ตอนที่ 5 กอดได้ไหม
2862 คำ
เธอเดินตามเขาเข้ามาในห้องชุดสุดหรูหราของคอนโดมิเนียมสูงเสียดฟ้าใจกลางเมือง ดวงตากลมโตมองสำรวจความใหญ่โตและหรูหราโอ่อ่า สมฐานะเจ้าพ่อกาสิโนอันดับหนึ่งจริงๆ
เธอมองเห็นประตูห้องบานใหญ่ 2 บาน แน่นอนว่ามันต้องคือห้องนอนทั้งสองห้องอย่างแน่นอน
"ที่นี่มีกี่ห้องนอนคะ"
"สอง"
"แล้วคุณนอนห้องไหนคะ"
"ห้องนั้น"
เขาชี้มือไปที่บานประตูห้องที่ลูกน้องของเขาลากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้าไปหมาดๆ
"เดี๋ยวนะคะ แล้วทำไมคุณโชคถึงเอากระเป๋าของฉันไปไว้ห้องนั้นล่ะ"
"ก็เธอต้องนอนห้องเดียวกับฉันยังไงล่ะ"
"ได้ไง ที่นี่มีตั้งสองห้องนอน ไม่ได้มีแค่เตียงเดียวเหมือนห้องนอนที่ผับ ทำไมคุณไม่ให้ฉันแยกออกมานอนอีกห้อง ฉันไม่นอนกับคุณหรอกนะ"
"ถ้าให้เธอนอนอีกห้อง แล้วเธอหนีฉันไปจะทำไง ฉันไม่อยากเสี่ยงแบบนั้น"
"ทำอย่างกับว่า ตั้งแต่คืนนี้ไป หน้าห้องของคุณจะไม่มีลูกน้องของคุณยืนเฝ้ายามอยู่อย่างนั้นแหละค่ะ"
"หึหึ ก็มี"
"แล้วคุณจะกลัวอะไร ฉันไม่ใช่แมลงหวี่ ที่จะบินออกไปตามช่องลมได้"
"ฉันสะดวกแบบนี้"
"แต่ฉัน.."
"จะนอนด้วยกันดีๆ หรือจะต้องโดนปล้ำจับทำเมียก่อนถึงจะนอนด้วยกันได้"
"นี่ อย่ามาทำบ้าๆกับฉันนะ"
"จะเอายังไง"
"แล้วฉันมีสิทธิ์เลือกหรือไง"
พูดจบก็เดินเข้าห้องที่ลูกน้องเขาลากกระเป๋าเดินทางของเธอเข้าไป ก็เจอเข้ากับโชคชัยที่กำลังจัดเสื้อผ้าของเธอเข้าตู้ จึงตรงเข้าไปแย่งมาทำเสียเอง มีอย่างที่ไหน ใช้ให้ลูกน้องผู้ชาย มาจัดเสื้อผ้าให้เธอ ไหนจะชุดชั้นในอีก ไอ้มาเฟียบ้านี่มันมีความคิดไหมเนี่ย
"คุณโชค ฉันทำเองค่ะ"
"ครับ"
เมื่อเธอจัดเสื้อผ้าทุกชิ้นเข้าตู้จนเรียบร้อย เจ้าของห้องก็เดินเข้ามาพอดี
"ไปอาบน้ำซะ จะได้มานอน"
"ค่ะ"
เธอทำตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่าย เพราะไม่เห็นประโยชน์ที่จะขัดขืน เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และเธอเองก็ง่วงมากด้วย
ณิชาในชุดนอนสายเดี่ยวผ้าเบาบางแบบที่เขาชอบเดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มเจ้าของห้องมองตามร่างงามที่เดินมานั่งทาครีมบำรุงผิวที่โต๊ะเครื่องแป้งตาไม่กะพริบ กลิ่นโลชั่นหอมหวานลอยมาเตะจมูก จนความคิดของเขาเตลิดไปไกล จึงรีบเข้าไปอาบน้ำเพื่อดับความคิดฟุ้งซ่านที่กำลังเกิดขึ้น
