องค์หญิงจิ่นซีมองแผนที่ภูมิศาสตร์ที่กางอยู่บนโต๊ะทรงพระอักษรครู่หนึ่ง ก่อนจะชี้ไปที่แม่น้ำหวงโจวที่เป็นพรมแดนกั้นระหว่างแคว้นเยียนกับเป่ยเหลียง ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ที่ชายแดนตรงนี้มีแม่น้ำหวงโจวกั้นอยู่ หากว่าพวกเราป้องกันไม่ให้พวกมันข้ามแม่น้ำมาได้ ย่อมเป็นการดีเพคะ ลูกรู้จักกับคนผู้หนึ่งซึ่งกำลังคิดพัฒนาอาวุธธนูกับหน้าไม้ที่มีอานุภาพอยู่ หากเสร็จแล้วน่าจะยิงได้ไกลกว่าธนูและหน้าไม้ ที่กองทัพมีอยู่ตอนนี้ถึงสองเท่า หากว่ามันสามารถยิงข้ามแม่น้ำหวงโจวได้ ก็คิดว่าคงเป็นประโยชน์กับกองทัพไม่น้อย ไว้วันหลังลูกจะให้เขาเข้าวังมาเข้าเฝ้าเสด็จพ่อนะเพคะ”
“ขอบใจเจ้ามากนะจิ่นซี เจ้าเหมือนสวรรค์มาโปรดพ่ออีกครั้งแล้ว ส่วนคนผู้นั้นเจ้าสามารถให้เขามาพบพ่อได้ตลอดเวลา”
ฮ่องเต้ตรัสออกมาด้วยความดีใจและปลาบปลื้มใจในตัวบุตรสาว
และแล้วก็เหมือนกับว่าสวรรค์มาโปรดอีกครั้ง ทุกครั้งที่ฮ่องเต้ทรงหนักพระทัย หรือว่ามีปั
