ตอนที่3 คนของใจ
1366 คำ
EP3 คนของใจ
@คณะนิเทศ
“อิจฉาคนมีผัวโว้ย!” แมทธิวเพื่อนชายที่สนิทสนมเอ่ยร้องแซวเนยที่กำลังเดินเข้ามาหาที่โต๊ะ เนยเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ น้ำตาลเพื่อนรักอีกคน
“อิจฉาก็ไปหาเมียสักคนสิไอ้แมท” น้ำตาลบอกอย่างนึกรำคาน ทำให้แมทธิวหันมาเบะปากใส่ เขาเป็นเพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มที่สนิทกับเพื่อนทุกคน
“ทำไมวันนี้พี่คีย์ขับรถมาส่งมึงช้าจังอีเนย” ข้าวฟ่างที่นั่งอยู่ข้างๆ แมทธิวเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะปกติคีย์จะขับรถมาส่งเนยแต่เช้า เนยมองหน้าข้าวฟ่างนิ่ง
เหตุผลที่เธอมาช้ากว่าทุกวันก็วันนี้แฟนของเธอเล่นกินเธอตั้งแต่เช้าหน่ะสิ
“วันนี้เฮียตื่นสายอ่ะ ฉันกว่าจะปลุกให้ตื่นก็เป็นชั่วโมง” เนยโกหก พร้อมอมยิ้มเล็กน้อย
“ดีจังเลยนะมีผัวเป็นเจ้าของผับ แถมยังดูแลเมียอย่างแกดีมากด้วย” น้ำตาลบอกอย่างนึกอิจฉา ที่เพื่อนนั้นมีสามีที่ดีขนาดนี้
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก” เนยพูดถ่อมตน แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น เสียงเล็กของรุ่นพี่สาวสุดเซ็กซี่อย่างเจนนี่ก็ดังแทรกขึ้น พร้อมเดินเข้ามาหาเนย โดยมีเพื่อนสาวสองคนของเธอเดินตามหลังมา
“น้องเนย..” หล่อนเรียกเนยพร้อมส่งยิ้มให้ เจนนี่ยิ้มอย่างมีจริต รอยยิ้มนั้นบ่งบอกถึงความร้ายที่เธอมี
“มีอะไรคะพี่เจนนี่” เนยหันมาตอบด้วยน้ำเสียงหวาน ต่างจากเพื่อนของเธออย่างข้าวฟ่างและน้ำตาลที่มองเจนนี่อย่างไม่เป็นมิตร
“น้องรหัสของพี่ คืนนี้ไปดื่มด้วยกันไหม” เจนนี่เอ่ยชวน เนยระบายยิ้มหวานให้ ก่อนจะตอบ
“ได้สิคะ งั้นคืนนี้ไปดื่มที่ผับเฮียคีย์กันไหมคะ”
“ดีเหมือนกันจ้ะ งั้นเจอกันนะ” ว่าจบเจนนี่ก็เดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสาวสองคน ข้าวฟ่างและน้ำตาลเบะปากใส่ตามหลังอย่างนึกหมั่นไส้พี่รหัสของเพื่อนรัก
พวกเธอไม่ค่อยจะชอบจริต หรือนิสัยของรุ่นพี่อย่างเจนนี่มากนัก
“กูไม่เห็นชอบยัยรุ่นพี่เจนนี่เลย ทำตัวน่าตบฉิบหาย” น้ำตาลบอกให้หลัง
“เออ ฉันเห็นด้วย ทำตัวเป็นผู้ดี ที่แท้ก็แรด อ่อยผู้ชายไปทั่ว” ข้าวฟ่างเสริม
“พวกมึงก็พูดไป รู้จักพี่เค้าดีรึยังเหอะ” แมทธิวที่นั่งฟังอยู่นานเอ่ยบอก เพราะเขาไม่เคยเห็นว่าเจนนี่จะเป็นอย่างที่เพื่อนสาวกล่าวหา
“มึงหุบปากไปเลยไอ้แมท มองผู้หญิงไม่เป็นเลยมึงหนิ” ข้าวฟ่างด่า
“พอเลย ฉันว่าเราไปเรียนเถอะนี่ก็ใกล้เวลาแล้ว” เนยบอก เมื่อเปิดมือถือดูเวลาแล้วเห็นว่าเก้าโมงกว่า ทั้งสี่คนพากันลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินไปเรียนพร้อมกัน
เนยไม่ได้สนใจเรื่องที่เพื่อนๆ ของเธอพูดเลยสักนิด เธอก็ไม่ได้ชอบเจนนี่รุ่นพี่รหัสของเธอมากนัก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับพูดจาไม่ดีใส่รุ่นพี่ลับหลัง
@ผับของคีย์..