เมื่อเขาออกจากห้องน้ำมา ก็ยังเห็นเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนเสียที เขารู้ว่าเธอคงกลัวเขาจะทำมิดีมิร้ายเธออีกแน่ๆ ก็อดที่จะขำไม่ได้ เด็กหนอเด็ก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น พร้อมกับเสียงเรียกของโชคชัย ทำให้เขารีบออกไปหาลูกน้องของเขาที่ห้องนั่งเล่นทันที ท่าทางรีบร้อนของเขาทำให้เธอแอบสงสัยไม่ได้ ว่าเขาอาจได้เบาะแสของพี่ชายเธอแล้ว และพี่ชายของเธออาจกำลังตกอยู่ในอันตราย จึงได้เสียมารยาท แง้มประตูห้องนอนแอบฟังเขากับลูกน้องคุยกัน
“นายครับ คนของเราบอกว่าได้เบาะแสไอ้ภัทรแล้วครับ มันหนีข้ามชายแดนประเทศเพื่อนบ้านไปแล้วจริงๆ เพื่อนสนิทมันทำงานอยู่ที่นั่น และเรารับรู้ถึงความผิดปกติบางอย่างในบ้านของเพื่อนมัน ท่าทางมันจะแอบซ่อนอยู่ในบ้านหลังนั้นจริงๆครับ นายจะให้ผมทำไงดีครับ”
ในขณะที่รับรายงานจากลูกน้อง หางตาเขาก็เห็นประตูห้องนอนเปิดแง้มอยู่ และเห็นเงาเธอไหวๆอยู่ในนั้น จึงแกล้งพูดกดดันเธอ เพื่อที่เขาจะทำอะไรง่ายขึ้น
“ดูท่าแล้ว ฉันไม่มีทางได้เงินคืนมาแน่ ฉันให้เวลามันมีชีวิตอีก 3 วัน ซุ่มดูมันให้แน่ใจ ว่ามันอยู่ในนั้นจริงๆ ถ้าชัวร์แล้ว ก็บุกเข้าไปยิงมัน แล้วเอาศพไปทิ้งทะเลให้เรียบร้อย อย่าให้มีหลักฐานมาถึงเราได้”
“ครับ นาย”
ลูกน้องคนสนิทโค้งให้นายหนุ่ม ก่อนเดินออกจากห้องไป เขาจึงเดินกลับเข้าห้องนอนไปช้าๆ ก็เจอเข้ากับสาวน้อยของเขายืนหน้าตาตื่นดวงตาสั่นระริก น้ำตาเอ่อคลอหน่วยจวนเจียนจะไหล
“ทำไมยังไม่นอน รอฉันหรอ”
“ปะ เปล่าค่ะ”
เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ขะ คือ ฉันแค่อยากจะถามคุณว่าจะปล่อยฉันไปเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่าฉันจะตามตัวพี่ชายเธอเจอ แต่ฉันมีเวลาให้มันหนีอีกแค่ 3 วัน ถ้าเจอมันหลังจากนี้ ฉันจะฆ่ามันทิ้งทันที”
“แม้ว่าพี่ชายฉันจะมีเงินมาใช้หนี้งั้นหรอ”
“ใช่ เรื่องเงินก็สำคัญ แต่มันจะมาลบเหลี่ยมของฉันไม่ได้”
“คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะรีบไปหาเงินมาใช้หนี้คุณ นะคะ”
“หึหึ สาวน้อย สิบล้านนะ เธอจะเอามาจากที่ไหน”
“ฉันจะหางานพิเศษทำ ที่มันได้เงินเยอะกว่านี้ ถ้าคุณให้โอกาส คุณจะไม่เสียเงินไปเปล่าๆแน่ แค่รอเวลาสักหน่อยเท่านั้น”
“แล้วเธอจะทำงานอะไรดีล่ะ ที่มันจะได้เงินเยอะๆ มาใช้หนี้ฉัน”
“เด็กดริ้งค์ เด็กเอ็น พริตตี้ พีอาร์ ไซด์ไลน์ อะไรก็ได้ ฉันทำได้ทั้งนั้น ขอแค่พี่ชายฉันไม่ต้องตาย แค่คุณไม่ฆ่าเขา จะเป็นงานอะไร ฉันก็จะทำ”
