“เจ็บใช่ไหมอาคิรา...”
ชีคอัลมัสทรงตรัสถามด้วยสุรเสียงอ่อนโยน จนแม้แต่ตัวพระองค์ยังแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าจะตรัสถามด้วยสุรเสียงอันเต็มไปด้วยความเป็นห่วง และนี่เป็นครั้งแรกที่พระองค์สนใจความรู้ของผู้หญิงที่พระองค์แค่เพียงจะตักตวงเอาความสุขจากตัวเธอเท่านั้น
อาคิราหลับตานิ่งไม่อยากให้ชีคอัลมัสเห็นดวงตาอันเต็มไปด้วยความอดสู เพราะแทนที่จะดิ้นรนให้ถึงที่สุดเพื่อเรียกหาอิสระให้กับตัวเอง หญิงสาวกลับเผลอไผลไปกับเพลิงเสน่หาที่เจ้าแห่งทะเลทรายกำลังยัดเหยียดให้กับเธอ
“อาคิรา ทำไมไม่มองหน้าเรา...”
ทรงกระซิบถามเพราะความอาทร พระหัตถ์ใหญ่ยกขึ้นไปลูบไล้ทั่วใบหน้างามที่ซีดเผือดเพราะความเจ็บแปลบ จากนั้นก็ลดพระพักตร์ลงต่ำ กดจุมพิตซับน้ำตาออกจากหางตาทั้งคู่ให้ด้วยกริยาอ่อนโยน ขณะเดียวกันกายแข็งขึงใหญ่โตก็ยังคงกดแช่นิ่งอยู่ในดอกไม้หวาน เพื่อรอเวลาให้อาคิราพ