คีย์ที่นั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของเพื่อนรักสองคนเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ จนทำให้คีย์ถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่กับความไร้มารยาทของเพื่อนทั้งสอง
“ไงวะไอ้คีย์” เปอร์เซียเพื่อนชายเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงโซฟาขนาดใหญ่
“กูเคยบอกพวกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้เคาะประตูก่อน” คีย์บอกเสียงห้วนใส่เพื่อนทั้งสอง เพราะปกติพวกเขาจะไม่ค่อยชอบเคาะประตู มันทำให้เขาไม่พอใจ แต่ดูเหมือนเพื่อนรักทั้งสองจะไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเขาเลยสักนิด
“ทำไม? กลัวพวกกูเข้ามาเห็นมึงเอากับเมียในห้องรึไงวะ” ธีร์บอกอย่างกวนประสาท จนคีย์มองตาขวางใส่
“อ๊ะๆ ทีหลังพวกกูจะเคาะประตูก่อนก็แล้วกัน”
“แล้วพวกมึงมาหากูถึงนี่มีไร” คีย์ถามโดยไม่มองหน้า เขาก้มมองงานเอกสารบนโต๊ะต่อ
“ก็แค่แวะมาหาไม่ได้เหรอวะ” เปอร์เซียบอก ก่อนที่จะล้วงหยิบม้วนบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขึ้นมาสูบอย่างใจเย็น
“ตั้งแต่มีเมียเนี่ยขยันทำงานจังนะมึง” ธีร์เอ่ยแซวเพื่อนรัก เพราะแต่ก่อนคีย์เป็นคนไม่เอาไหน แต่พอได้เจอเนย คีย์ก็เปลี่ยนไป และดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมากด้วย
คีย์ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะเงยหน้ามองเพื่อนรักสองคน ที่นั่งซักถาม หรือพูดจาไม่เข้าหูเขา จนชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด
“แล้วพวกมึงไม่คิดจะหาเมียบ้างหรอวะ จะได้ไม่ต้องมานั่งอิจฉากู” คีย์บอกยิ้มๆ คำพูดเหล่านั้นมันทิ่มแทงใจเพื่อนของเขามาก
“กูยังไม่คิดที่เอาเมียหรอกเว้ย ตอนนี้อยากโสดมากกว่า” เปอร์เซียบอกพร้อมอัดควันบุหรี่เข้าปาก แล้วพ่นออกมาคละคลุ้งเต็มห้อง เขาทำสีหน้าเรียบเฉย แต่ใครจะไปรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาเองก็อยากมีแฟนสักคน
“กูก็ยังไม่คิดจะเอาว่ะ ยังอยากเป็นอิสระ” ธีร์บอกหัวเราะขบขัน เมื่อนึกถึงสภาพของคีย์ที่ไม่เป็นอิสระ และยังคอยตามดูแลเนยแฟนสาวของเขา
“แต่ก่อนกูก็คิดแบบนี้นะ แต่พอเจอเนย ความคิดดูก็เปลี่ยน ไม่แน่ถ้าพวกมึงเจอคนที่ใช่ พวกมึงอาจจะไม่ต้องการอิสระอีกแล้วก็ได้” คีย์บอกตามความรู้สึก เพราะชีวิตของเขาในตอนนี้มันไม่ได้ต้องการอิสระอะไร มันอยากจะอยู่กับคนที่เขารักมากกว่า จนเปอร์เซียและธีร์มองหน้ากันนิ่ง แต่ก็ไม่ได้มีใครพูดอะไรออกมา
“หิวเบียร์ว่ะ” ธีร์บอก เขาหยัดกายลุกขึ้นไปเปิดตู้เย็นที่อยู่ภายในห้องทำงานของเพื่อนอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์ออกมาเปิดดื่มและหยิบมาอีกขวดโยนไปให้เปอร์เซีย
“พวกมึงนี่มัน..โครตจะไร้มารยาทจริงๆ เลยว่ะ” คีย์ด่าอย่างเหลืออด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรไปมากกว่านั้น เขาหันมาทำงานบนโต๊ะเหมือนเดิมโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสอง
อีกด้าน
15:00
“เนย..วันนี้มึงจะไปดื่มที่ผับพี่คีย์ใช่ไหม” แมทธิวเอ่ยถามขณะพากันเดินออกจากห้องเรียน
“อืม ใช่ จะไปด้วยกันไหมล่ะ เฮียคีย์เลี้ยงเอง”
“แหม~ ตั้งแต่เป็นเมียพี่คีย์เนี่ย ดูเส้นใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะ” น้ำตาลพูดแซว ทำเอาเนยยิ้มแก้มปริ
“ถ้างั้นคืนนี้ฉันไปด้วยนะ” ข้าวฟ่างบอก
“ได้สิ คืนนี้เจอกันที่ผับนะ”
“โอเค” ข้าวฟ่างบอกก่อนจะเดินออกไปอีกทางพร้อมกับน้ำตาล
“แล้วนี่พี่คีย์จะมารับมึงตอนไหน” แมทธิวเอ่ยถาม ขณะเดินมากับเนย
“เดี๋ยวฉันโทรหาเฮียมารับเอง แกกลับก่อนเลย” แมทธิวที่ได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้า แล้วเดินออกไป เนยที่เห็นว่าเพื่อนรักเดินห่างไปไกลแล้ว จึงล้วงหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมากดโทรหาแฟนหนุ่มทันที
“เฮียหนูเลิกเรียนแล้วนะ ออกมารับหนูหน่อย” เนยทำเสียงออดอ้อนใส่ปลายสายทันทีเมื่อคีย์กดรับ เธอพูดพร้อมเดินไปนั่งโต๊ะหินอ่อน ปกติเวลาเธออยู่กับเพื่อนเธอจะเป็นเพื่อนสาวที่นิสัยดี ร่าเริง แต่พออยู่กับคีย์จากหญิงสาวไร้เดียงสา กายเป็นเด็กขี้อ้อนทันที
(โอเค รอก่อนนะเดี๋ยวเฮียรีบไป) คีย์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น จนเนยที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับอมยิ้ม
“โอเคค่ะ รีบมานะ” ว่าจบเธอก็ตัดสายไปก่อน ได้แต่นั่งอมยิ้มกับหน้าจอมือถือคนเดียว
- ผู้เขียน