“หึ เธอยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อพี่ชายเธอขนาดนั้นเลยหรอ หรือปกติ เธอก็ขายตัวแลกเงินอยู่แล้ว ถึงพูดออกมาได้สนิทปากแบบนี้”
“ฉันจะใช้วิธีไหนหาเงินมามันก็เรื่องของฉัน แค่คุณได้เงินคืนก็พอแล้ว ไม่ใช่เหรอ”
“ดี ไหนๆจะขายอยู่แล้ว ก็ขายให้ฉันแล้วกัน นอนกับฉันเพื่อขัดดอก เป็นไง”
“ถ้าฉันต้องขายตัว แต่ได้แค่ขัดดอก ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็ใช้หนี้ให้คุณไม่หมดหรอก”
“แล้วเธอมีอะไรดีล่ะ ที่ฉันจะยอมแลกเงินจำนวนมหาศาลกับการได้นอนกับเธอ”
คนตัวบางสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตากลมโตมีน้ำตามาเอ่อคลอ แววตาไหวระริก ปากกระจับได้รูปเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น มือน้อยของเธอค่อยๆปลดชุดนอนสายเดี่ยวลงมาจนมันร่วงหล่นลงไปกองแทบเท้า เผยให้เห็นเรือนร่างของวัยสาวที่กลมกลึงสวยงามไปทุกสัดส่วนในชุดชั้นในผ้าลูกไม้สีชมพูอ่อนแสนหวาน
มือน้อยเย็นเยียบสั่นระริก ค่อยๆปลดตะขอบราเซียแล้วถอดมันทิ้ง จากนั้นมือที่สั่นระริกนั่นก็ค่อยๆรูดเอากางเกงชั้นในตัวจิ๋วลงมากองรวมกันไว้ที่พื้น ทันทีที่เธอยืดตัวตรง ร่างงามขาวโพลนแสนสวยไร้ที่ติก็ปรากฏตรงหน้าของเขาอีกครั้ง และครั้งนี้ก็ทำเอาชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดเนื้อมีความต้องการพุ่งทะยาน ยากที่จะดับ
เพราะสาวน้อยที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะมาหมาดๆตรงหน้า เธอช่างไร้ที่ติจริงๆ ทั้งหน้าอกอวบอิ่มใหญ่โตเกินตัว ที่ครัดเคร่งตั้งเต้าตูมไม่มีส่วนใดหย่อนคล้อย ปลายยอดนั้นสีสดสวย เอวสาวคอดกิ่วหน้าท้องแบนราบไร้ไขมันส่วนเกิน สะโพกผายพองามรับกับต้นขาเรียวสวย เนินเนื้ออวบอูมไร้เส้นขนมาปิดบัง ร่างกายขาวผ่องและดูนวลเนียนไปทั้งร่าง ทุกอย่างที่เป็นเธอ มันสวยงามจนเขาไม่สามารถปล่อยเธอไปไหนได้อีกแล้ว
ปราณนต์ จ้องเธอตาค้างเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เขาเดินเข้าหาเธอช้าๆ ก่อนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอในระยะเอื้อมมือถึง และมือของเขามันก็เหนือความควบคุม เมื่อสมองมันสั่งการให้มือใหญ่ร้อนผ่าวของเขา ยกขึ้นไปลูบไล้ที่แก้มนวลของเธอ หัวแม่มือแกร่งลูบไล้เคล้าคลึงที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่ตอนนี้เธอเม้มมันเสียสนิทเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น
