Ep.20
You want me to die?
“ฉันกลัวความมืด” ฉันพูดกับตัวเองเพียงลำพัง ในลิฟต์ที่ไฟทุกอย่างดับสนิท
และอากาศที่เริ่มน้อยลงไปทุกวินาที
สองมือยังคงถือถุงอาหารไว้อย่างสับสนและลนลาน
ก่อนจะค่อย ๆ วางลงกับพื้นอย่างคลำ ๆ ไป
ก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์ของบลูไนท์ออกมาเพื่อเปิดไฟฉายที่แสงหริบหรี่ส่องไปรอบ ๆ
ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ฉันเริ่มที่จะคลำหาช่องประตูของลิฟต์และแผงควบคุมมัน
แต่กดไปมันก็ไร้ประโยชน์เพราะว่าไฟมันดับไปโดยไม่มีสัญญาณอะไรขึ้นมาให้กดฉุกเฉินเลยด้วยซ้ำ
“ช่วยด้วย!!!! ช่วยด้วยค่ะ!!!” ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง ท่ามกลางความมืด และความเงียบสงัด
“ช่วยที!!! มีใครได้ยินไหม?” ฉันยังคงส่งเสียงออกไปอย่างสั่น ๆ และยังคงหันข้างชนกับกำแพงลิฟต์เอาไว้อย่างหวาดระแวง
ในความมืดมิดที่มองแทบไม่เห็นอะไร
ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ฉันเคาะประตูลิฟต์น้ำตาคลอ
คนอย่างฉันมันต้องเจอกับอะไรแย่ ๆ เพียงลำพังเสมอสินะ
“มีคนอยู่ในนี้!!!! เปิดที
