ตอนที่ 2

1036 คำ

คำพูดที่ได้ยิน… ทำให้ถ้อยคำปฏิเสธที่ติดอยู่แค่ริมฝีปากของหญิงสาว ต้องถูกกลืนลงไปในลำคออันแห้งผาก หล่อนคิดในใจว่าโชคชะตาอะไรเล่นตลกให้ต้องมาเจอกับผู้ชายพิสดารคนนี้ “ว่ายังไง… ” ธันวาถามย้ำจะเอาคำตอบ… เขาหรี่ตามองอัญญาเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนิ่งอึ้ง สีหน้าและแววตาของหล่อนดูกดดันอย่างเห็นได้ชัด เป็นวินาทีที่อัญญากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ถึงขั้นเหงื่อซึมออกมาชื้นอยู่ในอุ้งมือทั้งสองข้าง เดือนละแสนไม่ใช่น้อยๆ ทั้งชีวิตของหล่อนคงไม่มีโอกาสได้เงินเดือนจากการทำงานเยอะขนาดนี้ และเงินจำนวนนี้จะช่วยกอบกู้ฐานะของครอบครัวที่กำลังจะล้มครืนในอีกไม่กี่วัน หล่อนสูดหายใจแรงลึก… รวบรวมความกล้าเพื่อที่จะเค้นคำพูดประโยคนี้ออกมา มันหนักอึ้งจนแน่นอยู่ในอก “ค่ะ… ตกลงค่ะ… ” เสียงสั่นน้อยๆ… อัญญาแทบจำไม่ได้ว่าเป็นเสียงของตัวเอง นี่หล่อนเสียสติไปแล้วหรือยังไง… จึงยอมรับข้อเสนอสุดอัปยศของผู้ชายคนนี้ “ดี… ” ริมฝีปากหยักยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม สีหน้าพึงพอใจกับการต่อรองที่เขาเองไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กับผู้หญิงคนนี้… ธันวารู้สึกพึงถูกใจ หล่อนทำให้เขามีความรู้สึก ‘ต้องการ’ ขึ้นมาอย่างแรง อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน “ถ้างั้นเรามาคุยรายละเอียดกัน… ” ธันวาเอื้อมมือเปิดลิ้นชัก ดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก เป็นสัญญาที่เขาเตรียมเอาไว้ อัญญาเดินกลับมานั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเขา “รายละเอียดอะไรคะ… ” “มันคือรายละเอียดปลีกย่อยอีกสองข้อเกี่ยวกับเรื่องรสนิยมทางเพศของผมที่คุณต้องรับรู้ ถึงตอนนี้คงไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อม ข้อที่หนึ่ง… ผมชอบเลีย ชอบใช้นิ้ว ชอบใช้ลิ้นกับตรงนั้นของคุณ… คุณโอเคไหม” “ค่ะ… ” อัญญาตอบเสียงสั่น “ข้อที่สอง… ผมเป็นคนที่มีอารมณ์ทางเพศแบบปุ๊บปั๊บคาดเดาไม่ได้ และถ้าเมื่อไรที่ผมมีความต้องการแบบกะทันหันขึ้นมา คุณจะต้องยอมมีเซ็กส์กับผมโดยไม่มีข้อแม้… โอเคไหมครับ… ” “ค่ะ… เอ่อ… ท่านคะ… ” อัญญามองหน้าท่านประธาน ความกลัวที่ยังติดอยู่ในใจ ทำให้หล่อนต้องถาม “หืม… ยังมีอะไรสงสัย… ” หัวคิ้วของธันวาชิดเข้าหากัน. ดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาเท้าคาง จ้องตาหล่อนอย่างท้าทาย รอฟังว่าหญิงสาวจะถามอะไร “ท่านไม่ได้เป็นพวกซาดิสม์หรือพวกที่ชอบตบตีให้ความรุนแรงกับผู้หญิงใช่ไหมคะ… ” ประโยคนี้ทำเอาธันวาถึงกับอมยิ้มแล้วส่ายหน้า “ผมสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และสัญญาว่าเรื่องนี้จะมีแต่เราสองคนเท่านั้นที่รู้… ” คำพูดที่ได้ยิน… ทำเอาอัญญาโล่งใจ อย่างน้อยมันคงไม่เลวร้ายเหมือนอย่างที่หล่อนแอบกลัวว่าเขาอาจจะเข้าขั้นโรคจิตวิตถารเกินจะรับไหว “เป็นอันว่าเราสองคนรับรู้ตรงกันแล้ว… ที่เหลือก็แค่เซ็นชื่อในสัญญา… งานนี้ผมยอมจ่ายล่วงหน้า หลังจากลงชื่อในสัญญาแล้วเงินหนึ่งล้านสองแสนบาทจะถูกโอนเข้าบัญชีของคุณในทันที” เขาเลื่อนแผ่นกระดาษมาตรงหน้าของหล่อนพร้อมกับปากกาปาร์คเกอร์สีดำ อัญญาหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อด้วยมือที่สั่นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเขาถามเลขบัญชีธนาคารของหล่อนแล้วเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ… เพียงชั่วอึดใจต่อมา… ก็มีเสียงแจ้งเตือนดังเข้ามาที่โทรศัพท์มือถือของอัญญาพร้อมกับข้อความแจ้งว่ามีเงินโอนเข้าบัญชีของหล่อนเป็นจำนวนเงินหนึ่งล้านสองแสน “ถ้าพร้อมแล้วพรุ่งนี้คุณมาเริ่มงานได้เลย” เป็นอันเสร็จสิ้นการสัมภาษณ์ “ค่ะ… ” อัญญารับคำเสียงแผ่ว… ความมั่นใจที่พกพามาด้วย มลายหายไปสิ้นในพริบตา หลังจากจรดปากกาเซ็นชื่อยอมรับเงื่อนไขของเขา หล่อนเอื้อมมือรับแฟ้มเอกสารสมัครงานที่เขาส่งคืนให้มาแนบอกด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก “ถ้างั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว… ” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มที่อัญญาไม่รู้ว่ามันทำให้หล่อนรู้สึกอบอุ่นหรือควรจะหวาดกลัว ทุกครั้งที่สบตากับเขา… หล่อนรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกสะกดเข้าอย่างจัง ดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันคู่นี้เหมือนมีมนตร์ ทำให้หัวใจของหล่อนสั่นไหวและตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้… หล่อนยกมือไหว้แล้วก้าวเดินออกมาด้วยความรู้สึกตัวเบาหวิว ต่างจากความรู้สึกในตอนแรกที่ก้าวเข้ามาในห้องของเขา “เจอกันพรุ่งนี้นะครับ… ” เสียงทุ้มกังวานของท่านประธานดังตามมาข้างหลัง ก่อนที่ร่างของหญิงสาวจะพ้นไปจากกรอบประตู ถ้าอัญญาสังเกตสักนิดจะรู้ว่ามีเสียงครางปนอยู่ในน้ำเสียงของเขา เพราะว่าในขณะที่พูดอยู่นี้… มือข้างหนึ่งของธันวากำลังสัมผัสน้องชายของตัวเอง ลำเนื้อน้ำตาลคัดแข็งโอบล้อมไว้ด้วยเส้นเลือดลายเอ็นปูดโปนกระจายเหมือนรากไม้โอบรอบลำ ยาวใหญ่พอๆ กับท่อนแขนเด็ก ตั้งลำตระหง่านอยู่เบื้องหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ อัญญาเดินออกจากห้องไปแล้ว… หารู้ไม่ว่าความสะสวยและทรวดทรงอันย้ำยวนใจของหล่อน ได้ทำให้ท่านประธานจอมหื่นเกิดอาการตื่นตัวขึ้นมาอย่างแรงจนสะกดกลั้นความต้องการเอาไว้ไม่ไหว ต้องเอื้อมมือเข้ามาใต้ขอบกางเกง สัมผัสตัวตนที่กำลังตื่นตัวขึ้นมาเต็มที่ “สวย… สวยมาก… ” ธันวาหลับตาพริ้ม… ค่อยๆ กดนิ้วคลึงรอบหัวเอ็นสีม่วงถอกบานราวกับดอกเห็ดใหญ่ๆ ในสมองเต็มไปด้วยภาพจินตนาการถึงสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าของอัญญาที่เพิ่งก้าวออกไปจากห้องโดยไม่รู้ตัวว่าหล่อนได้ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งต้องงุ่นง่านไม่เป็นอันทำงานตลอดทั้งวันแน่ๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more