“อย่าเม้มปาก”
สาวน้อยทำตามอย่างว่าง่าย และทันทีที่ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นอิสระ เขาก็ก้มหน้าลงประกบริมฝีปากอุ่นของเขาลงบดจูบเคล้าคลึงที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอทันที สัมผัสเนิบนาบเชื่องช้าแต่หนักแน่นเพราะความต้องการ ทำให้เธอหลับตาพริ้มปล่อยให้เขากระทำได้ตามใจ
เมื่อเขาจูบเธอจนพอใจ ก็ละใบหน้าออกมามองสบตาที่สั่นระริกเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาอีกครั้ง มือใหญ่ที่ลูบไล้อยู่ที่แก้มนวล ลากไล้ลงมาที่ลำคอระหง แล้วค่อยๆเลื่อนลงมาที่หน้าอกอวบใหญ่ของเธอ ดวงตาคมกริบจ้องมองปลายยอดสีสดของเธอตาเขม็ง เร็วเท่าความคิด นิ้วแกร่งสะกิดปลายยอดเธอเบาๆหลายครั้งจนมันแข็งตั้งเป็นไต
“อื้อ”
เสียงหวานร้องครางเบาๆอย่างยากที่จะห้าม ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสับสน สบประสานสายตากับเขาอย่างน่าสงสาร แต่มีหรือที่ภมรหนุ่มนักล่าจะมีแก่ใจปรานีเธอ มือใหญ่ร้อนผ่าวทั้งสองข้างบีบขยำเคล้นคลึงหน้าอกอวบใหญ่ของเธอตามแรงปรารถนา มันเต่งตึงเด้งดึ๋งสู้มือจนต้องออกแรงหนักหน่วงขึ้นอีกนิด
ชายหนุ่มรูปหล่ออดใจไม่ไหวอีกต่อไป ก้มหน้าลงแตะแต้มปลายลิ้นสากลงที่ปลายยอดของเธอ แล้วกระดกลิ้นตวัดไล้ระรัวจนกายสาวสั่นสะท้าน หลุดเสียงครางออกมาอย่างลืมอาย
“อ๊า อื้มมม ฮึก ฮึก”
เขาสัมผัสได้ถึงอาการสั่นสะท้านแปลกๆ จึงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอกอวบ ก็ต้องใจหล่นไปที่ตาตุ่ม เมื่อสาวน้อยเนื้อหวานตรงหน้า น้ำตาไหลอาบแก้ม กลั้นก้อนสะอื้นจนตัวโยน จึงไม่อาจใจร้ายใจดำกับเธอได้อีก
คนตัวโตที่ตอนนี้อารมณ์เตลิดเปิดเปิงไปไกล ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก้มลงดึงชุดนอนของเธอที่กองอยู่ที่พื้น ขึ้นมาสวมทับบนกายงามอีกครั้ง มือใหญ่เช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเธออย่างอ่อนโยนแผ่วเบาที่สุด
“เธอไปนอนเถอะ”
“ฮึก ตะ แต่คุณ..”
“อืม ฉันรู้แล้ว ฉันจะให้เธอมานอนกับฉันหนึ่งปี ภายในหนึ่งปีนี้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของเธอฉันจะรับผิดชอบเอง รวมทั้งให้ค่าขนมรายเดือนกับเธอด้วย และเมื่อครบหนึ่งปี ฉันจะให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อน ดีไหม”
“แล้วหนี้ของพี่ชายฉันล่ะคะ”
“ถ้าเธออยู่กับฉันครบหนึ่งปี เราจบหนี้กัน แบบนี้เธอโอเคไหม”
“ฉะ ฉัน..”
