“หา?” เมลโลอ้าปากเหวอ “เนียร์ไม่ใช่ลูกชายแอลซะหน่อย”
“เอ๊ะ...”
“เออ... ฉันก็จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้แล้ว อ่านจบไปนานแล้วอะ -_- แต่จำได้ว่าเมลโลกับเนียร์เป็นเด็กกำพร้าในมูลนิธิที่แอลเป็นเจ้าของนะ โอ๊ะ! ฉันต้องไปแล้วละ ว่าจะมาเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว แล้วเจอกันที่ห้องมีตติ้งนะ”
“อืม บาย...”
ยกมือโบกลาผู้ชายร่างโปร่งที่สูงไล่เลี่ยกับฉันซึ่งยังไม่ได้รู้จักชื่อจริงกันด้วยซ้ำ ก่อนเบนสายตาไปมองอัสที่กำลังยืนหลังค่อมนิ่งๆ ให้สาวๆ ผลัดเวียนมาถ่ายรูปกันอย่างไม่เข้าใจเท่าไร
ถ้าเนียร์ไม่ใช่ ‘ลูกชายของแอล’ อย่างอัสบอก...
แล้วเขาจูงมือฉันเดินไปทั่วงานแถมยังส่งสายตาอาฆาตให้พวกผู้ชายที่ตั้งท่าจะมาหลีฉัน...
เพื่ออะไรล่ะ...?
หงึกๆ (
เฮือก! >_
“ไปกันได้ยัง”
เสียงนั้นดังมาจากทางซ้าย ที่ฉันสัปหงกไปชนกับไหล่ใครสักคนนั่นแหละ เสียงอัส... ว่าแต่ทำไมฉันต้องรู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆ ด้วยล่ะ หอประช
