“ตะวันมาถึงบ้านเมื่อไร แล้วทำไมไม่โทรมาบอกให้พ่อไปรับที่สนามบิน”
“ตะวันกลับมาถึงตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ”
ขณะเอ่ยตอบบิดา หญิงสาวแทบไม่อยากเหลือบสายตามองเจ้าสัวอลงกต ซึ่งเดินเข้ามาในบ้านของเธอ พร้อมกับลูกน้องของเขาอีกสองคน
“ทักทายกันพอหรือยัง อั๊วจะได้พูดถึงธุระสำคัญที่มาในวันนี้”
ถูกเจ้าสัวอลงกตถามห้วนๆ เพราะเริ่มไม่พอใจกับการถูกถ่วงเวลา พลวัตรก็รีบหันไปเอ่ยพะเน้าพะนอเอาใจเจ้าหนี้ของตนเองในทันที
“ท่านเจ้าสัวนั่งลงก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะให้ตะวันเอาน้ำเย็นๆ มาให้ท่านดื่ม”
“ไม่ต้อง! อั๊วต้องการพูดธุระเรื่องลูกของลื้อให้เสร็จเร็วที่สุด เวลาของอั๊วเป็นเงินเป็นทอง ไม่มีเวลามานั่งฟังลื้อพล่ามเป็นชั่วโมงๆ”
พลวัตรเริ่มหน้าซีดกับท่าทางเอาจริงเอาจังของเจ้าสัวอลงกต “ถ้ายังงั้นเจ้าสัวนั่งลงก่อนนะครับ เราจะได้คุยธุระกันได้สะดวกขึ้น”
ทางด้านของอาคิราเริ่มใจไม่ดี เพราะเห็นได้ชัดว่าที่มาวันนี้
