หลังจากนั้นสองพ่อลูกก็สนทนากันต่ออีกพักใหญ่ โดยที่มีไทเฮาเป็นผู้เชื่อมต่อความสัมพันธ์ให้ พระนางมองดูทั้งบุตรชายและหลานสาวอย่างปลื้มปีติ ว่ากันว่าบุตรสาวคนแรกมักจะถอดนิสัยมาจากบิดา คำกล่าวนี้ก็ดูจะไม่เกินจริงนัก แม้ว่าใบหน้าขององค์หญิงจิ่นซีจะเหมือนฮองเฮาผู้จากไป แต่นิสัยโดยรวมอื่น ๆ เรียกได้ว่าถอดแบบมาจากฮ่องเต้ทั้งสิ้น
พอได้ไทเฮาช่วยเหลือ บรรยากาศการสนทนากันภายในห้องทรงพระอักษรก็เป็นไปอย่างราบรื่น ระยะห่างระหว่างพ่อลูกหลายปีมานี้ค่อย ๆ สมานกันทีละน้อย
“พ่อจะหาอาจารย์แต่ละสาขามาสอนหนังสือเจ้าเพิ่มเติมเพื่อเป็นรางวัล เจ้าอยากเรียนวิชาการด้านไหนเป็นพิเศษหรือไม่”
ฮ่องเต้ยากจะส่งเสริมความชาญฉลาดขององค์หญิงจิ่นซีด้วยการหาอาจารย์มาสอนให้เพิ่มเติม แต่ทว่านางกลับยืนยันว่าเรียนกับไทเฮาแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
“ทูลเสด็จพ่อ ลูกเรียนกับเสด็จย่าก็เพียงพอแล้วเพคะ แต่หากว่าเสด็จพ่ออยากจะสนับสนุนลูก เพีย
