ตอนที่ 3 ความเจ็บปวด
576 คำ
“ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้นะคะ อายุเราน่าจะเท่ากัน”
น้ำรินยิ้มให้กับเพลงพิณที่ทำหน้างง ๆ
“น้ำรินเขาอายุแค่ 24 ครับ แต่ที่เป็นเพื่อนพวกพี่ได้เนี่ยเพราะว่าน้ำรินเรียนเก่งมากจนสามารถสอบเทียบมาเรียน รุ่นเดียวกับพวกพี่ได้”
แบงค์ตอบอย่างภูมิใจกับเพื่อนสาวคนนี้
“เก่งจังเลยค่ะ เอ ทำไมน้ำรินถึงมาทำงานเป็นแค่เลขาละคะมีความสามารถขนาดนั้น เพลงว่าคงมีคนอยากได้ตัวน้ำรินไปทำงานเยอะแน่ ๆ เลย”
เสียงหวานของเพลงพิณยังคงถามไม่หยุดและประโยคคำถามนี้ทำเอาน้ำรินสะอึกไปเหมือนกัน รู้สึกเหมือนตัวเองถูกด่ายังไงไม่รู้ ส่วนเพื่อน ๆ ได้แต่เอาใจลุ้นกลัวว่าน้ำรินจะปรี๊ดแตกขึ้นมา
“ไม่น่าจะใช่เรื่องของเธอนะ สุขสันต์วันเกิดนะชันย์ น้ำรินขอตัวกลับก่อน”
น้ำรินลุกขึ้นจ้องหน้าของเพลงพิณอย่างไม่พอใจ
“พูดแรงไปนะน้ำริน เพลงก็แค่ถามเอง ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็น่าจะไม่มาตั้งแต่แรกนะ”
อัคคีออกโรงปกป้องว่าที่แฟนสาวอย่างไม่พอใจ พร้อมทั้งต่อว่าน้ำรินเพราะเห็นหล่อนทำหน้าไม่สบอารมณ์ตลอดตั้งแต่เขาพาเพลงพิณเข้ามา แค่เห็นหน้าเศร้า ๆ ของเพลงพิณเขาก็อดสงสารไม่ได้
“แฟนมึงอยากปากหมาก่อนทำไมละ ไปน้ำรินเดี๋ยวกูไปส่งเอง”
ฮอลล์ที่ทนสงสารน้ำรินไม่ไหวได้ออกรับแทนเพื่อน ร้อนถึงราชันย์กับแบงค์ที่ต้องรีบดึงแขนฮอลล์ไว้เพราะใคร ๆ ต่างก็รู้ดีว่าฮอลล์นั้นรักเพื่อนทุกคนและไม่มีทางยอมให้คนอื่นมาว่าเพื่อนเด็ดขาด ยิ่งน้ำรินแล้วทุกคนยิ่งห่วงความรู้สึกเพราะรู้ดีว่าหล่อนนั้นแอบรักอัคคี
“น้ำรินเอารถมาไม่เป็นไรหรอก กลับละนะ”
หน้าสวยยิ้มให้เพื่อน ๆ อย่างไม่สนใจอีกสองคนที่มองหล่อนด้วยความไม่พอใจ
“เพลงขอโทษ ฮึก เพลงไม่ได้ตั้งใจ”
อัคคีหันไปโอบร่างบางของเพลงพิณอย่างปลอบใจ
“กูกลับละนะ แบงค์ไปกับกู”
แบงค์ได้แต่ทำหน้างง ๆ แต่ก็ยอมลุกตามเพื่อนไปแต่โดยดี อัคคีได้แต่ถอนหายใจกับเพื่อนที่ดูก็รู้ว่าไม่ชอบว่าที่แฟนของเขาอย่างหนัก ต่อไปคงจะพาเพลงพิณมาด้วยไม่ได้แล้ว
“ใจเย็น ๆ นะ พวกนั้นคงมีธุระ มา ๆ นั่งกินกับกูก็ได้”
ราชันย์ดึงเพื่อนให้นั่งลงอย่างใจเย็น อย่างเข้าใจในทุกฝ่าย
“อย่าคิดมากนะเพลง น้ำรินคงเครียด ๆ อะช่วงนี้ เขาทำธุรกิจหลาย ๆ อย่างน่ะ แต่ตอนนี้มาช่วยไอ้ไฟแค่นั้นแหละครับ ไม่นานน้ำรินมันก็คงออกไปทำธุรกิจมันเต็มตัว”
ราชันย์บอกว่าที่แฟนเพื่อนและเพื่อนให้รู้ว่าน้ำรินไม่ได้หมดหนทางทำมาหากินขนาดนั้น ทั้งสวย ฉลาด รวย เพื่อนเขานี่ก็โง่ที่ดูไม่ออกว่าน้ำรินมันทำไปก็เพราะอยากอยู่ใกล้ ๆ
“มึงว่าอะไรนะ น้ำรินจะออก ทำไมกูไม่รู้”
จากที่สงสารเพลงพิณ แต่พอได้ยินว่าเพื่อนรักอย่างน้ำรินจะลาออกเขาก็อดตกใจไม่ได้
- ผู้เขียน
