สมรสซ่อนรัก

บทนำ

สามปีที่ตกอยู่ในสถานะภรรยานอกสายตา คงถึงเวลาจบสิ้นเสียที..

สองขาเรียวบนรองเท้าส้นสูงที่เสริมให้เจ้าของร่างเล็กดูสง่า หยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ อีกด้านของโต๊ะมีเพียงเก้าอี้ ทว่าไม่มีเจ้าของมันนั่งประจำอย่างเช่นเคย

อวัศยามองไปที่ห้องนอนเล็กซึ่งซ่อนอยู่ภายในห้องทำงานของผู้บริหารโรงแรม บนพื้นใกล้ประตูมีเสื้อผ้าทั้งของผู้หญิงและผู้ชายวางเกลื่อนกลาด ชุดผู้ชายไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นของสามีเธอเอง ส่วนชุดผู้หญิง.. อวัศยาไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าเป็นของใคร

เสียงร้องครวญครางของชายหนุ่มหญิงสาวในห้องเล็กนั้น บีบคั้นหัวใจของคนที่ได้ชื่อว่าเมียให้เจ็บปวดทรมานจนเกินจะทานทน แต่อวัศยาก็ทำได้เพียงยืนอยู่ตรงนั้น ทนฟัง..

อวัศยาหลุบตาต่ำ มุมปากยกยิ้มเย้ยหยันให้กับความโง่เง่าของตัวเองที่รักณภัทรจนไม่ลืมหูลืมตา หลายปีที่ทนอยู่กับเขา ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่รักเธอเลยสักนิด ที่เขายอมแต่งงานกับเธอก็เพราะต้องการปกป้องปาริฉัตร ผู้หญิงที่เขารักหมดหัวใจ เมื่อเส้นทางรักไม่สมหวัง หัวใจพังสลาย ชายหนุ่มจึงโทษว่าทั้งหมดก็เป็นเพราะเธอ เพราะเธอคนเดียว.. โดยไม่นึกย้อนหันมองถึงข้างหลังเลยว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นเพราะใครหรือสาเหตุไหนกันแน่ที่ทำให้เขากับปาริฉัตรไปไม่ถึงประตูวิวาห์อย่างที่วาดฝันกันเอาไว้

เพราะเหตุนี้ ณภัทรจึงเพียรทำทุกวิถีทางเพื่อทรมานและทำร้ายหัวใจเธอให้เจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขาต้องพบเจอ แต่เธอก็ยอมทน ทนเพราะรัก ทนเพราะหวังว่าสักวันหนึ่งชายหนุ่มจะสงสารเธอบ้าง แต่ทว่าวันนั้นมันคงไกลเกินไป เพราะเธอไม่เก่งพอที่จะพาตัวเองไปถึง เส้นชัยที่ฝันใฝ่เอาไว้

ถึงเวลาที่จะคืนอิสรภาพให้แก่กันและกันเสียที สถานะสามีภรรยาที่พยายามรักษามันไว้ถึงสามปี อวัศยาตัดสินใจหยุดไว้เพียงแค่นี้ ในเมื่อความดีไม่อาจทำให้เขาเห็นค่า ในเมื่อน้ำตาไม่สามารถทำให้เขาสงสาร งั้นเธอก็ขอเลือกหันกลับมารักตัวเองดีกว่า ถึงแม้ว่าการจากลานั้นยากที่จะทำใจ แต่สักวัน.. ความเจ็บปวดคงจางหาย เวลาคงช่วยเยียวยาหัวใจย่อยยับให้ดีขึ้นได้ เธอสัญญาว่าหลังจากนี้จะเป็นคนใหม่ จะลืมผู้ชายที่ชื่อณภัทรให้หมดสิ้น

“พี่เชาน์คะ” เธอถือวิสาสะก้าวเข้าไปในห้องเล็กโดยไม่ต้องรอให้คนข้างในเอ่ยปากอนุญาต

ภาพตรงหน้าช่างบาดหัวใจนัก กระนั้นอวัศยาก็ไม่เบือนหน้าหนี เธอจ้องมองชายหนุ่มหญิงสาวที่นอนเอาผ้าห่มผืนเล็กคลุมร่างกายเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ด้วยสายตาเรียบนิ่ง ไม่กรีดร้อง ไม่โวยวาย เพราะเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่ออาละวาดสามีที่ลากชู้ขึ้นเตียง

“ทำไมไม่ขออนุญาตก่อน!” ณภัทรตะคอกถามภรรยาเสียงดังด้วยว่าไม่พอใจการกระทำของเจ้าหล่อน

ดวงตาคมคู่นั้นมองมาด้วยสายตาขุ่นเคือง แต่เธอหาได้สนใจไม่ เขาจะโกรธหรือไม่พอใจก็เป็นเรื่องของเขา เพราะเธอมาที่นี่เพียงเพราะเหตุผลข้อเดียวเท่านั้นคือ.. “เราหย่ากันเถอะค่ะ”