จวนเสนาบดี
“คุณหนูเจ้าคะ ข้าได้ยินเขาเล่าว่าเมื่อคืนนี้ไฟไหม้ตำหนักกุ้ยเฟยด้วยเจ้าค่ะ ตอนนี้กุ้ยเฟยก็มาสิ้นไปแล้วตำหนักนางยังจะถูกไฟไหม้อีก ไม่รู้จวิ้นอ๋อง จะรู้สึกเช่นไรนะเจ้าคะ” สาวใช้นางหนึ่งเอ่ยขึ้นกับนางเสียงเบา นางจำได้ว่าสาวใช้คนนี้เคยติดตามนางไปพบจวิ้นอ๋องยังตำหนักรับรอง เมื่อคราวไปเรียนอักษรที่นั่น
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้าหรือข้า เขาจะเป็นเช่นไร เจ้าต้องให้ข้าเดือดร้อนด้วยรึ”
“เปล่าเจ้าค่ะ บ่าวสมควรตาย คุณหนูโปรดอภัย ข้าจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว” นางรีบละล่ำละลักกล่าวปฏิเสธ จากที่อยากประจบสอพลอ อาจต้องโดนโบยหลังขาด นางรีบหดคอและถอยออกไปอยู่ห่างๆ
“ตายจริง เกิดเรื่องเช่นนี้ได้เช่นไร ทหารประจำวังไม่น่าหละหลวมทำงานสะเพร่าจนทำให้เกิดเพลิงไหม้ได้นะเจ้าคะ” เป็นสาวใช้ประจำตัวของนางที่กล่าวขึ้นอย่างตกใจเช่นกัน
เรื่องนี้ไม่น่าใช่เหตุสุดวิสัย ด้วยตอนนี้นางหงส์ยังเกรี้ยวกราด เมื่อแหย่พยัค
