใจในตัวลูกจริงๆ” กฤษณะใจชื้นที่ลูกสาวคิดได้อย่างนี้และเห็นค่าในตัวเองมากกว่าไอ้ผู้ชายที่มองแต่เรื่องเซ็กซ์เป็นสำคัญ
กรองแก้วมาตามนัดที่คนเป็นพ่อบอกแต่พอมาถึงก็ยังไม่เห็นคนที่ต้องการพบเลย เธอเลยเลือกที่จะนั่งลงตรงมุมด้านซ้ายของร้านซึ่งมองเห็นวิวภายนอกชัดเจน
“ขอโทษที่ต้องให้รอนะครับน้องแก้ว”
“คุณหมอ! มาได้ยังไงคะเนี่ย”
“ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะครับ พี่ชื่ออาทิตย์ รังสิโรจน์ ลูกชายของคุณพ่ออลงกรณ์กับคุณแม่วิภาครับ เรียกว่าพี่อาทิตย์ก็ได้ครับ”
“อะ เอ่อ...”
“ทำไมครับน้องแก้วยังไม่เชื่อว่ามันคือเรื่องจริงหรอครับ”
“มันดูเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปหน่อยน่ะค่ะ”
“มันเป็นความตั้งใจตั้งหากล่ะครับ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความว่าพี่รอน้องแก้วมาตลอดไงครับ พี่ไม่กล้าเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยเพราะเห็นว่าน้องแก้วมีคนรักอยู่แล้ว”
“เรื่องนั้นมันเป็นอดีตไปแล้วค่ะตอนนี้แก้วไม่มีใครหรอกค่ะ” เธอตอบกลับเสียงเบา ชายหนุ่มดูก็รู้ว่ากรองแก้วยังทำใจเรื่องนี้ไม่ได้แม้จะพยายามทำเป็นเข้มแข็ง
“น้องแก้วมีพี่ไงครับ”
“พูดเป็นเล่นไปค่ะเราเพิ่งจะเจอกันในรอบหลายปี”
“แต่พี่จริงจังนะครับ”
“…”
“เพราะอะไรถึงยอมตกลงง่ายๆละคะ แก้วไม่เข้าใจเลย”
“เพราะพี่รักน้องแก้วครับ”
“ฮ่าๆตลกแล้วค่ะ จะรักแก้วได้ยังไงละคะเรายังไม่เคยได้รู้จักสนิทสนมกันเลย”
“เป็นเพราะน้องแก้วจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ตั้งหากครับ” เขาขยับเข้ามาใกล้แต่หญิงสาวพยายามถอยห่าง เธอมีความรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เจอเขาในห้องตรวจแล้ว
“พี่ขอโทษครับที่จู่โจมน้องแก้วมากเกินไป”
“อะ เอ่อค่ะ แก้วว่าเราสั่งอะไรก่อนดีไหมคะพี่พนักงานมองเรามาสักพักแล้ว”
“ได้เลยครับ” เมื่อสั่งเมนูที่ต้องการไปแล้วรอไม่นานทุกอย่างก็มาเสริฟ์
“น่าทานจังเลยค่ะ”
“น่าทานก็ทานเยอะๆนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ คุณหมอไม่ใช่สิพี่อาทิตย์ทานเถอะค่ะ แก้วดูแลตัวเองได้” ชายหนุ่มตักอาหารมาวางไว้บนจานของหญิงสาวอย่างกระตือรือร้น
“ไม่ต้องเกรงใจกันเลยนะครับเพราะพี่เต็มใจจะดูแลน้องแก้ว”
“’งั้นก็ตามใจค่ะ”
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มยิ้มเต็มใบหน้าดีใจที่หญิงสาวยินดีให้เขาดูแล เมื่อจบมื้ออาหารต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไป อาทิตย์กลับไปเล่าเรื่องราวให้มารดาฟัง ท่านเองฟังไปก็ยิ้มไปดีใจที่ลูกชายมีความสุข
“เป็นไงบ้างลูก ตาอาทิตย์ยังเหมือนเดิมไหม”
“แก้วจำพี่เขาตอนนั้นไม่ได้แล้วล่ะค่ะคุณพ่อ แต่ว่า...”
“มีอะไรหรือเปล่าลูก”
“พี่เขาดูแปลกๆน่ะค่ะ ดูดีใจโอเวอร์เกินไปที่ได้เจอหนู”
“ฮ่าๆ ก็คนที่รอมานานอาการมันก็จะเป็นประมาณนี้แหละลูก พ่อให้เวลาลูกได้ตัดสินใจเสมอ ว่าแต่พรุ่งนี้ลูกช่วยไปออกงานแทนพ่อหน่อยสิลูก”
“แล้วแก้วจะไปกับใครละคะถ้าไม่ได้ไปพร้อมกับคุณพ่อ”
“ไปกับตาอาทิตย์ไงล่ะลูก รายนั้นก็ไปแทนพ่อกับแม่เหมือนกัน”
“งั้นก็ได้ค่ะหนูตามใจคุณพ่อเลย”
“ลูกพ่อน่ารักจริงๆ”
- ผู้เขียน