“แต่ถ้าเธอไม่ตกลง ก็เก็บความลับเรื่องที่อยู่ของพี่ชายเธอให้ดี เมื่อไหร่ที่ฉันเจอตัวมัน ฉันจะฆ่ามันทิ้งเดี๋ยวนั้น รอเก็บศพมันได้เลย”
ดวงตากลมโตที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาเบิกกว้างขึ้น น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้มอีกครั้ง เดือดร้อนให้เขาต้องใช้มือใหญ่ร้อนผ่าวของตนเองเช็ดให้เธอด้วยความอ่อนโยนอีกหน
“ถะ ถ้า ฉันตกลงล่ะ ฉันจะรู้ได้ไง ว่าครบหนึ่งปี คุณจะไม่โกงฉัน”
“ฉันจะร่างสัญญามาให้ทันที ถ้าเธอตกลง”
“ค่ะ ฉันตกลง”
“ดีมาก คนสวย แต่ฉันขอบอกเธอไว้ก่อน กฎการเป็นผู้หญิงของฉัน คือต้องตามใจฉันทุกอย่าง ไม่ว่าฉันจะต้องการเมื่อไหร่ เธอต้องพร้อมสนองตอบฉันทุกที่ทุกเวลา ห้ามวุ่นวาย ห้ามถาม ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามไปนอนกับคนอื่นนอกจากฉัน ห้ามท้อง ห้ามใช้เด็กมาจับฉัน เพราะฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น และที่สำคัญ ห้ามรักฉัน และอย่ามาถามหาความรักจากฉัน เธอทำได้ไหม”
ความรัก หรอ ไม่ใช่แค่เขา ที่ไม่ได้ต้องการความรักจากเธอ เธอเองก็ไม่ได้ต้องการความรักจากเขาเหมือนกัน ทั้งหมดนี้สินะ คือหน้าที่นางบำเรอ ถ้าเธอขายตัวให้กับเขา จะมีแค่เขาเพียงคนเดียวที่ได้ตัวเธอไป แต่ถ้าเธอเลือกที่จะไปทำอย่างที่เธอคิดก่อนหน้านี้ เธออาจต้องนอนกับผู้ชายมากหน้าหลายตา เพราะฉะนั้น ถ้านี่คือหนทางเดียวที่พี่ชายของเธอจะยังมีชีวิตรอด เธอก็จะทำมัน ไม่เป็นไร แค่ปีเดียวเท่านั้น เมื่อเธอเรียนจบ เธอก็จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ แค่เธอกับพี่ชาย ครอบครัวที่เธอเหลือเพียงคนเดียวเท่านั้น
เธอสูดหายใจลงปอดลึกๆ กลั้นหายใจแล้วค่อยๆปล่อยมันออกมายาวๆ เธอไม่มีเวลามาอ่อนแอ หรือตัดพ้อกับชะตาชีวิต มีแค่ความสาวของเธอเท่านั้น ที่จะช่วยชีวิตของพี่ชายเธอได้ และเธอไม่เคยคิดเสียดายมัน ในเมื่อพี่ชายของเธอ มีค่าเหนือกว่าอะไรทั้งหมด
“ฉันทำได้”
“ดี งั้นเราไปนอนกันเถอะ”
“เอ่อ คือ..”
“อะไรอีกล่ะ เรื่องมากจริง”
“ฉะ ฉันยังไม่พร้อม”
“รู้แล้วล่ะน่า ตัวสั่นซะขนาดนั้น คืนนี้ฉันจะยอมอ่อนข้อให้ จะขอมัดจำหนี้ของพี่ชายเธอด้วยการแค่นอนกอดอย่างเดียว แต่คืนอื่นๆ เธออย่าหวังว่าจะมาบีบน้ำตาเรียกคะแนนความสงสารนะ เพราะฉันไม่มีให้ ถ้าเธอทำสำออย ฉันจะกะซวกให้ช่วงล่างเธอพังเลย”
ไอ้มาเฟียบ้า ปากร้ายที่สุด กว่าจะครบปี เธอต้องทนนอนรองรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของตาลุงนี่อีกกี่ครั้งกันล่ะ แค่คิดสยองแล้ว
