“/แล้วอัสล่ะ?/”
-_-? หลังเลิกเรียน
ฉันยืนไว้อาลัยให้กับสมองอันเต็มไปด้วยขี้เลื่อยของตัวเองที่หน้าประตูรั้วบ้านอัสเป็นเวลาห้านาที V_V ก่อนยกมือขึ้นหมายกดกริ่งเรียกให้ คุณแม่ของอัสมาเปิดประตูรับว่าที่สาวน้อยที่กำลังจะซวยที่สุดในโลกที ซิกๆ แต่ยังไม่ทันแตะโดนกริ่ง ประตูเล็กของรั้วก็ถูกผลักออกโดย...
“ออสก้า แกยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ =_=”
“โฮ่ง! - -^”
สุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาดตัวโตเท่าเอวเห่าทักทายฉันด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ ก่อนลงมือกัดชายกระโปรงฉันแล้วลากเข้าบ้านพร้อมส่งเสียงฮึ่มแฮ่คำรามในคอแบบที่ทำให้ฉัน... กลัวตายละ! ไอ้หมานิสัยเสียเหมือนเจ้าของ! วันๆ เอาแต่นอน! ขนาดคืนที่ฉันกระโดดข้ามรั้วลอบเข้าไปด่าป๊ะป๋ามันฉอดๆ บนชั้นสอง ออสก้ายังหลับอยู่หน้าบ้านหมาแบบไม่รู้เรื่อง รู้ราวอะไรเลย!
“ฉันมีธุระนะ ออสก้า”
“แฮ่!”
ง่ะ... ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ TOT
ขอแนะนำตัวน้องหมาตัวเดียวในบ้านของคุ