“รู้แล้วค่ะ ลุง”
เธอสะบัดหน้าพรืด เดินวิ่งเตียงไปนอนห่มผ้าคลุมโปงจนมิด เพราะความปากไวเลยกลัวว่าเขาจะตามมาเอาคืน มีหวัง คืนนี้เธอได้เสียตัวแน่นอน
“อะไรนะ ลุงเลยหรอ มานี่เลยแม่ตัวดี”
ร่างใหญ่ก้าวสามขุมขึ้นเตียงนอนแล้วกระชากผ้าห่มที่เธอคลุมโปงออก ก่อนทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างแล้วตวัดผ้าห่มนั้นคลุมโปงทั้งเธอและเขา และเริ่มทำการทรมานคนปากไวด้วยวิธีที่อำมหิตที่สุด จนได้ยินเสียงกรีดร้องก่นด่าดังลั่น ก่อนตามมาด้วยเสียงครางหวานหูดังแว่วออกมา
“อื้อ อย่า”
“อื้มมม หวาน ด่าฉันอีกสิ”
“มะ ไม่ค่ะ อ๊า อย่าค่ะ อื้อ”
ลิ้นร้อนตวัดระรัวที่ปลายยอดสีสด ปากร้ายๆของเขาก็ดูดดึงหน้าอกของเธอเหมือนคนที่หิวกระหาย จนผิวบอบบางขาวผ่องของเธอมีรอยแดงๆเต็มไปหมด
“จะด่าฉันอีกไหม หื้มมมม”
“ไม่ค่ะ อ๊ะ อ๊ะ คุณปราณต์”
เสียงหวานครางกระเส่าเรียกชื่อเขา จากที่จะหยุดทรมานเธอ จะกลายเป็นว่าเธอจะโดนเขาจับกินเสียแต่คืนนี้เพราะเสียงครางหวานๆเป็นชื่อเขานี่แหละ
“อีกข้อที่เธอต้องจำไว้ ถ้าไม่อยากโดนเอาทั้งคืน อย่าครางเรียกชื่อฉันเสียงหวานขนาดนี้ รู้ไหม หื้มมมม”
“อื้อ ค่ะ ณิชาไม่กล้าทำแล้วค่ะ อ๊ะ”
“เด็กดี อื้มมมม”
เขาจูบฟัดหน้าอกเธอแรงๆอีกหลายครั้ง แล้วละริมฝีปากออกมาจากปลายยอดสีสดที่ตั้งแข็ง พร้อมกับถอนหายใจแรงๆอย่างตัดใจ มือใหญ่ยังป้วนเปี้ยนดึงชุดนอนของเธอให้กลับเข้าที่ แล้วสะบัดผ้าห่มที่คลุมทั้งสองร่างออก เขาทิ้งกายลงนอนหงายเคียงข้างเธอนิ่งๆเพื่อข่มอารมณ์หนุ่มที่มันโลดแล่นโจนทะยานดีดเด้งเรียกร้องหาการปลดปล่อยอยู่ในตอนนี้
ร่างงามที่อยู่เคียงข้าง นอนหอบหายใจถี่กระชั้น เธอเองก็ต้องต่อสู้กับความรู้สึกวูบวาบแปลกประหลาดเช่นกัน และเมื่อทั้งเขาและเธอใช้เวลาในการปรับอารมณ์สักพัก เขาก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา
“กอดได้ไหม ณิชา”
“ค่ะ”
หญิงสาวหลบตาวูบ นึกค่อนขอดเขาในใจ ทำอะไรเธอมาสารพัดแล้ว ไม่เห็นจะขอ กับอีแค่นอนกอดทำมาเป็นขอ จะกลั่นแกล้งให้เธอได้อับอายหรืออย่างไรกัน ตาลุงเนี่ย
คนตัวโตอมยิ้มมุมปากกับปฏิกิริยาตอบสนองที่แสนน่ารักของเธอ ก่อนตรงเข้าโอบกระชับกายงามมานอนกกกอดซุกซบแนบอกแกร่งของเขา จมูกโด่งฉกวูบลงที่หน้าผากโหนกนูนของเธอ แล้วกระชับกายงามแน่นขึ้นอีกนิด แล้วทั้งคู่ก็เข้าสู่ห้วงฝันอันแสนหวานตามกันไปติดๆ
- ผู้เขียน
